ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆည္ေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔ တည္ေဆာက္မႈေၾကာင့္ သစ္ေတာဧက တစ္သန္းေက်ာ္ ပ်က္စီးၿပီး ဆည္မ်ားအနီးရွိ ေရေ၀ေရလဲ ဧရိယာေပါင္း ဧက ၁၈၇ သိန္းေက်ာ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္လိုအပ္ဟု ဆို

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆည္ေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔ တည္ေဆာက္မႈေၾကာင့္ သစ္ေတာဧကေပါင္း တစ္သန္းေက်ာ္ ပ်က္စီး ခဲ့ၿပီး လက္ရွိတြင္ ဆည္မ်ားအနီးရွိ ေရေ၀ေရလဲ ဧရိယာေပါင္း ဧက ၁၈၇ သိန္းေက်ာ္ကို ထိန္းသိမ္း ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန၊ သစ္ေတာဦးစီး ဌာနမွ အၿငိမ္းစား ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးတင္ေအးက ေျပာၾကားသည္။

ဆည္မ်ား တည္ေဆာက္ရာတြင္ သစ္ခုတ္မႈမ်ား ရွိခဲ့သည့္အျပင္ ဆည္တည္ေဆာက္သည့္ ေရစီးေၾကာင္းမွ တစ္ဆင့္ သစ္ေတာႀကိဳး၀ိုင္း အျပင္ဘက္သို႔ ထုတ္ယူမႈမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေၾကာင္း ဦးတင္ေအးက ေျပာၾကားသည္။

ဆည္မ်ား တည္ေဆာက္ရာတြင္ ဆည္မ်ားေရရွည္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈအတြက္ ေရေ၀ေရလဲေဒသမွာ အလြန္ အေရးပါေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဆည္မ်ား၏ ေရေ၀ေရလဲ ေဒသကို ကာကြယ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ ေနပါသလားဟု ေမးျမန္းမည္ဆိုပါက လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟုသာ ေျဖၾကားႏိုင္႐ံု အဆင့္သာ ရွိေနၿပီး အမွန္တကယ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မႈ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဦးတင္ေအးက ဆိုသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သစ္ေတာမ်ားကို ျပန္လည္ထူေထာင္မည္ဆိုပါက ေရေ၀ေရလဲ ေဒသကို ျပန္လည္ထူေထာင္ႏိုင္ရန္မွာ အလြန္ အေရးပါေနေၾကာင္း ယင္းက ထပ္ဆင့္ေျပာၾကားသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွတစ္ဆင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သစ္ေမွာင္ခိုတင္ပို႔မႈ ျမင့္တက္လာေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ ကမၻာေပၚရွိ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈ အျမင့္ဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ အျမတ္ရ လြယ္ေသာ နယ္စပ္ေဒသရွိ တရားမ၀င္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားေသာ နယ္သာလန္အေျခစိုက္ (Transnational Institute-TNI) ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထား . . . . .

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သစ္ေတာဖံုးလႊမ္းမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းရွိ သစ္ေတာမ်ား၊ ပဲခူး႐ိုးမ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ စသည္တို႔တြင္လည္း သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ေနရၿပီး ေနရာအခ်ဳိ႕တြင္သာ သစ္ေတာဖံုးလႊမ္းမႈ အခ်ဳိ႕သာ က်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သစ္ေတာဖံုးလႊမ္းမႈ အေနအထားမွာ ၁၈၅၆ ခုႏွစ္တြင္ ရာခိုင္ႏႈန္း ၇၀၊ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္ ၆၅ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ၅၇ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ၅၂ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွတစ္ဆင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သစ္ေမွာင္ခိုတင္ပို႔မႈ ျမင့္တက္လာေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ ကမၻာေပၚရွိ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈ အျမင့္ဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ အျမတ္ရလြယ္ေသာ နယ္စပ္ေဒသရွိ တရားမ၀င္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားေသာ နယ္သာလန္အေျခစိုက္ (Transnational Institute-TNI) ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

Global Witness ၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ မတုိင္မီက ျမန္မာႏုိင္ငံမွ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္ သို႔ တရားမ၀င္ လမ္းေၾကာင္းမွ တင္သြင္းေသာသစ္ပမာဏ ႏွစ္စဥ္တန္ခ်ိန္ တစ္သန္းခန္႔ ရွိေၾကာင္း၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာမူ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ သစ္ေမွာင္ခို ခိုးထုတ္မႈ တားဆီးေရးအတြက္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ သေဘာတူလက္မွတ္ ေရးထုိးလိုက္ေသာေၾကာင့္ နယ္စပ္မွ ခိုးထုတ္မႈ အထိုက္အေလ်ာက္ က်ဆင္းခဲ့ေသာ္လည္း ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းမွ တင္ပို႔မႈ ျမင့္တက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈ ျမင့္တက္ေနေၾကာင္း၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း နယ္စပ္မွ ခိုးထုတ္မႈ အနည္းငယ္ က်ဆင္းသြားေသာ္လည္း ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျပန္လည္ ျမင့္တက္လာေၾကာင္း သိရသည္။

အလားတူ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္ ေလးႏွစ္အတြင္း ကြၽန္းႏွင့္သစ္မာတန္ခ်ိန္ ၅၇ သိန္းေက်ာ္ ထုတ္ယူခြင့္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းမွ ရရွိေသာ သတင္းမ်ားအရ သိရသည္။ ၂၀၁၁-၂၀၁၂ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ကြၽန္းႏွင့္သစ္မာတန္ခ်ိန္ေပါင္း ၂၃ သိန္းေက်ာ္ကို လည္းေကာင္း၊ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ကြၽန္းႏွင့္သစ္မာတန္ခ်ိန္ေပါင္း ၁၇ သိန္းနီးပါးကို လည္းေကာင္း၊ ၂၀၁၃-၂၀၁၄ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ကြၽန္းႏွင့္သစ္မာ တန္ခ်ိန္ေပါင္း ၁၀ သိန္းနီးပါးကို လည္းေကာင္း၊ ယခု ၂၀၁၄-၂၀၁၅ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ တန္ခ်ိန္ေပါင္း ခုနစ္သိန္းေက်ာ္ကို လည္းေကာင္း ထုတ္ယူခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ေလးႏွစ္အတြင္း စုစုေပါင္းတန္ခ်ိန္ ၅၇ သိန္းေက်ာ္ ထုတ္ယူခြင့္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ျပန္မည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သစ္ေတာဖံုးလႊမ္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ FAO Report တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သစ္ေတာေကာင္း (Close Forest) က်န္ရွိမႈႏႈန္းမွာ ယခင္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္က ခန္႔မွန္း ထားသည့္ ရာခိုင္ႏႈန္း ၂၀ နီးပါးထက္ ေလ်ာ့နည္းႏုိင္ေၾကာင္း ဦးတင္ေအးက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

Eleven Media Group