၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ တုိင္းဆူ ျပည္ဖ်က္ ဆူပူမႈ၊ ျပည္ပ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံတစ္ခုမွ ေရတပ္ႀကီးက ျမန္မာ့ပင္လယ္ ေရပိုင္နက္ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ကာ ျမန္မာ့ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး၏ လံုျခံဳေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္လာမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး ေတာေၾကာင္မ်ားက ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို လုယက္ယူရန္ ၾကံစည္မႈ၊ ေဖာက္သည္ ေတာေၾကာင္မ်ားက ျပည္သူပိုင္၊ ႏုိင္ငံပုိင္၊ အမ်ားပုိင္၊ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂိုေဒါင္မ်ားေဖာက္၊ သုိေလွာင္ခန္းမ်ား ဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းဥစၥာ မွန္သမွ် လုယက္ သယ္ယူမႈ၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈ၊ သခၤ်ဳိင္းမ်ားမွ အုတ္ဂူမ်ားမက်န္ ၿဖိဳဖ်က္ၿပီး ဂူသခၤ်ဳိင္းမွ အုတ္မ်ားခြာယူေရာင္းစားမႈ စသည့္ အနိ႒ာ႐ုံမ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ တစ္ဝန္း ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရ မင္းမဲ့ တုိင္းျပည္ပမာ ျဖစ္လာမႈ တုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ရသျဖင့္ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံေတာ္ကို မလႊဲမေရွာင္သာ ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရသည္။ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ရရွိသည့္ သပိတ္ ရန္ပံုေငြ မ်ားျဖင့္ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး ေမာ္မဆံုး၊ စားလုိက္၊ ေသာက္လုိက္၊ ဆူပူမႈ တုိးခ်ဲ႕လိုက္၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ား သပိတ္ မေမွာက္ ေမွာက္ေအာင္ ဝိုင္းညွပ္ ဖိအားေပးလုိက္ျဖင့္ အစိုးရ ယႏၲရားမ်ားလည္း ရပ္တန႔္ သြားခဲ့သည္။ ျပည္သူတုိ႔ အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္ မထြက္ဝံ့၊ ဆူပူရာ၌ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ပါဝင္သူမ်ားသာ အိမ္ျပင္ထြက္၊ လမ္းေပၚ တက္ႏုိင္ၾကသည္။ က်န္ျပည္သူမ်ားကား အိမ္ထဲမွာပင္ စိတ္ဆင္းရဲစြာ ကုပ္ေန ခဲ့ၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕ေပါင္း မ်ားစြာ၌ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ဆုိသူမ်ား၏ တရားမဲ့ ျပဳက်င့္မႈကို မခံႏုိင္သည့္ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ထိပ္တုိက္ ေတြ႕ေနၾကသည့္ အဆင့္ ေရာက္ခဲ့ ေလေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရသည္ကို ျမန္မာ စစ္စစ္တို႔က သေဘာ ေပါက္ၾကသည္။
ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ သစၥာရွိစြာျဖင့္ အေရးႀကံဳတုိင္း ျပည္သူ႔ေရွ႕မွ ရပ္ၿပီး ကာကြယ္ ေပးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာ၊ ျပည္ေထာင္စု ၿပဳိကြဲလုလု အေျခစုိက္တိုင္း၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္းဟူေသာ လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ ဆုံး႐ႈံးလုနီးနီး အေျခစုိက္တုိင္း ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာေကာင္း မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုဖြား တုိင္းရင္းသား အားလုံး သိၾကသည္။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္းသို႔ ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္ စိုးမိုးေသာ အဂၤလိပ္ စစ္ေျပး အစိုးရသည္ ျမန္မာ့တို႔က ဖက္စစ္မ်ားကို စည္းလံုး ညီၫြတ္စြာ ေတာ္လွန္ တိုက္ထုတ္ခဲ့ပံု၊ လြတ္လပ္ေရး ျပန္ရရန္ မေမ့မေလ်ာ၊့ တက္ႂကြ ထကျ္မက္စြာ ႀကိဳးပမ္းပုံမ်ားကို သိေနသျဖင့္ ျမန္မာတုိ႔ အားနည္းေစရန္၊ အမ်ဳိးသားေရး ကိုယ္ခံအား ခ်ည့္နဲ႔ေစရန္ အၿမဲတေစ ဆင္ၾကံ ၾကံခဲ့သည္။ ကမၻာစစ္ပြဲႀကီး အစပိုင္းမွာပင္ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕တပ္မ်ားကို တုိက္ထုတ္၊ ကမၻာစစ္ႀကီး ေႏွာင္းပိုင္း ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ထုတ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာ့ မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္ကို အင္အား ေလွ်ာ့ခ်ေစခဲ့သည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ ကႏၵီၿမိဳ႕တြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔က ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကို အရာရွိ (၂ဝဝ)၊ တပ္သား (၅ဝဝဝ)သာ ထားရမည္ဟု လက္်ာ-ဖရီးမင္း စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ခ်ည့္နဲ႔ ဆုတ္ယုတ္ ေစခဲ့သည္။
ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ အင္အား အလြန္ေလ်ာနည္း သြားခ်ိန္ တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းမွဴး (ကြန္ျမဴနစ္ အစြဲႀကီးသူ) တို႔က မိမိတို႔ တပ္မ်ားကိုပါ ေခၚထုတ္ ေတာခုိသြားၾကသည္။ ေတာခုိ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗကပ) ႏွင့္ ေပါင္းမိၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္၊ အလံျဖဴ(ဗကပ) ကြန္ျမဴနစ္၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ကြန္ျမဴနစ္ (ရဲေဘာ္ျဖဴ) အေနာက္က ပံ့ပိုး ေသြးထိုးေပး သျဖင့္ ခြဲထြက္ေရး အတြက္ ပုန္ကန္ေနသည့္ ေကအင္န္ဒီအို (ကရင္ ေသာင္းက်န္းသူ)၊ အမ္အင္န္ဒီအို (မြန္ေသာင္းက်န္းသူ)၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာဘက္သို႔ ခိုးဝင္အေျခခ်ၿပီး ျပည္နယ္ရရွိေရး၊ ခြဲထြက္ေရး မူဂ်ာဟစ္ (ကုလား ေသာင္းက်န္းသူ)၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ ေမာ္စီတုန္းတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္ တပ္နီ မ်ားကို ႐ႈံးၿပီး ထြက္ေျပးလာေသာ ခ်န္ေကရွိတ္၏ တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသား အစိုးရတပ္ေျပး ေကအမ္တီ (တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္သူ) မ်ားက အင္ႏွင့္အားႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ရခါစ ျမန္မာ အစိုးရကို ပုန္ကန္ခဲ့ၾက၊ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ၾကသည္။
တပ္မေတာ္က အင္အားနည္း၊ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားက အင္အားမ်ား သျဖင့္ ၿမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္ မ်ားစြာကို ေသာင္းက်န္းသူ မ်ားက ခဲြတမ္းခ် သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ အင္းစိန္ကိုပင္ ေကအင္န္ဒီအို (ေစာဘဦးႀကီး ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္ ေသာင္းက်န္းသူ မ်ားက) သိမ္းပိုက္ကာ ရန္ကုန္ကို သိမ္းရန္ တိုက္ေနေပၿပီ။ ဗကပ ကြန္ျမဴနစ္ မ်ားကလည္း ရန္ကုန္ကို ဦးစြာသိမ္းရန္ ခ်ီတက္ လာေနၾကသည္။ ဖဆပလ အစိုးရ ေျပးေပါက္ရွာ ေနေပၿပီ။ ထိုအခ်ိန္ တပ္မေတာ္ ဦးစီးခ်ဳပ္က အင္အားနည္း ေသာ္လည္း စစ္ရည္ စစ္ေသြးေကာင္းကို အားျပဳၿပီး ရန္ကုန္အစိုးရ (ဖဆပလ)ကို အာဏာသက္ ျပန္ဆက္ ေပးသည္အထိ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕မ်ား အားလံုးကို တပ္မေတာ္က ျပန္သိမ္းေပးခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းရာ၌ ျပည္သူ လူထုက တပ္မေတာ္ ႏွင့္အတူ လက္တြဲ ပါဝင္ခဲ့ၾက