အေျခခံ ဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္ေပးရမည္

ေရႊည၀ါ ဆရာေတာ္ ~

ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြလုပ္တာပါ။ မတည့္တဲ့လူနဲ႔ေပါင္းၿပီး အေကာင္းဆံုးကို ျဖစ္ေအာင္ သြားၾက ရတာပါ။ အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းက ဒီလမ္းဘဲေလ။

ႏုိင္ငံေရးမွာ အတက္အဆုတ္ရွိတယ္။ အေလွ်ာ့ အတင္းရွိတယ္၊ အတက္အဆုတ္ အေလွ်ာ့အတင္းကို တင္းခံၿပီးေတာ့ မေလွ်ာ့ႏုိင္ဘူး၊ မဆုတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အဲဒီလုိမ်ိဳး အတုိက္အခံက အစြန္းေရာက္ အတိုက္ အခံ ေတြေပါ့။ အစြန္းေရာက္ အတိုက္အခံမ်ိဳးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး လုပ္မယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ လည္းမတုိးတက္ဘူး၊ တုိင္းျပည္လဲ မတုိးတက္ဘူး။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ိဳးမရွိဘူး။ ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြက တုိတုိနဲ႔လုိရင္းကို ထိထိမိမိေျပာတတ္တယ္။ တုိ႔တေတြက မ်က္ေစ့နားႀကီးႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀မွာသခၤန္းစာ ယူရမယ္။ တုိ႔က ဘယ္အထိ ယူရမလဲဆုိေတာ့ တုိ႔က ဗုဒၶဘာသာေတြေလ၊ ဗုဒၶဘာသာေတြ ဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မ်က္ေမာက္ဘ၀ထက္ ဟိုး ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတသိန္းက အေလာင္းေတာ္ ဘ၀ကတည္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားေရးအက်ိဳးစီးပြားေတြကို အသက္ေပးၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို တုိ႔က အတုယူရ မယ္။ ဘုန္းႀကီးက အတုယူတာ မ်ားသြားလုိ႔၊ အတုကူးတာမ်ားသြားလို႔၊ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ ေတာ္ယံုတန္ရံု မိတၱဴ ေလးနဲ႔ဆုိရင္ လံုေလာက္တယ္။ ကိုယ္က မ်ားသြားေတာ့ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ သင့္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္ပါတယ္။ 
ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ တုိ႔ထက္ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ အသက္ေသြးေခြ်းေတြ၊ ဘ၀ေတြ၊ အခ်ိ္န္ေတြ သူတုိ႔နဲ႔ စာရင္ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားမႈ ႏိုင္ငံေရး စင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္တဲ့ႏႈန္းဟာ မတန္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိိေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာဘ မႀကီးဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ရလာတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ရလာဒ္အေပၚမွာ အလြဲသံုးစား မလုပ္ဖုိ႔နဲ႔ ကိုုယ့္ အတုိင္းအရွည္ကို ကိုယ္နားလည္ဖုိ႔ဘဲ။ ကိုယ့္အတုိင္း အရွည္ ကို ကိုယ္နားမလည္ရင္ေတာ့ အဲဒီႏုိင္ငံေရးက ေရ ရွည္ မခံဘူး။ ေကာက္ရုိးမီးလုိဘဲ ခဏပဲေန ၿပီးေသသြားမယ္။
ႏုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ စကားလံုးကို ေျပာသာေျပာေနေပမယ့္ တရားပြဲေတြမွာ အမ်ိဳးသားေရးကိုဘဲ ေျပာပါတယ္။ တုိ႔ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက အမ်ိဳးသားေရး အက်ိဳးစီးပြား ကို လိုလားတဲ့ စိတ္နဲ႔ အေလာင္းေတာ္ ဘ၀ကတည္းက ထုတ္ႏုတ္ျပစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေတာင္ ၿမိဳ႕ မဟာ ဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူဟာ ဘုရားရွင္ကို ဘုရားျဖစ္မွ ၾကည္ညိဳတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဘုရား မျဖစ္ ခင္ အေလာင္းေတာ္ ဘ၀တုန္းကတည္းက ၾကည္ညိဳခဲ့တာ။ ကိုယ့္ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြက သံုးလုိ႔ မကုန္ေအာင္ မ်ား ျပားလွတယ္။ အဲဒီလို ထဲက တုိ႔က နာခံယူခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္က တရားေတြေဟာ၊ စာေတြေရး၊ စာေတြပို႔ခ် ဒါေတြလုပ္ေနတာ သူဟာ သာသနာေရး တခုတည္းအတြက္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ႏုိင္ငံေရး အရ လည္းသူက ေဆာင္ရြက္ေနတာ ျဖစ္တယ္တဲ့ ။ ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶရံု ဆရာေတာ္ဟာ စာေပက်မ္းဂန္နဲ႔ပတ္သက္လာ ရင္ စတုတၱ ဗုဒၶေဃာသ လုိ႔ ေတာင္ ေျပာလုိ ႔ရတယ္။ 
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ႀကီးပြား ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက စာေတြေရး၊ တရားေတြေဟာတယ္။ ဒါက တုိင္းျပည္ လူမ်ိဳး တုိးတက္ဖုိ႔၊ ဒါမွ ဘာသာ သာသနာ တုိးတက္မွာ။ တိုင္းျပည္လူမ်ိဳး မဖြံ႔ၿဖိဳးရင္ ဘာသာ၊ သာသနာလည္း ၿငိွဳးမိွန္တယ္။ ၿငိွဳးမွိန္တာကို အတြင္း စည္းထဲမွာေနတုန္းက မသိသာဘူး။ ကိုယ့္ ၀ါးလံုးေခါင္းထဲကို လသာေနတယ္ ထင္ေနခဲ့တာ။ ဆုိေတာ့ ဖားတ ေကာင္က ကိုယ့္တြင္းထဲကိုယ္ေအာ္ေနေတာ့ ပဲ့တင္သံနဲ႔ သူ႔ကမာၻႀကီးက်ယ္တယ္ ထင္ေနတာ။ ကိုယ့္စည္း၀ိုင္းထဲက အျပင္ကိုထြက္ၾကည့္တဲ့ အခါေတာ့ ငါတုိ႔ တေတြဟာ ျပည္တြင္းထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရဟန္း၊ ရွင္လူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈ ခံရတဲ့ နာမည္ရွိပါေစကာမူ သူတပါးတုိင္းျပည္ရဲ႕ လ၀က မွာ ခ်ိဳးႏွိမ္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ အၾကည့္ခံ ရတယ္။ အထင္ေသး တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ အၾကည့္ခံရတယ္။ 
အဲဒါေတြအတြက္ ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး။ ဒါေတြရဲ႕အေျခအျမစ္ဟာ ဘာေၾကာင့္တုန္း။ တုိင္းျပည္ဖြ႔ံၿဖိဳး တုိးတက္မႈကို ၾကည့္ၿပီး အဲဒီႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံသားေတြအေပၚ အထင္ေသးမႈ၊ အထင္ႀကီးမႈကို ေလာေလာ ဆယ္ အဲေပတံနဲ႔ တုိင္းၾကတယ္။ အရည္အေသြးပိုင္းကို အတုိင္းခံရတာေနာက္မွ။ သစ္ပင္တပင္မွာ အျမစ္ ရယ္၊ ပင္စည္ရယ္ အကိုင္းအခက္ရယ္ ဆုိတာရွိတယ္။ သာမန္လူေတြျမင္တာက အကိုင္းအခက္ ဘဲ၊ ေတာ္ 
