ၿငိမ္းေအးမႈျဖင့္ မႀကံဳခဲ့ရေသာ ပန္းႏွစ္ပြင့္

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ တက္လာၿပီးေနာက္ ႏွစ္လအၾကာတြင္ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ျဖစ္ပြားေသာ ကခ်င္ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ တာေလာႀကီးေက်းရြာ စစ္ေဘးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ရသူမ်ားထဲတြင္ အသက္ (၁၇) ႏွစ္ အရြယ္ မေခါန္နန္စင္တစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္သည္။

ဂ်န္မိုင္ေကာင္း ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ စစ္ေဘးတိမ္းေရွာင္ရင္း သူမ စိတ္ဓာတ္ မက်ဘဲ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္အသင္းခ်ဳပ္ (KBC) ၏ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ဆရာမတစ္ဦးအျဖစ္ လုပ္အားေပးခဲ့သည္။

စာဖတ္ျခင္းတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႕ ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္ ကာ မိဘမ်ား ေစာေစာစီးစီးကြယ္ လြန္သြား၍ မိဘမဲ့တစ္ဦးအျဖစ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ မႈၾကား ႀကီးျပင္းလာေသာ မရန္လုရာမွာ ပရဟိတအလုပ္ တြင္ ၀ါသနာပါ သူ ျဖစ္သည္။ ၀ိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕ ဇာတိ ျဖစ္ၿပီး အသက္ (၂၀) အရြယ္သာ ရွိေသးေသာ မရန္လုရာ ၏ ဘ၀ ရည္မွန္းခ်က္က ေအးခ်မ္းလွ ေသာ ဓမၼဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကံတရားက ရက္ စက္စြာ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္ အသင္းခ်ဳပ္၏ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ႏွစ္ဦးျဖစ္ ေသာ မေခါန္နန္စင္ႏွင့္ မရန္လုရာတို႔ကို အျဖစ္ဆိုးျဖင့္ ဘ၀ကုိနိဂံုးခ်ဳပ္ေစခဲ့သည္။ လူသူ အေရာက္ အေပါက္နည္းေသာ ေဒသတြင္ ကေလးငယ္မ်ား စာ တတ္ေျမာက္ေစရန္ လုပ္အားေပး ေနေသာ အသက္ (၂၀) ေက်ာ္ အရြယ္စီသာရွိေသးသည့္ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ ပိုင္း၊ ပန္ဆိုင္း (ၾကဴကုတ္) ၿမိဳ႕နယ္၊ ေကာင္းခါးေက်းရြာ ဘုရား ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းရွိ ေနအိမ္ တြင္ ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက္ ညက အဓမၼျပဳက်င့္ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ ရပါသည္။

သူမတုိ႔ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ လူခ်စ္လူ ခင္ေပါမ်ားၿပီး အသက္ငယ္ေသာ္လည္း ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားကို စိတ္အား ထက္သန္စြာ ေဆာင္ ရြက္ေနသူမ်ားျဖစ္ သည္။

အစုိးရမူလတန္းေက်ာင္း ပင္ မရွိသည္အထိ ပညာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ လွသည့္ ရြာေလးတစ္ရြာသုိ႔ ေစ တနာ့ ၀န္ထမ္း ဆရာမအျဖစ္ ကေလးမ်ားကို စာသင္ၾကားေပးရန္ လြန္ခဲ့သည့္ကုိးလခန္႔က သူတုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမလမွာေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းရွိ ရြာ ေလးတစ္ရြာသို႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ဆရာမ အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ရန္ သူတုိ႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ ၾကသည္။ ယင္းေနာက္ ရွစ္လခန္႔ အၾကာတြင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ ကံၾကမၼာဆုိးႏွင့္ သူတုိ႔ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ ရသည္။

ေသဆုံးခဲ့သူႏွစ္ဦးအနက္ မေခါန္နန္စင္သည္အသက္(၂၁) ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ၀ုိင္းေမာ္ၿမိဳ႕နယ္တာ ေလာႀကီး ေက်းရြာ ဇာတိျဖစ္ သည္။ သူမတုိ႔ မိသားစုသည္ အ စုိးရတပ္ႏွင့္ ေကအုိင္ေအအၾကား တစ္ေက်ာ့ျပန္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ တိမ္းေရွာင္ခဲ့ ရၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျမစ္ႀကီး နားၿမိဳ႕ ဂ်န္မုိင္ေကာင္း ႏွစ္ျခင္းအ သင္းေတာ္စစ္ေဘးဒုကၡသည္စ ခန္း၌ ခုိလႈံေနၾကသည္။