ေပသည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ အစိုးရဘဝမွ ဖဆပလကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ ျပန္ျဖစ္ေအာင္ တပ္မေတာ္က ရန္ပံုခြင္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကဲြလုလု၊ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ံႈးလုလု အေျခအေန၊ ဖဆပလ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ စကား အသံုးအႏႈန္းအရ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်ရန္ လက္တစ္လံုး အလို အေျခအေနကို တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရေပသည္။ ထိုသို႔သာ တပ္မေတာ္က ဝင္မပါဘဲ တပ္ထဲမွာပင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၾကည့္လိုက္လွ်င္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးသည္ ဖန္ခြက္တစ္လံုး သမံတလင္းေပၚ ေပါက္ခဲြသည္ ထက္ပင္ အကြဲ ျမန္ေပမည္။ သူ႔ကြၽန္ဘဝသို႔ လြယ္လြယ္ ျပန္ေရာက္ သြားႏိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တစ္ႏွစ္အတြင္း ရေစမည္စု ကတိျပဳကာ အရယူ ေပးခဲ့သည္။
ဖဆပလ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု လက္ထက္တြင္မူ တစ္ႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ ဆံုး႐ံႈးႏိုင္ေျခ ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းရာ၌ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ား ပါဝင္ခဲ့ၾကသလို လြတ္လပ္ေရးကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရာ တြင္လည္း ျပည္သူတို႔က တပ္မေတာ္ႏွင့္ လက္တဲြပါဝင္ ခဲ့ၾကေပသည္။
လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္က အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရး အသိ ကိုယ္စီျဖင့္ လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓာတ္၊ မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ညီညီညာညာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရလုနီး အခ်ိန္မွစ၍ ကြန္ျမဴနစ္ အျဖဴ၊ အနီ၊ အျပာ၊ ပန္းေရာင္၊ စပ္ၾကားမ်ဳိးစံု၊ လက္ဝဲ ဆိုရွယ္လစ္ မ်ဳိးစံု၊ လက္ယာ ဆိုရွယ္လစ္ မ်ဳိးစံု၊ ဒီမိုကရက္တစ္စံု၊ လစ္ဘရယ္ အေထြေထြ၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္ အဖံုဖံုတို႔ ကြဲျပားကာ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္၊ အာဏာလုရင္း ျပည္တြင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုျပည္တြင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျပည္သူ သိန္းသန္းခ်ီ ေသခဲ့ရသည္။ တိုင္းျပည္ မပ်က္မခ်င္း အာဏာလုၾက၊ အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊ ျပည္သူကို ဒုကၡေပးၾက၊ တကယ္တမ္း မ႐ွဴႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ျဖစ္ၿပီ၊ တိုင္းျပည္ ပ်က္လုၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားက ဖုတ္ဖက္ခါထၿပီး ေဘးထြက္ထိုင္သြား ၾကသည္။ အေျခအေန ေပးလွ်င္ ျပန္ထ လာၾကသည္။ တပ္မေတာ္ကသာ ေလွကြဲႀကီး ဝင္ေလွာ္ၿပီး ကမ္းေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးရသည္။ တပ္မေတာ္သာ ဝင္မပါခဲ့လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ ျခယ္လွယ္ စိုးမိုးလိုေသာ နယ္ခ်ဲ႕မ်ားအတြက္ အခြင့္ေကာင္း ရသြားေပမည္။ ၄င္းတို႔ ပါးစပ္ေပါက္နား ေရာက္လာေသာ ထမင္းလုတ္ကို တပ္မေတာ္က ပုတ္ခ်လိုက္ သလို ျဖစ္သြား၍ တပ္မေတာ္ အေပၚ နယ္ခ်ဲ႕တို႔က မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ ၾကည့္လို႔ၾကည့္ လာၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို ျဖတ္လမ္းမွ အေခ်ာင္ ဆဲြယူလိုသည့္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္စားသူ (Professional Politicians) မ်ားအဖို႔လည္း တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ တည္းဟူေသာ မဥၨဴသက နတ္ပန္းေစာင့္ ကုမၻဏ္ယကၡမ်ား ျဖစ္သြား ရေပသည္။ ျပည္သူတို႔ကမူ တပ္မေတာ္ကို သာဓုသုံးႀကိမ္ ေခၚၾကေပသည္။