ေတာ္ ထုိးထုိးထြင္းထြင္းျမင္တဲ့လူက ပင္စည္အထိ ၾကည့္တတ္တယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သစ္ပင္ တပင္ရဲ႕ ေလာကကို အလွဆင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အဓိက အက်ဆံုးက ေရေသာက္ျမစ္ဘဲ။ ေရေသာက္ျမစ္ ကိုက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ ရွိတယ္လုိ႔ မထင္ၾကဘူး။ 
လူဆုိတာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ နံပတ္တစ္ ေရေသာက္ျမစ္နဲ႔ တူတာ ကိုယ္က်င့္ တရား၊ အသိဥာဏ္၊ ဗဟုသုတနဲ႔ တူတာက ပင္စည္ပုိင္းနဲ႔ တူတယ္။ နံပတ္ ၃ က ရာထူး၊ ဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာ၊ အာဏာ ဒါေတြက အကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔ တူတယ္။ အညံ့စားလူေတြက အကိုင္အခက္ အရြက္အလက္ေတြကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အထင္ႀကီးၾကတယ္။ အဲဒီထက္ေတာ္လာတဲ့ လူေတြက ပင္စည္ဟာ အေရးႀကီးတယ္ဆုိတဲ့ အတတ္ပ ညာ အသိပညာပိုင္းကို ၾကည့္တယ္။ 
ဒါေပမယ့္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြကေတာ့ ေရေသာက္ျမစ္နဲ႔ တူတဲ့ ကိုယ္ က်င့္ သီလကို ၾကည့္တယ္။ အဲဒီေတာ့ တုိ႔ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမအရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အေျခခံ ဥပေဒေတြ ဘာေတြနဲ႔ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီစြာ ကိေလသာ ဘရပြနဲ႔ ေရးဆြဲထားတာေတြက တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ငါးပါး သီလေလာက္မေကာင္း ပါဘူး။ တုိ႔ဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့ ငါးပါးသီလေလာက္ ျပည့္စံုရင္ ႏိုင္ငံသားေတြမွာ ဘာအေျခခံ ဥပေဒမွ မလုိဘူး။ 
ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ေခတ္က ဒုစရုိက္ထြန္းကားၿပီးေတာ့ သုစရိုက္ ေခါင္းပါးေနခ်ိန္၊ အသိပညာ လြန္သြား တဲ့ ေခတ္၊ ကိုယ္ က်င့္သိကၡာေနာက္မွာ က်န္ေနတဲ့ေခတ္၊ အဲဒီလိုေခတ္မ်ိဳးမွာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ဗုဒၶ အဆံုးအမ 
ေတြကို ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ ေလ်ာ္ကန္တဲ့အသိအျမင္မ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ တုိ႔က ဆြဲတင္တဲ့အခါမွာ ဘုန္းႀကီးလည္း လက္လြန္သြားတယ္။ ဘုန္းႀကီး က ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း သိတယ္။ သိပ္ေလာဘ ႀကီး သြားတယ္။ ငါသည္ မွန္တယ္၊ ငါသည္ ဟုတ္တယ္၊ ငါသည္ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္ေပးဖုိ႔ပင္ ၀န္မေလးတဲ့ သူတေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အသိကို ဘုန္းႀကီးက အခ်ိန္ နဲ႔ တေျပးညီထက္ အခ်ိန္ထက္ ဟိုဘက္ကို လြန္သြားတယ္။ 

