ရူးသြပ္သူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ဂႏိုက္ဇ္ ဆိုတာ

အေတြးအေခၚ ၊ အယူအဆ၊ ဥာဏ္ပညာ ပိုင္းမွာ ဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္က်န္ မေနခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္း ေျပာရရင္ ဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံဟာ အသိဥာဏ္ ပညာ ၾကြယ္ဝဆံုး တိုင္းျပည္ေတြထဲက တိုင္းျပည္တစ္ခုပဲ။ အီမန္ႏ်ဴဝယ္ကန္႔၊ ေဟဂယ္လ္၊ ဖ်ဴးဘတ္ခ္၊ ကားလ္မာ့စ္၊ ဆစ္ဂမန္ ဖရြိဳက္၊ မာတင္ ဟိုက္ဒဂါ တို႔လို ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဒႆနိက ေဗဒ ပညာရွင္ေတြ၊ စိတ္ပညာရွင္ေတြ အမ်ားအျပား ေပၚထြန္းခဲ့ရာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုပါ။ ဒီလို ႏိုင္ငံၾကီး တစ္ႏိုင္ငံမွာ ဒီလို အသိဥာဏ္ ၾကြယ္ဝတဲ့ ပညာရွင္၊ ပညာတတ္ၾကီး ေတြကို စုရံုး ႏိုင္၊ ညႊန္ၾကားႏိုင္ခဲ့ျပီး သူ႔ေနာက္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ဖို႔ ၊ သူ႔ေနာက္က တစ္ေကာက္ေကာက္ ပါေနဖို႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သူဟာ တတိယတန္းစား ပညာမတတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ဆိုရင္ အံ့ဩစရာ မေကာင္းေပဘူးလား။ သူဟာ အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာပါပဲ။



အဲ့ဒါဟာ ထင္ရွားတဲ့ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု လက္ရွိ တစ္ခ်ိဳ႕ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ဒီသမိုင္းကေန ဘယ္သင္ခန္းစာမွ ယူခဲ့ပံု မရဘူး။  ခင္ဗ်ား ဒါကို မသင္ယူထားဘူး၊ သင္ခန္းစာ မရထားဘူး ဆိုရင္ ဟစ္တလာလို သမိုင္းဟာ တပါတ္ ျပန္လည္ လာလိမ္႔မယ္။

မာတင္ ဟိုက္ဒဂါဟာ ဒီရာစုႏွစ္ရဲ႕ အထင္ရွား အထူးျခားဆံုး ဒႆန ပညာရွင္ေတြထဲက တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာနဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္။ သူက အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာကို ေထာက္ခံခဲ့တဲ့သူလည္း ျဖစ္တယ္။ ခၽြင္းျခက္မရွိ ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့တယ္။ သူတင္လား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ အဲ့ဒီ အခါက လူငယ္ထု တစ္ရပ္လံုးပဲ။ လူငယ္၊ ေက်ာင္းသား၊ ပညာတတ္၊ တကၠသိုလ္ပရဝုဏ္ အတြင္းက ဆရာ့ဆရာေတြ ၊ ပါေမာကၡေတြ။ သူတို႔ေတြလည္း အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာကို တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့  အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာဟာ ပညာမသင္ၾကားခဲ့ရသူပါ။ အႏုပညာ ပန္းခ်ီသင္တန္းေက်ာင္း ကလည္း ျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့သူ၊ အႏုသုခုမ ေက်ာင္းကလည္း လက္မခံခဲ့တဲ့သူ။ ဘာလို႔ လက္မခံခဲ့သလဲ ေမးရင္ သူ႔မွာ ဘယ္အသိဥာဏ္မွ မရွိလို႔ပဲ။

