Wednesday 21 September 2011

ေရႊနိုင္ငံသို့...

ရင္နာရပါတယ္ ဆိုတာထက္ ရင္နင့္ရပါတယ္ဆိုရင္ပို မွန္ပါလိမ့္မယ္။ ျမင္ေနရ ၾကားေနရတာေတြက တခုမွစိတ္ခ်မ္း သာစရာမရွိဘူး။ ျမန္မာျပည္က မိေကာင္းဖခင္သားသမီးေလး ေတြ မေလးရွားမွာ လာအလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ ပညာမတတ္ မိုက္ရိုင္းတဲ့ တ႐ုတ္၊ ကုလားေတြ လက္ေအာက္မွာ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ေကၽြးတာစား ဘဝနဲ႔ေန႔စဥ္႐ုန္းကန္ ေနတာျမင္ၾကား ေနရေတာ့ ဘယ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာပါ့မလဲ။

မႏွစ္က အသက္ ၃၀ ေလာက္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတ ေယာက္ေျပာတာၾကားခဲ့ရတယ္။ က်မက ေက်ာင္းဆရာမပါ။ ေမာင္ႏွမ ၅ ေယာက္ရဲ႕ စရိတ္ကုိ အေမမုဆိုးမနဲ႔ က်မရဲ႕ လစာနဲ႔ မေလာက္ဘူး။ အပိုဝင္ေငြေလးရလိုရျငား သူမ်ားေတြ ႏိုင္ငံျခား သြားအလုပ္လုပ္တာ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာသံ ၾကားေတာ့ ရွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ မေလးရွားမွာ စာပြဲထိုးလုပ္ဖို႔ ပြဲစားနဲ႔ လာခဲ့ရတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့ တ႐ုတ္ လင္မယားဖြင့္ထားတဲ့ ေကာ္ ဖီဆိုင္မွာ စားပဲြထိုး လုပ္ရတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္က ညေန ၄ နာရီကမနက္ လင္းအားႀကီး တနာရီထိ လုပ္ရတယ္။