ဘုန္းႀကီးတုိ႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္လူမ်ိဳး၊ ႏုိင္ငံသားတုိ႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးတံခါးႀကီးကို အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕ အလုိေတာ္က် သူ႔ရဲ႕ေဘာင္အတြင္းကေန ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ သက္ဆုိင္ရာ ေလာက ဥပေဒကိုလည္း မခ်ိဳး 
ေဖာက္ရေအာင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ျပဌာန္းထားတဲ့ ၀ိနည္း စည္းကမ္း ဥပေဒ မက်ိဳးေပါက္ရေအာင္၊ ဒီၾကားထဲ ကေန ရဟန္းတပါးအေနနဲ႔ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ စကား၊ တရားနဲ႔ ျဖတ္သန္းမႈကို ခ်ိန္ဆလုပ္ရတာ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အမ်ိဳးသားေရး မာန္ေၾကာင့္ နည္းနည္း မာေနမလားဘဲ။ တကယ္တမ္းက အမ်ိဳးသား 
ေရး ဆုိတာ သတင္းစာေတြထဲ ေၾကာ္ျငာေနဖုိ႔ထက္ တဦးခ်င္းမွာ အမ်ိဳးသားေရး စရုိက္လကၡဏာ 
ေတြ ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းသြားေအာင္ လုပ္ေနရမွာ။ ငါတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြ ဆင္းရဲ အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခါမွာ ျပန္စဥ္းစားတယ္။ 
ဟုိတုန္းက ေတာ့ ေ၀သာလီျပည္ကပ္ေဘးဆုိက္တယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားကေတာ့ သဗၺၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္လုိက္ရင္ ဆုိတာ သိတယ္။ သိေတာ့ သိတဲ့နည္းအတုိင္း သူက ေျဖရွင္းလိုက္ 
ေတာ့ ေ၀သာလီျပည္ႀကီး ကပ္ေဘးက လြတ္သြား ေရာ။ ဒါေပမယ့္ သာ၀တၱိျပည္ ေစတ၀န္ေက်ာင္း ကေန ေမတၱာလွမ္းပို႔ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္တုိင္ၾကြသြားတာ။ ကာယကံ ေမတၱာနဲ႔ ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာ။ ဘုရားကေတာ့ အဲဒီ လိုလုပ္ရံုနဲ႔ ၿပီးတယ္။ 
ငါတုိ႔ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ ငါတုိ႔တေတြက ဘာတန္ခုိးမွလည္း မရွိတဲ့ သမုတိ ပုထုဇဥ္ သံဃာေတြ ဆုိေတာ့ ဆႏၵေလာက္ေတာ့ ထြက္ျပလုိ႔ ရ ေလာက္တယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ။ ဒကာ ဒကာမေတြအတြက္ တုိ႔ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈ ဆုိတာ ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ရွိတယ္။ လိစၥ၀ီမင္း 
ေတြ သာသနာကိုေစာ္ကားလာတဲ့ အခါမွာ ပတၱ နိကၠဳစၥန ကံျပဳ ၿပီးေတာ့ မႏွစ္သက္ရင္ မႏွစ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကို ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဆႏၵျပရမယ္။ ေခတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမကို ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ ညီတဲ့အသိဘက္ကို ဆြဲယူလိုက္တာ။ 
ကထိန္တရားႏွင့္ အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး တရားေတာ္ဆုိတာ အေမရိကားက ျပန္လာၿပီး ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ ဘဲ။ ျပန္လာၿပီး တရားေဟာရတာကလည္းကိုယ့္ကို တရားေဟာခြင့္ ပြင့္ၿပီလုိ႔ ဆုိတဲ့ တဦး အတြက္စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးကို အစုိးရဘက္က ကမ္းလွမ္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၂ ႀကိမ္ 
ေတာင္ ၀န္ခံလက္မွတ္ထုိးၿပီးၿပီ။ အရွင္ဘုရား ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အစုိးရအေပၚမွာ ဂုဏ္သိကၡာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ထိပါး ပုတ္ခတ္တဲ့ စကားေတြ တရားထဲမွာ မေဟာပါနဲ႔။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မညီညႊတ္ပါဘူးေပါ့။ ဟုတ္ၿပီ။ ျပန္ေျပာခြင့္ ရွိလား၊ ဆုိေတာ့ မရွိဘူး၊ ဒီေတာ့ မရွိရင္ မေျပာ ဘူး။ ျပန္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြဆီကို ေလွ်ာက္ထားခြင့္ မရွိဘဲ တရားခံ တေယာက္လို ကမာၻေအးမွာ သြားထုိင္ခဲ့ရတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ထိပ္က ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို တပည့္ေတာ္ ေလ်ွာက္ ထားခြင့္ ရွိမယ္၊ အာဏာရဲ႕ ေလာင္းရိပ္မရွိဘူးဆုိရင္ တပည့္ေတာ္ ဂါရ၀ တရားနဲ႔ ရုိရုိေသေသ ေလွ်ာက္ထား ခ်င္တယ္။ တပည့္ေတာ္ ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတြမွာ ဘယ္ေနရာက မွားသလဲ၊ မွားတဲ့ေနရာကိုေထာက္ျပ၊ တပည့္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ ေဟာခဲ့တာမို႔ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ တာ၀န္ယူမယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ့ ဆုိတာနဲ႔ လက္မွတ္ထုိး ေပးရမယ္။ မထုိးရင္ အာဏာဖီဆန္တယ္ဆုိေတာ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ႀကီးေတာ့ နံရံေလး ဘက္ၾကား သြားမေနႏိုင္ လုိ႔ လက္မွတ္ထုိးေပးခဲ့လုိက္တယ္။ 
ဒီကေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔တရား၀င္လႊတ္ေတာ္ထဲကုိ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ မစုိ႔မပုိ႔ေလးကေန သူ ၀င္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္မွာေတာင္မွ လိုအပ္လာရင္ ေခတ္ကာလက ေတာင္းဆုိရင္ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေပးတာ ရွိခဲ့တယ္။ 

ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆုိ ေခတ္ကာလက ေတာင္းဆုိလာရင္ ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခံ့ပါတယ္ဆုိတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒကို ဘယ္လုိ အေၾကာင္းေပၚေပါက္လာလာျပင္ဆင္တာေတြရွိခဲ့တယ္။ ဒါေတြကုိ မေျပာခ်င္ဘူး။ ငါတုိ႔က ငါတုိ႔ အေဖ အ ေၾကာင္းဘဲ ငါတုိ႔ေျပာတယ္။ ငါတုိ႔အေဖက ၂၂၇ သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ဆုိတဲ့ ၀ိနယ ပိဋကတ္ကို သဗၺညဳတ ဥာဏ္ ေတာ္နဲ႔ က်က်နန ကမာၻမွာ အေကာင္းဆံုး စည္းကမ္းျဖစ္တဲ့ ဒီကေန႔ေခတ္နဲ႔ ေျပာရရင္ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အေျခ ခံ ဥပေဒကို သတ္မွတ္ျပဌာန္းေပးခဲ့တယ္။ 

ဒါကို သဗၺညဳ ဥာဏ္ေတာ္ရွင္တုိ႔အေဖက တုိ႔သာသနာအတြက္ တပည့္ သာ၀က ေတြအတြက္ ဆြဲေပးခဲ့ တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုိအပ္လာရင္ေခတ္ကာလေတာင္းဆုိလာရင္ျပင္ဆင္ေပးတယ္။ အဲဒီ ျပင္ဆင္ေပး လုိက္တာကို တုိ႔ ျမန္မာေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ေမ့ေနတာ။ ဘုန္းႀကီးေတြကအစ ေမ့ေနတာ။ 

အဲဒီ ျပင္ဆင္ေပးတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခု ကပ္ေနတဲ့ ကထိန္ သကၤန္းဘဲလုိ႔။ မူလ ပညတ္သည္ မူလ ဥပေဒ၊ ေနာက္မွ ထပ္ ျပင္ေပးတာသည္ အႏုပညတ္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ျပင္ဆင္တဲ့ ဥပေဒဆုိၿပီး အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးနဲ႔ကထိန္တရားေတာ္ လုိ႔ ေဟာခဲ့ တယ္။ ဒီကထိန္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔က စည္းမ်ည္း စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ ၅ မ်ိဳးကို ေလွ်ာ့ေပးလုိက္တာ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတာင္မွ ဒီလုိသူ႔ရဲ႕ ဥပေဒ စည္းကမ္းေတြကို သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ ေရးဆြဲခဲ့တာ ေတာင္ ကာလေဒသ၊ ေခတ္ က ေတာင္းဆုိမႈ ျပဳလာရင္ ျပင္ေပးတယ္။ ကိေလသာ ဗလပြနဲ႔ငါတုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ စု ေပါင္းၿပီး ေရးဆြဲထား တဲ့ အေျခခံ ဥပေဒကို ေခတ္ကာလက ေတာင္းဆုိလာၿပီဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္ မျပင္ေပးရမွာလဲ၊ ျပင္ ကို ျပင္ေပးရမယ္။ 

စကားခ်ပ္။  ။လက္ပံေတာင္း သပိတ္စခန္း အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲမႈေၾကာင့္ မီးေလာင္ ဒဏ္ရာရ သံဃာမ်ား အတြက္ တရားေဟာရန္  ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ ၀ပ္ဆုိင္းမြန္းျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ လာေရာက္ေသာ  ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ဦးပညာ သီဟႏွင့္ ေမးျမန္း မိန္႔ၾကားထားသည္မ်ားကို ျပန္လည္ တည္းျဖတ္ကာ တင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ 

Posted in: Article,ေဆာင္းပါး