ဒီလူဟာ ကမၻာမွာ အသိဥာဏ္အၾကြယ္ဝဆံုး တိုင္းျပည္ၾကီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အၾကမ္းတမ္း အရက္စက္ဆံုး ဖက္ဆစ္စနစ္ကို ဖန္တီး ခဲ့တယ္။ လူဆယ္သန္းေက်ာ္ သူ႔ေၾကာင့္ ေသဆံုးရတဲ့တိုင္ေအာင္ လူေတြဟာ သူ႔ကို ေထာက္ခံအားေပး ေနဆဲပဲ။ အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို စိစစ္ၾကည့္သင့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္ခဲ့ပါသလဲ။ အေၾကာင္းကေတာ့ -

 ဂ်ာမဏီဟာ ပထမ ကမၻာစစ္မွာ စစ္ရွံဳးသြားတယ္။ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ဝသူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သိမ္ငယ္သလို ခံစားလိုက္ ရတယ္။ အႏိုင္ျပန္တိုက္ယူခ်င္တယ္။ သူတို႔ ေဆြးေႏြးတယ္။ ဆင္ျခင္တယ္။ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ ၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို႔ အေတြးအေခၚေတြ ၊ ဥာဏ္ပညာ ေတြနဲ႔သာ အလုပ္လုပ္ ေနပါတယ္။ အဲ့အတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ဘာမွ အသက္မဝင္ လာခဲ့ဘူးရယ္။ အတၱဝါဒီေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ လို႔ပဲ ေခၚမလား၊ သူတို႔ကိုယ္စီရဲ႕ အတြင္းပိုင္း ဘဝဟာ သိုဝွက္ေနတယ္။

ပထမ ကမၻာစစ္ၾကီးမွာ ရွံဳးနိမ့္ျပီးသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဂ်ာမဏီဟာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း   ေျဗာင္းဆန္ ေနပါတယ္။ ရွဳတ္ယွက္ခတ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီ အရွဳပ္ေတြကပဲ အေဒါ့ဟစ္တလာကို ေမြးဖြားေပး လိုက္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ ဂတိေတြ အခိုင္အမာ ေပးတယ္။ အဲ့ဂတိေတြ အတိုင္း အခုိင္အမာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ “က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ၾကီး ျပန္ညီညြတ္ရမယ္။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ၾကီး ျပန္ခိုင္မာရမယ္။ ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ ခ်ယ္လွယ္ႏိုင္ရမယ္။”  ဒီဂတိေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


အဲ့ဒီ ဂတိေတြကို သူ ဘာလို႔ ေပးပါသလဲ။ အေျဖက - ရူးေနလို႔ပါ။ ပညာဥာဏ္ မသြင္းထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္သႏၱာန္မွာ မုန္ယိုေနတဲ့ ဆႏၵ၊ မုန္ယိုေနတဲ့ အတၱေလာဘ၊ ပိန္းပိတ္ေနတဲ့ အာဏာေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရွိေနလို႔။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ ရူးသြပ္ေနတဲ့ ၊ အဓိပၸာယ္ မရွိတဲ့ ဂတိေတြ ဟာ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လိုအပ္ေနတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လူေတြ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘာမွ တိုးတက္ေအာင္ မၾကံေဆာင္ႏိုင္ၾကဘူး။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က တိုင္းျပည္ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဖန္တီးေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အဲ့ဒီ ကြက္လပ္ ကို ဟစ္တလာ ဝင္ျဖည့္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။



