ေလွမေမွာက္ပါနဲ႔

၁၉၇၇-၇၈က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကခြန္ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာေပါ့။အထက၃ၾကည့္ျမင္တုိင္ဆုိတဲ့အရင္တရုပ္ဝွါက်ံဳးေက်ာင္းကေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့အိမ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လမ္းေလ်ာက္ျပန္လာၾကတယ္။
ဗားကရာေခ်ာက္လည္းေရာက္ေတာ့ကမ္းနားမွာအေလာင္းေပၚေနတယ္ဆုိၿပီးလူႀကီးေတြ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းသြားၾကည့္ေနၾကေတာ့က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုလည္းေရာေရာေရာင္ေရာင္လုိက္သြားၾကတာေပါ့။ကမ္းနားလည္းေရာက္ေရာျမစ္လယ္မွာသမၺာန္ေတြဝုိင္းလုိ႔ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေတြကုိဝါးေတြနဲ႔ထုိးၿပီးကမ္းနားဖက္သယ္လာတာေတြ႔တယ္။ကမ္းနားမွာလည္းလူေတြအုံခဲလုိ႔။က်ေနာ္တုိ႔လည္းမျမင္ရေတာ့ခေလးပီပီလူႀကီးေတြၾကားတုိးရင္းတုိးရင္းနဲ႔ကမ္းနားေရစပ္ေရာက္ေရာ။ေလွေတြတျဖည္းျဖည္းနီးလာၿပီးဝါးတရမ္းေလာက္မွာေရကလည္းစီးေလွေတြကလည္းကမ္းကုိၿပိဳင္တူတြန္းလုိက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴအထုပ္ႀကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ေျခရင္းကမ္းစပ္ကုိျဖတ္ကနဲေရာက္လာပါတယ္။ေျခေထာက္ေအာက္နားေရာက္လာတဲ့ျဖဴျဖဴအထုပ္ႀကီးေတြကလူေသအေလာင္းေတြပါ။စုစုေပါင္း၄ေလာင္းပါ။ေယာက်ာၤးႀကီးကတေယာက္၅တန္းေလာက္မိန္းကေလးကတေယာက္။သူငယ္တန္းေလာက္ေယာက်ာၤးေလးကတေယာက္။၂ႏွစ္သားေလာက္မိန္းကေလးကတေယာက္။အားလုံးလက္ေတြကုိႀကိဳးနဲ႔စုခ်ည္ထားၾကတာ။လူႀကီးေျခေထာက္မွာလည္းေက်ာက္ခဲလုိလုိကြန္ကရိတုံးႀကီးကလည္းခ်ည္လုိ႔။ဗုိက္ႀကီးေတြေဖာင္း မ်က္လုံးေတြျပဴးလုိ႔ ေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ။ျပန္တက္ေျပးဖုိ႔ကလည္းေနာက္မွာလူႀကီးေတြပိတ္ေနေတာ့ေျပးလုိ႕မရဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႔မွာကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းကုိျမင္ေနရတာေပါ့။ေနာက္ကမ္းကပ္လာတဲ့ သမၺာန္သမားေတြေျပာတာ အဲသည္လူကၾကည့္ျမင္တုိင္တဖက္ကမ္းေအးရြာကဆုိလားဘဲ မိန္းမကေနာက္လင္ေနာက္လုိက္သြားလုိ႔ခေလးေတြအားလုံးသူ႕သမၺာန္ေပၚတင္ အရက္မႈးေအာင္ေသာက္ၿပီးျမစ္လယ္ကုိမိသားစုတခုလုံးေခၚသြား ျမစ္လယ္က်ေတာ့မွေလွကုိေမွာက္ပစ္လိုက္တာဆုိဘဲ။အဲသည့္စကားၾကားရေတာ့စိတ္ထဲပုိခံစားရပါတယ္။ဘာမဟုတ္တဲ့လင္မယာအဆင္မေျပတာနဲ႔ ဘာမွမသိေသးတဲ့ခေလးေတြကုိပါလက္စတုံးသတ္ခဲ့တဲ့အဲသည့္မသာႀကီးကုိလည္းစက္ဆုပ္မိပါတယ္ ။အခု၃၅ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလည္းမ်က္လုံျပဴးအံႀကိတ္ လက္သီးေလးေတြဆုပ္ရင္းေသေနတဲ့ကေလး၃ေယာက္အေလာင္းေတြျပန္ျမင္မိပါတယ္။မေန႔ကမိတ္ေဆြႀကီးကုိတင္စိန္ဖိတ္လုိ႔သူ႔ရြာ ဝါးရုံဆိပ္အလႈသြားဖုိ႔ သမၺာန္စီးရင္းေရလယ္မွာသတိရလာလုိ႔အာရုံထဲကမနည္းေဖ်ာက္လုိက္ရပါတယ္။ဟုိဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အဲ့သည္အေၾကာင္းဇတ္လမ္းေလးေျပာျပေတာ့တဖက္ကမ္းဇာတိ က်ေနာ္တုိ႕အသက္တမ္းေလာက္ကလူေတြအားလုံးသိၾကပါတယ္။သူတုိ႔လည္းလြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၃၅ေလာက္ကက်ေနာ့္လုိဘဲကေလးေတြပါေသရြာေခၚသြားတဲ့အဲသည္လူႀကီးကုိျပစ္တင္ရႈံျခေျပာၾကပါတယ္။ကေလးေတြသနားစရာသိပ္ေကာင္းတယ္တဲ့အငယ္ေလးဆုိေသခါနီးေဘးအိမ္က ထမင္းေတြအမ်ားႀကီးေခၚေက်ြးတာေပ်ာ္လို႕တဲ့။သူ႕အေဖသမၺာန္ေပၚေခၚသြားေတာ့ေရႊတိဂုံဘုရားသြားမယ္ဆုိေတာ့ကေလးေတြအားလုံးကလည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးလုိက္သြားၾကတာတဲ့။အေဖကေသလမ္းပုိ႔မယ္လုိ႔လည္းဘယ္ထင္မလည္းဗ်ာ။နည္းနဘ္းအသက္ေလးရလာေတာ့တခါတေလကမ္းနားေရာက္ေတာ့သည္အျဖစ္ေလးကုိျပန္ေတြးမိၿပီးငါသာဆုိအဲသည္လူေနရာမွာဆုိဘာလုပ္မလည္းေတြးမိပါတယ္
၁။မိန္းမကုိစိတ္နာလုိ႔။ရွက္လုိ႔ကုိယ္႔ဟာကုိယ္သတ္ေသမယ္
၂။အဲ့သည္မိန္းမကုိလုိက္သတ္မယ္
၃။ကေလးေတြအမ်ိဳးေတြစီပုိ႕ၿပီးဘုန္းႀကီးဝတ္ေလာကီစြန္႔ခြာလုိ႔တဘဝနဲ႔ဇတ္သိမ္းေအာင္က်င့္မယ္။
၄။သားသမီးေတြနဲ႔ဒုိးတူေဘာင္ဖက္ေလာကဓံကုိ ရင္ဆုိင္ၿပီး လူတလုံးသူတလုံးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္။သည္၄ခ်က္ဘဲစဥ္းစားမိပါတယ္။ကေလးေတြသတ္ဖုိ႔ေတာ့စိတ္ေတာင္မကူးမိပါဘူး။
သည္ေန႔FBကမိတ္ေဆြတေယာက္တင္လုိက္တဲ့ပုံေလးေတြၾကည့္ၿပီးစိတ္ထဲမေကာင္းပါ။ခေလးေတြကုိေရွ႔တန္းတင္အသုံးမခ်ေစျခင္ပါ။လုပ္စရာရွိရင္လူႀကီးေတြလုပ္ၾကပါ။ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာပန္းခင္းလမ္းမဟုတ္သလုိ ခေလးကစားကြင္းလည္းမဟုတ္ပါဘူး
ကေလးေတြ တခုခုျဖစ္ရင္အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္းတဲ့သူေတြမွာတာဝန္ရွိသလုိ ကေလးေတြကုိဘာမသိညာမသိ ဆႏၵျပပြဲထဲေခၚသြားတဲ့လူေတြလည္းတာဝန္ရွိတယ္ဆုိတာ သည္အခ်ိန္ထဲကႀကိဳေျပာထားပါရေစ။ကေလးေပါက္စေတြအတြက္ဥပေဒဆုိတာ ဟမ္ဘာဂါတလုံးေလာက္ အဓိပၸါယ္မရွိေသးပါဘူး။လုပ္ၾကပါ၁၀တန္းေလာက္ကစလုိ႔ နဲနဲေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္တဲ့အရြယ္ကစလုပ္ၾကပါ။အားေပးပါတယ္။ဥမမယ္စာမေျမာက္ကေလးေတြကုိေတာ့ခ်မ္းသာေပးၾကပါဗ်ာ။ခင္ဗ်ားတုိ႕ကေလးအေဖေတြလည္းေနာက္လင္ယူေျပးတဲ့မိန္းမကုိမုန္းျခင္မုန္းပါ သိပ္နာက်ည္းရင္လုိက္သတ္ပါ။မသတ္ရဲရင္ဘုန္းႀကီးဝတ္ပါ။အစုိးရကုိမႀကိဳက္ရင္ဆႏၵျပပါ တုိက္ပါခုိက္ပါ ။အားေပးပါတယ္။ကေလးေတြေတာ့ေက်းဇူးျပဳၿပီးခ်မ္းသာေပးၾကပါခင္ဗ်ား
Khin Mg Thant