ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သို႕မဟုတ္ ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စလင္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား ေမြးဖြားရာ / ေလ့က်င့္ရာ

ရိုဟင္ဂ်ာ အၾကမ္းဖက္ ေသာင္းၾကမ္းသူမ်ား အဆက္အသြယ္နဲ႕ ကြန္ယက္မ်ား
ေရးသားသူ ဘာတီးလစ္တာနာ (By Bertil Litner Sep 21 2002 at Asia Times)

အေမရိကန္ ေကဘယ္ တီဗီကြန္ယက္ျဖစ္တဲ့ CNN ၏ အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ဒီႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္းက ရရွိခဲ့တဲ့ al-Qaeda မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ဗီဒီယိုေခြ 60 ထက္မနည္းတဲ့ အေခြေတြထဲမွာ တစ္ခုဟာ ဗားမား (ျမန္မာ) ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး မြတ္စလင္ မဟာမိတ္မ်ားအား ၎ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ သင္တန္းမ်ား ပို႕ခ်ခဲ့တယ္လို႕ ေရးထားပါတယ္။ အဆိုပါ အေခြမ်ားမွ ညႊန္းဆိုေနတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ အေျခခံတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာစည္းလံုးညီညြတ္မႈ အဖြဲ႕အစည္း (RSO) ဟာ ၎တို႕လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ သို႕မဟုတ္ လြတ္လပ္ခြင့္ရရန္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေတာင္းဆိုေနတယ္ ဆုိတာကို ျပသေနၿပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အဆိုပါ တိပ္ေခြကို ရိုက္ကူးခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



RSO နဲ႕ အျခား ရိုဟင္ဂ်ာ အုပ္စုေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ မည္သည့္ စခန္းမွ မရွိသျဖင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္ကိုသာ ျဖတ္ေက်ာ္ေနရပါတယ္။ ဗီဒီယိုထဲမွာ ပါတဲ့ စခန္းဟာ Ukhia ၿမိဳ႕အနီး၊ ေတာင္ဘဇာ (Cox’s Bazzar) ၏အေရွ႕ေတာင္မွာ ရွိၿပီးေတာ့ RSO’s တပ္သားအားလံုးဟာ ျမန္မာျပည္က ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး။ မြတ္စလင္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ၿပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္တေကာင္းေဒသ တ၀ိုက္က ဘာသာစကားမ်ားနဲ႕ တူညီတဲ့ ဘာသာစကားကို ေျပာဆိုေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ စစ္အစိုးရ၏ တိုးရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး။

ေျဖ႐ွင္းၾကပါစို႔ကို ေျဖ႐ွင္းရျခင္း

မေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ေျဖ႐ွင္းၾကပါစို႔ကို ေရးလိုက္ပါတယ္။ ခါေတာ္မီလို႔ ထင္ၾကသလို ကိုယ္ျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ ကြန္ျပဴတာေ႐ွ႕ထိုင္ေအာ္တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီစာကို ထပ္ေရးပါတယ္။

႐ြာထိပ္က ငမူး မူးေနတုန္းက မေရးခဲ့တာဟာ ငမူး မူးတာ မဆန္းလို႔ပါပဲ။ ႐ြာလည္က ငသူေတာ္ ပုပ္မွ သိမွာစိုးလို႔ ဆက္ေရးပါမယ္။ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး တကယ္ႀကိဳးပမ္းေနသူေတြကို မရည္႐ြယ္ပါဘူး။ စိတ္ထားမမွန္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာက နာက်ဥ္ထိခိုက္ေစပါလိမ့္မယ္။ တမင္နာေအာင္ေရးတယ္ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။

ခုခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေရာင္နီေလး သမ္းစျပဳလာခ်ိန္ပါပဲ။ အန္တီစုနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ေျပလည္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြ အက်ဳိး႐ွိမွာလဲ။ ေသခ်ာေပါက္ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းလာမွာက ျပည္သူသန္း ၆၀ ပါပဲ။ ဒါဆို ဘယ္သူေတြ ထိခိုက္မွာလဲ။ ထစ္ခနဲ႐ွိ စီစီစီစီ ထလုပ္တတ္တဲ့ လြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာသမားမ်ား အက်ဳိးပ်က္ကိန္းပါပဲ။ သူတို႔အတြက္ ဇာတ္လမ္းအသစ္႐ွာရေတာ့မယ္။ တသက္လံုး ဆုပ္ကိုင္လာတဲ့ သေဘာတရားေတြ ေခြးေကၽြးပစ္ရေတာ့မယ္။ သူတို႔ လူဘယ္ေလာက္မ်ားမွာပါလိမ့္။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာ ၆ သန္းေပါ့။ ၁၀ % ပဲဆိုၾကပါစို႔။ ဒီ ၁၀% နဲ႔ က်န္ ၉၀ % ကို လဲပစ္မလားဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သာဆို မလဲပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတိုးတက္သြားဖို႔အတြက္ ကုိယ့္ထမင္းအိုး ကိုယ္ျပန္႐ိုက္ခြဲသင့္ရင္ ႐ိုက္ခြဲရပါလိမ့္မယ္ မီဒီယာခ်စ္ ကိုကိုမမမ်ား ခင္ဗ်ား။ တိုးတက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုကိုမမမ်ားအတြက္ ဒိထက္ပိုၿပီး သိကၡာ႐ွိတဲ့ မီဒီယာတခုက ေစာင့္ႀကိဳေနပါလိမ့္မယ္။ ခုခ်ိန္မွာ မီဒီယာသမားေတြရဲ႕ လမ္းခြဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ ဘယ္ဘက္ရပ္မွာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ေျဖရမွာပါ။

ေျဖ႐ွင္းၾကပါစို႔

ဒါမ်ဳိးေတြ ၀င္လည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ၀င္လည္း မေရးခ်င္ပါဘူး။ ေသာက္ပ်င္းႀကီးသူပီပီ ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေနလို႔ရရင္ ၿပီးတာပါပဲလို႔ ေနလာခဲ့တာလည္း ၾကာပါၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ေနလာခဲ့သလဲဆို ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုက ဆည္ကိစၥဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ ၀င္မပါခဲ့ပါဘူး။ ဆည္ေဆာက္တဲ့ ကိစၥအေပၚ နည္းပညာပိုင္းအရ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တာကလည္း တပိုင္းျဖစ္သလို ျမစ္ႀကီးပ်က္စီးလာတာကို ဘာမွ မတတ္ႏိုင္လို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သိသင့္သိထိုက္တာေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳက္တာေတြ မႀကိဳက္တာေတြထက္ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

အခု ဘီဘီစီနဲ႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေသာက္ျမင္ကတ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ မ်က္ေစ့ စပါးေမႊးလည္း စူးပါတယ္။ ဘီဘီစီက စၿပီး ကြိဳင္႐ွာတာျဖစ္ေပမယ့္ တကယ့္တကယ္ ေသာက္ျမင္ကတ္ဖို႔ ပိုေကာင္းတာကေတာ့ အျခားအျခားေသာ မီဒီယာဆိုတဲ့ဟာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘီဘီစီထံကို တမိနစ္တေယာက္ႏႈန္းေလာက္ ၀ိုင္းေျပာေနၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္လို သတင္းဖတ္ဖို႔ ပ်င္းတဲ့ေကာင္ေတာင္ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ အပ္က်တာကအစသိၾကတဲ့ မီဒီယာေတြ ဘာဆိုဘာမွ မသိဘူးဆိုတာ နည္းနည္းေတာ့ ေျဗာင္က်လြန္းေနပါတယ္။ ဒိထက္ပိုဆိုးတာက အျခားအျခားေသာ ကိစၥေတြမွာ အသားကုန္ အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့ၾကသူေတြ ဒီကိစၥမွာ ႏွာေစးျပေနတာေတာ့ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။ မဆိုင္သလိုပဲ ေနလိုက္ၾကေတာ့မယ္လို႔ သံဓိဌာန္ခ်ထားပံုလည္း ေပၚပါတယ္။ ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျပ ျပည္သူကို ခ်စ္ျပခဲ့သူေတြ ဒီ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို ပို၍မ်ား ခ်စ္ျပေနေရာ့သလားလို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။ သူတို႔ ဘာေတြမ်ား အလုပ္မ်ားေနခဲ့ပါလိမ့္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ေလး အခ်ိန္ေပးလိုက္႐ံုနဲ႔ ဒီကိစၥကို သိႏိုင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒီငါးမိနစ္ေလာက္ေလးေတာင္ သူတို႔မွာ အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့တာလား။

ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးကို ဘာလို႔မ်ား ၀ိုင္းၿပီး မျမင္ကြယ္ရာျပဳေနၾကသလဲဆိုတာ သိခ်င္႐ံုသက္သက္ပါပဲ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကသူေတြ ဒီကိစၥကို ဒီအတိုင္းေလး ဘယ္လို အၿပီးခံမလဲဆိုတာလည္း စိတ္၀င္စားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းေနပါတယ္။ တသက္လံုး ေကာင္းျပလာသူေတြ၊ ေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္လာသူေတြ ဒီအခ်က္တခ်က္မွာ ပဲႀကီးေလွာ္ၾကား ဆားမညပ္ခ်င္လို႔ ခပ္ေ၀းေ၀းေ႐ွာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးကို တကယ္ခ်စ္ေနတာလား။ ကိုယ့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ကိုယ္ခ်စ္ေနတာလား။ ကိုယ္ရထားတဲ့ ေနရာတခုကို ခ်စ္ေနတာလား။ ကိုယ့္ေနာက္ကြယ္မွာ ဆိတ္မဆိတ္ေနဖို႔ ဓားေထာက္ခံထားရတာလား။ ဒီလိုလူေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုတိုင္းျပည္မ်ဳိးကို ျမင္ခ်င္ေနၾကတာလဲ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျမင္ခ်င္ရာကို ျမင္ၿပီး မျမင္ခ်င္ရာကို မျမင္တဲ့ စနစ္ႀကီးလားလို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို သေဘာတူလို႔ရပါတယ္။ မတူလည္းရပါတယ္။ ဆဲခ်င္လည္း ဆဲသြားပါ။ ခ်ဲခ်င္လည္း ခ်ဲသြားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္တခုကို သတင္းတပုဒ္နဲ႔ ခပ္လြယ္လြယ္ သိမ္းယူခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မဖတ္ခ်င္ပါဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေသာက္ျမင္ကတ္ခံၿပီး ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ဒီလူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ လူထုကို ေစတနာထားတဲ့လူေတြ တမင္တကာ တာ၀န္မခံရဲတာမို႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔လည္း ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။

အားလံုး စိတ္႐ွည္႐ွည္ထားၿပီး ၀ိုင္းေျဖ႐ွင္းရင္ ဘယ္လိုကိစၥမ်ဳိးမဆို ေျပလည္သြားမွာပါ။ ဘီဘီစီအေနနဲ႔လည္း ေစတနာအမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ တမင္ရည္႐ြယ္တဲ့ အမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ သတၱိ႐ွိ႐ွိ ရင္ဆိုင္သင့္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ သတင္းဌာနေတြ အေနနဲ႔ကလည္း ငါတို႔ဘက္ လွည့္လာမွာစိုးလို႔ ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ လက္မ မေကာင္း လက္မ၊ ေျခမ မေကာင္း ေျခမ ႐ွင္းတန္တာေတာ့ ၀ိုင္း႐ွင္းၾကရမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွားသြားရင္လည္း ေတာင္းပန္ဖို႔ ၀န္ေလးေနမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ကိုၿဖိဳး