မေခါန္နန္စင္သည္ ေမာင္ႏွ မေျခာက္ေယာက္တြင္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္ၿပီး ဖခင္မွာ သူမငယ္စဥ္ကတည္းက ေသဆုံးခဲ့သည္။ အႀကီးဆုံးျဖစ္၍ မေခါန္နန္စင္သည္ မိခင္မုဆုိးမအေပၚ အစစအရာရာ ကူညီပံ့ပုိး ေပးေနသူျဖစ္ၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။

‘‘သူ႔အတြက္ေၾကာင့္ အိမ္မွာ စိတ္ဒုကၡေရာက္ရတယ္လုိ႔ မရိွိ ဘူး။ ကြၽန္မကိုလည္းအၿမဲစိတ္ ခ်မ္းသာမႈေပးတဲ့ သမီးပါ’’ဟု မ ေခါန္နန္စင္၏ မိခင္ေဒၚလုဘူက အခန္းနံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ သမီးျဖစ္သူဓာတ္ပုံကို ၾကည့္ရင္း ငို႐ႈိက္ကာေျပာသည္။

ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ စီတာပူအမက၊ ေက်ာင္းတာေလာႀကီးအထက (၂၊ စသည့္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အ႒မတန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္အထိပညာဆည္းပူးခဲ့ၿပီးေနာက္ မေခါန္နန္စင္မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအခက္အခဲအတြက္ ပညာေရးေခတၱရပ္နားခဲ့ရသည္။

‘‘ဒါေပမဲ့ စိတ္ညစ္ေနတာ။အိမ္ကိုဒုကၡေပးတာမရွိဘူး။ သူ႔အ ရည္အခ်င္းနဲ႔ တာေလာႀကီးႏွစ္ ျခင္း အသင္း ေတာ္ Sunday Schoolမွာ ေစတနာ့၀န္ထမ္းဆရာ မအျဖစ္ တစ္ႏွစ္ေလာက္၀င္လုပ္ခဲ့တာ’’ဟု ေဒၚလုဘူ ကဆုိသည္။

အစုိးရတပ္ႏွင့္ေကအိုင္ေအ တုိ႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္တုိက္ပြဲမ်ားျပင္း ထန္ခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ဇူလုိင္လမွာေတာ့ သူမ တို႔ မိသားစုမွာ ျမစ္ ႀကီးနားၿမိဳ႕ ဂ်န္မုိင္ေကာင္းႏွစ္ ျခင္းအသင္းေတာ္စစ္ေဘးဒုကၡ သည္စခန္းသို႔ တိမ္းေရွာင္ခဲ့ဲၾကရ ျပန္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဂ်န္မုိင္ ေကာင္းႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္က ေလးသူငယ္ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ေက်ာင္း တြင္ မေခါန္နန္စင္တစ္ေယာက္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းဆရာမအျဖစ္ တစ္ႏွစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ေလာကဓံမ်ဳိးစုံ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရေသာ္ လည္း မေခါန္နန္စင္မွာ ယင္းအ ေျခအေန မ်ားေၾကာင့္ အထီးက်န္ ေနသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ ပါ။ စိတ္ထားျဖဴစင္ၿပီး လူမႈဆက္ ဆံေရး ေကာင္းမြန္ ေသာေၾကာင့္ မေခါန္နန္စင္ကို ခ်စ္ခင္သည့္မိတ္ ေဆြအေပါင္းအသင္းအလြန္မ်ား ျပားသည္။ သူမမွာ အ ခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ဟင္းခ်က္အလြန္ေတာ္သည္ဟုလည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မလြမ္းလမ္ကေျပာသည္။

‘‘သူက င႐ုတ္သီးေထာင္း တာအရမ္းေတာ္တယ္။အရမ္း လည္းေဖာ္ေရြတယ္’’ဟု မလြမ္း လမ္ကေျပာသည္။

၂၀၁၂တြင္ န၀မတန္းကို ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ အထက(၅)တြင္ မေခါန္နန္စင္ျပန္လည္တက္ ေရာက္ခြင့္ရၿပီး ေနာက္ တကၠသုိလ္ ၀င္တန္း ဆက္လက္ေျဖဆိုခဲ့ သည္။