ဟစ္တလာ ဟာ ပထမ ငါးနွစ္တာမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ အာဏာနဲ႔ ရူးသြပ္ေနတဲ့၊ နာက်ည္းမႈေတြ ေဒါသေတြနဲ႔ မုန္ယိုေနတဲ့သူ႔ ရဲ႕ ေနာက္ကို အသိပညာရွင္ေတြ၊ ဥာဏ္ၾကီးပါတယ္ ဆိုတဲ့သူေတြ တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါ သြားၾကလို႔ ပါပဲ။ ဟစ္တလာရဲ႕ ရူးသြပ္မႈ ကို အတတ္ပညာ၊ အသိပညာရွင္ေတြက ဝိုင္းဝန္း ပံုေဖာ္ ေပး ၾကတယ္။  ဟစ္တလာဟာ အသိပညာရွင္ ဥာဏ္ပညာရွင္ၾကီးေတြကို သူတို႔ကိုယ္စီ ရဲ႕ အတၱေတြ အတြက္ အေလးအျမတ္ ပံုေဖာ္ခြင့္ေလး ေပးလိုက္ရံုပါပဲ ။ အဲ့ဒါ သူ႔ရဲ႕ Organize စြမ္းရည္ပဲ။ သူေပးခဲ့တဲ့ ဂတိစကားေတြ လိုမ်ိဳး အရင္က ဘယ္သူေတြ ဒီလိုလုပ္ေပးခဲ့ သလဲ။ “ ေနာ့ဒစ္ ဂ်ာမန္ မ်ိဳးႏြယ္စုၾကီး တစ္ခုလံုးဟာ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္တဲ့ အရိယန္မ်ိဳးႏြယ္ၾကီး ျဖစ္ရမယ္။ ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္စိုးမိုး ႏိုင္စြမ္း ရွိရမယ္။ က်ဳပ္တို႔ ဂ်ာမန္ေတြဟာ လူလြန္မသား ( Subhuman/ Superman ) ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။” ဒီစကားေတြဟာ ဟစ္တလာရဲ႕ ေဒါနဲ႔ မာန္နဲ႔ တကိုယ္လံုး သိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြပဲ။ သိမ္ငယ္ ေလ်ာ့လ်ဲ ေနၾကတဲ့ အသိပညာရွင္ၾကီးမ်ား အတြက္ ဒီစကားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကည္ႏူး ႏွစ္သိမ့္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။ အသိဥာဏ္ၾကီးၾကသူ ေတြရဲ႕ အတၱေတြကို ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိစရာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းပါသလဲ။ အဲ့လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ မာတင္ဟိုက္ဒဂါ လို လူမ်ိဳးဟာ ဟစ္တလာရဲ႕ ဖက္ဆစ္ စနစ္ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲ က်ေရာက္ သြားရ ပါေတာ့တယ္။



အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာ ရွံဳးနိမ့္ျပီ၊ ဂ်ာမဏီျပည္ၾကီး ျပန္လည္ ပ်က္ဆီးလု နီးနီး ျဖစ္ျပီ ဆိုေတာ့မွ လူေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ျပန္အံအားသင့္ ကုန္ၾကတယ္။ သူတို႔ ဘာလုပ္ခဲ့မိ ၾကပါလိမ့္။ အိပ္မက္က ျဖတ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေပါင္း သန္းနဲ႔ ခ်ီျပီး ေသဆံုးကုန္ၾကျပီ။ စစ္ပြဲၾကီးလည္း ျဖစ္ေနျပီ။ အဲ့ေတာ့မွ သူတို႔ ေထာက္ခံ အားေပးေနသူဟာ သတၱဝါဆန္းၾကီး ၊ လူသတ္ေကာင္ၾကီး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ ရတယ္။ ဟစ္တလာဟာ ကမၻာမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုး လူသတ္သမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒါကို သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ -

ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား တာဝန္ကို ကိုယ္စား ယူေပးမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ေတာင့္တတယ္။ အဲ့ဒီလူက တကယ္ တာဝန္ယူႏိုင္လား၊ မယူႏိုင္လား ၊ သူက ယူႏိုင္ပါတယ္ ေျပာေနဦးေတာ့ - သူေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ ဟုတ္သလား မဟုတ္သလား မေတြးေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ား လိုခ်င္တာ ရျပီ ဆိုျပီး စြတ္ ယံုလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ား သူ႔ဆီမွာ ကၽြန္ခံ လိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြဟာ Organize အရမ္း အလုပ္ခံ ခ်င္ တယ္။ Organize လုပ္မယ့္ သူတစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာ ရင္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးျပီး ပါသြားေတာ့တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြဟာ Organize သာ မ်ားမ်ားလာလုပ္ျပီး ၊ မ်ားမ်ား သာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဂတိစကားေတြ ေပးၾကည့္ပါ၊   စဥ္းစား ေတြးေခၚမႈေတြ ေဘးခ်ိတ္ျပီး စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေတာ့တာ။