တပ္မေတာ္က အာဏာ ဆက္ေပး၍သာ အာဏာ တည္ၿမဲခဲ့ရေသာ ဖဆပလသည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ၁ဝ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ျခမ္း ကြဲျပန္သည္။ ေစာေစာကလည္း ဖဆပလမွ ကြဲအက္၊ ခြဲထြက္သြားသည့္ လူထု လူတန္းစား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္စုမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဖဆပလႀကီး တည္ၿမဲ၊ သန္႔ရွင္းကြဲၿပီး ရန္ေစာင္၊ အားၿပိဳင္၊ အာဏာ လုၾကရာ၌ ဟိုဘက္သည္ဘက္ လူသူလက္နက္ စုေဆာင္း စစ္ျဖစ္လာၾက သျဖင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈) ရက္ေန႔တြင္ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးရျပန္၏။ တပ္မေတာ္ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရက ႏိုင္ငံ တည္ၿငိမ္ေအာင္ အားထုတ္ ေဆာင္ရြက္ၿပီး ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးသည္။ အႏိုင္ရရွိေသာ ဦးႏု၏ သန္႔ရွင္း ဖဆပလ လက္သို႔ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ လႊဲအပ္ေပးခဲ့သည္။ ဤသို႔သာ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း မေပးလွ်င္ အေထာက္ေတာ္ အုန္းျမင့္၏ သတင္းေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္ပါ 'ခက္ဖြယ္ရယ္ ၾကံဳပါတယ္၊ လက္နက္ကယ္ စုံအညီနဲ႔' ဆိုသည့္ အတိုင္း ဖဆပလ အကြဲခ်င္း ေျမေပၚမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးပြဲ၊ စစ္ခင္းပြဲႀကီး ၾကံဳရႏိုင္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ႏုိင္ငံ ပ်က္သြားႏုိင္သည္။ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ံႈးႏုိင္သည္။ နယ္ခ်ဲ႔ ပါးစပ္ေပါက္ထဲ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ထိုးခြံ႕သလို ျဖစ္သြားမည္။ တပ္က ဝင္ေရာက္ျပန္ၿပီဟု နယ္ခ်ဲ႕တို႔ အံႀကိတ္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္ဟု ဆိုရေပမည္။ ျပည္သူ တို႔ကေတာ့ ေက်းဇူး တင္ၾကပါသည္။
သန္႔ရွင္း ဖဆပလ အစိုးရသည္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ပထစ) အစုိးရဟု နာမည္ေျပာင္း အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ ပထစအတြင္း ဦးအုပ္စု၊ ဗိုလ္အုပ္စု၊ သခင္အုပ္စု ကြဲသည္။ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္ မဲဆြယ္မိေသာ ဦးႏု၏ ပထစ အစိုးရသည္ ဘာသာေရး ျပႆနာ၊ အဓိက႐ုဏ္း၊ ဆႏၵျပ ဆူပူမႈမ်ားျဖင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ခဲ့သည္။ ဤမွ် ခ်ည့္နဲ႔ အားေပ်ာ့ေနသည့္ ဦးႏု၏ ပထစ အစိုးရသည္ ရွစ္ျပည္နယ္မူ၊ ဖက္ဒရယ္မူ သမားမ်ား၏ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ရွစ္စိတ္ကြဲေရး၊ ခြဲထြက္မည့္ အစိတ္ေပါင္း မ်ားစြာက နယ္ခ်ဲ႕ စစ္အုပ္စု(ဆီးတိုး) ထဲ ဝင္ၾကမည့္ အေရးတို႔ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲ မခံႏိုင္ေသာ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံကို ထိန္းသိမ္း ယူရျပန္သည္။ ဤပြဲကား ဆီးတိုး စစ္အုပ္စုႀကီးျဖင့္ အာရွကို စစ္ေရး လႊမ္းမိုးလိုေသာ အေနာက္အုပ္စု အဖို႔ အထိနာဆုံး ပြဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကို ေဒါသျဖစ္ရ ျပန္သည္။ ျပည္ေထာင္စု ရွစ္စုကြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ စစ္အုပ္စု ဗိုလ္က် စိုးမိုးခံရမည့္ ေဘးမွ လြတ္ရသျဖင့္ ျပည္သူတို႔က တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူး တင္ၾကရ ျပန္ပါသည္။