တကၠသုိလ္၀င္တန္းေျဖဆုိ ၿပီး ၂၀၁၄တြင္ မေခါန္နန္စင္မွာ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္(KBC)မွ ေခၚယူ သည့္ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားေဒသမ်ားတြင္ ပညာ သင္ၾကားေပးရန္ ေစတနာ့၀န္ ထမ္းဆရာမတာ၀န္ေဆာင္ရြက္ ရန္ စိတ္တူကုိယ္တူသူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

‘‘သူက ဆရာမလုပ္တာ အ ရမ္း၀ါသနာပါတယ္ေလ။သူ႔ဟာ သူစိတ္၀င္စားလုိ႔ သြားေလွ်ာက္ တာ’’ဟု မိခင္ ျဖစ္သူကဆုိသည္။

KBCတြင္ သင္တန္းတစ္လ တက္ေရာက္ခ့ဲၿပီး ၂၀၁၄ခုႏွစ္ ေမ လ ၂၅ရက္တြင္ မေခါန္နန္စင္ ဆရာမ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရန္ ေကာင္းခါးေက်းရြာသုိ႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။

‘‘ေကာင္းခါး သြားခါနီး ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူလက္ယမ္းျပၿပီးႏႈတ္ဆက္သြားတာေတာင္ အရမ္းခံစားခဲ့ရတယ္။ သူက ခင္ဖုိ႔အရမ္းေကာင္းတာ ။အခုေတာ့ သူမရွိေတာ့ဘူး။ မေျပာ ျပႏုိင္ေအာင္ခံစား ရတယ္။ အရမ္း လည္းသတိရတယ္’’ဟု မလြမ္း လမ္က မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ရင္း ေျပာသည္။

ေကာင္းခါးေက်းရြာေရာက္ ကတည္းက ကေလးမ်ားကို စာ သင္ရင္း ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေသာ သမီး ႏွင့္ တစ္လတစ္ႀကိမ္ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရခဲ့ေၾကာင္းလည္း မိခင္ကဆုိသည္။

‘‘ဒီဇင္ဘာေနာက္ဆုံးဖုန္း ေတြ႕တာ။ အဲဒီတုန္းက ေမာင္ ေလးအငယ္ဆုံးနဲ႔ေျပာတယ္။ သူ ျပန္လာရင္ စာအုပ္ ေတြ၊ မုန္႔ေတြ လက္ေဆာင္ယူခဲ့ေပးမယ္တဲ့’’ဟု ေဒၚလုဘူက ဆို႔နင့္စြာေျပာျပ သည္။

ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မေခါန္ နန္စင္မွာ သူခ်စ္ေသာ ေမာင္ ေလးအတြက္ အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္ မ၀ယ္ေပး ႏုိင္ေတာ့ဘဲ မိ သားစုႏွင့္ အေ၀းဆံုးသို႔ထြက္ခြာ သြားၿပီျဖစ္သည္။

၀ုိင္းေမာ္ၿမိဳ႕ရပ္ကြက္ (၁) တြင္ေနထုိင္သည့္ မရန္လုရာ သည္ ေပါင္မျပည့္ဘဲ ေမြးဖြားလာ သည့္အတြက္ မိသားစုႏွင့္ သူငယ္ ခ်င္းမ်ားက ခ်စ္စႏုိးျဖင့္ ‘‘အကီး’’ ဟုေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ကခ်င္ဘာ သာျဖင့္ေသးငယ္ ပိန္ပါးသူဟု ဆုိ လုိျခင္းျဖစ္သည္။

မရန္လုရာသည္ စာဖတ္ အလြန္၀ါသနာပါၿပီး ေအးေအး ေဆးေဆးေနတတ္သျဖင့္ စကား အလြန္မ်ားသူကို မႏွစ္သက္ေပ။ သူမ၏ မိဘမ်ားမွာ ငယ္စဥ္က တည္းပင္ ဆံုးပါးသြားခဲ့မႈေၾကာင့္ မိဘမဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသူတစ္ဦး လည္းျဖစ္ သည္။ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ တြင္ တတိယေျမာက္ျဖစ္ၿပီး အဘြား၊ အေဒၚ၊ အစ္မမ်ား၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈျဖင့္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။

၀ိုင္းေမာ္ အထက (၂) တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ေသာ မရန္လုရာမွာ လိမၼာယဥ္ေက်းၿပီး မိသားစု အေပၚ သိတတ္သူတစ္ဦးျဖစ္ ေၾကာင္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားက ဆုိသည္။