အေဒါ့ဖ္ဟစ္တလာဟာ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ဝပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြကို စုရံုးျပီး ေခါင္းေဆာင္တက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ ဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ မာတင္ ဟိုက္ေဒဂါလို ဥာဏ္ၾကီးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို သူ႕ကၽြန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္ေတြက ၾကီးျမတ္တဲ့ ပါေမာကၡၾကီးေတြ ဟာ ဟစ္တလာကို ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။


တကယ္ေတာ့ ဟစ္တလာဟာ ရူးသြပ္ေနတဲ့သူ ၊ ပညာမတတ္တဲ့သူ၊ ဘာကိုမွ မေတြးေခၚထားတဲ့သူပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ ပါေမာကၡၾကီးေတြ မရွိတဲ့ အရာ ရွိတယ္။ အသိဥာဏ္ပညာၾကီးသူေတြ မပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အရာတစ္ခု ရွိတယ္။ မာတင္ ဟိုက္ဒဂါ မွာ လိုအပ္ေနတဲ့အရာဟာ သူ႔မွာ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ သူ႕ရဲ႕  လံုးဝ အျပည့္အစံု ရူးသြပ္ေနမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရူးသြပ္မႈေၾကာင့္ သူ႔စကားေတြမွာ “ဒါေပမယ့္” ဆိုတာေတြ မရွိဘူး။ “ဒါသာ မျဖစ္ခဲ့ရင္” ဆိုတာ မရွိဘူး။ သူ႕စကားမွာ သူျမင္ေနတဲ့ ထင္ေနတဲ့ အရာသာ အတိအက် ရွိတယ္။ သူ႔စကားေတြကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ သူ႕စကားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေပါ့သြမ္းေနသလဲ ျမင္ရမယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ အဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့ ေျပာခဲ့သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ရူးသြပ္ခဲ့ပါသလဲ ေတြ႔ရမယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို - ျဖစ္ရမယ္လို႔ တိတိက်က် ေျပာတယ္။ မျဖစ္သင့္တာကို “ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္” လို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေျပာတယ္။

အဲ့ဒီ အခ်ိန္က ဥာဏ္ပညာၾကီးသူေတြအတြက္ ဒီလို ခိုင္ခိုင္မာမာ ရူးသြပ္တဲ့ Organize စကားေတြဟာ အလိုခ်င္ဆံုး စကားေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဥာဏ္ၾကီးတဲ့သူ ျဖစ္ေနပါေစ၊ Organize ေတာ့ အလုပ္ခံခ်င္ ေနၾကတယ္။ Organize လုပ္တတ္တဲ့ စြမ္းရည္ကို အံ့ဩဘနန္း ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ Organize ဟာ ရူးသြပ္ေနသလား၊ ေကာင္းျမတ္သလား မခြဲျခားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ Organize သာ လုပ္ပါ။ ေနာက္က တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီးသားပဲ ဆိုတာမ်ိဳး ခင္ဗ်ားတို႔ သႏၱာန္မွာ ရွိေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က အဲ့ဒီ အခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ကမၻာ့သမိုင္း တစ္ထစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ရတယ္။




.........................
Organize လုပ္တတ္တာကို တန္ဖိုးတၾကီးထားၾကတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြရွိတယ္။ Organize လုပ္တာ အေရးပါပါတယ္။ ဒါေပမယ္ တလြဲ အေရးပါသြားရင္ လြဲမွားသြားမွာပဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စကားေျပာဆိုရင္း ေရး ျဖစ္လိုက္တယ္။

ref:Ze ya 's FB