‘‘စိတ္ဆိုးတယ္ဆုိတာလည္း မရိွဘူး။ ခုိင္းတာမလုပ္တာလည္း မရိွဘူး။ ဘာနာမည္ပ်က္မွလည္း မရိွဘူး’’ဟု မရန္လုရာ၏ အေဒၚ ျဖစ္သူ ေဒၚေဒါင္ၫြယ္က ျပန္ ေျပာင္းေျပာျပသည္။

၂၀၁၂ တကၠသုိလ္၀င္တန္း စာေမးပဲြေျဖဆုိၿပီးေနာက္ မရန္လု ရာတစ္ေယာက္ အဘြားႏွင့္ အစ္မျဖစ္သူတုိ႔ တုိက္တြန္္းခ်က္အျပင္ သူ၀ါသနာပါသည့္ ဘာသာေရး ဆရာမအလုပ္အတြက္ အေတြ႕ အႀကံဳရရိွေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ KBC ေစတနာ့၀န္ထမ္းဆရာမ အျဖစ္လုပ္အားေပးသည့္ ဆြမ္ပ ရာဘြပ္ၿမိဳ႕နယ္ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ား ေဒသတြင္ တစ္ႏွစ္ၾကာ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းဆရာမအျဖစ္ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

‘‘အခုေကာင္းခါးမွာ သူ႔အ တြက္ ဒုတိယစာသင္ႏွစ္ေပါ့’’ဟု အေဒၚျဖစ္သူကဆုိသည္။

မရန္လုရာသည္ တကၠသုိလ္ ၀င္တန္းေအာင္ျမင္ျခင္းမရိွေသး သည့္အတြက္ ေကာင္းခါးေက်းရြာ တစ္ႏွစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီးပါ က စာေမးပဲြျပန္ေျဖၿပီး သူ၏ မူလ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ရန္ ရည္ရြယ္ထားခဲ့ သည္။

‘‘ဒီႏွစ္ၿပီးရင္ ဆယ္တန္းျပန္ ေျဖမယ္၊ က်မ္းစာသင္ေက်ာင္း တက္မယ္လို႔ သူေျပာထားတာ။ အရမ္း ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ကိုသတိရေနၾကတာ’’ဟု သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မလြမ္းၫြမ္က ဆို႔နင့္စြာ ေျပာျပသည္။

သို႔ရာတြင္ သူမအရမ္းတက္ခ်င္သည့္ က်မ္းစာသင္ေက်ာင္းကို မရန္လုရာတစ္ေယာက္တက္ ေရာက္ႏိုင္ ျခင္း မရိွေတာ့ပါ။

မေခါန္နန္စင္ကဲ့သုိ႔ပင္ သူမ သည္လည္း ျဖစ္ရပ္ဆုိးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿပီး အားလံုးႏွင့္ေ၀းရာသို႔ ထြက္ခြာ သြားခဲ့ပါၿပီ။

ေကာင္းခါးေက်းရြာတြင္ ရက္ရက္စက္စက္အဓမၼျပဳက်င့္ အသတ္ခံခဲ့ရသည့္ ေစတနာ့၀န္ ထမ္းဆရာမ ႏွစ္ဦး၏ ႐ုပ္အ ေလာင္းကုိ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ ေဂ်ာ္ ဘြမ္ခရစ္ယာန္သခ်ႋဳင္း၌ ဇန္န၀ါရီ ၂၃ ရက္က သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ရာ ေထာင္ ႏွင့္ခ်ီသည့္ ျပည္သူမ်ားလုိက္ပါပို႔ ေဆာင္၍ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ၾက သည္။

ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ခဲ့ရေသာ အျဖစ္ဆုိးႀကီး အမႈမွန္ေပၚ ေပါက္ ေစရန္၊ က်ဴးလြန္သူမ်ားကို အျမန္ဆံုး ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထိေရာက္စြာ အ ေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ မိသားစု မ်ားအပါအ၀င္ ျပည္သူမ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါသည္။

‘‘လက္ခံႏုိင္တဲ့၊ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖထြက္မလာရင္ တစ္သက္ လံုးစိတ္ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး’’ ဟု မရန္လုရာ ၏ အေဒၚက နံရံသုိ႔ စုိက္ၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္းသံတစ္၀က္၊ ေဒါသသံတစ္၀က္ျဖင့္ ေလသံျပတ္ျပတ္ေျပာ သည္။

7Day DAILY