၁၉၆၂ မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဆိုရွယ္လစ္ တည္ေဆာက္ေရးကို ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ အေပါင္း လကၡဏာမ်ား ရရွိသလို၊ အႏုတ္ လကၡဏာ မ်ားလည္း ရခဲ့ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ အာသာေျပ တန္သေရြ႕ ေျပခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံး ဆိုသည္ကား ရွစ္ဂဏန္း ေလးလုံး ၈-၈-၈၈ ကို ဂငယ္ေလးခု အျဖစ္ အေနာက္နယ္ခ်ဲ႕ အသံလႊင့္ ဘီဘီစီက ျမင္ၾကည့္ကာ - ဂငယ္ေလးခု - ျပည္ေထာင္စုထု၊ ဥသွ်စ္သီး ေလးလုံးဆိုင္ ထုရာတြင္ ေလးလုံးစလုံး ကြဲသည့္ကိန္းကို ေဆာင္ၿပီး ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုဟု နာမည္ေပး ေသြးထိုး လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး နယ္ခ်ဲ႕ စစ္သေဘၤာ အုပ္စုက ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ကာ က်ားေခ်ာင္းသလို ေခ်ာင္းေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေအာင္၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ လက္လြတ္ မဆုံး႐ႈံးေအာင္ တပ္မေတာ္က ရွစ္ေလးလုံး ဆူပြဲ ပူပြဲႀကီးကို အခ်ိန္မီ ရပ္တန္႔ ေစခဲ့သည္။ ဤသည္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေရး ေတာေၾကာင္ႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ၿမိဳ႕ေၾကာင္တို႔က တပ္မေတာ္အေပၚ အမုန္းပြား ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္သူတို႔ကမူ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္ၾက ရျပန္ပါသည္။
တပ္မေတာ္ အစိုးရက ယခင္ အစိုးရမ်ား ႀကိဳးပမ္းေသာ္လည္း မရႏိုင္ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူေပးခဲ့သည္။ ပိတ္ဆို႔မႈ အဖုံဖုံျဖင့္ ျမန္မာတို႔ ဆင္းရဲငတ္ျပတ္ ေစရန္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အဖ်က္သမားတို႔ ဝိုင္းေႏွာင့္ၾကသည့္ ၾကားမွပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဘက္ေပါင္းစုံ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး တည္ေဆာက္မႈမ်ား ေဝေဝစည္စည္ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ယေန႔ ျပည္ေထာင္စု တစ္ဝန္း အံ့မခန္း တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေနသည့္ ဘက္စုံ တည္ေဆာက္မႈ မ်ားမွာ ျပည္ေထာင္စုဖြား ျမန္မာအားလုံး ကိုယ္ပိုင္ မံသ စကၡဳျဖင့္ ျမင္ေနၾကရၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ စကၡဳဝိညာဥ္က ပိုင္းျခားသိျမင္ အသိအမွတ္ ျပဳႏိုင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပုိင္ဦးေႏွာက္ အသိဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားေဝဖန္ အတည္ျပဳ ႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ေဝးေဝးသြားၾကည့္ရန္ မလို၊ မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ရပ္ရြာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာပင္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ႏိုင္ၾကေပၿပီ၊ ျပည္သူက ထုိဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈမ်ား အတြက္ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူး တင္ပါသည္။
တပ္မေတာ္ အစုိးရ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီက တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီး မၿပိဳကြဲရန္၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲရန္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရယူေပးၿပီး ဘက္ေပါင္းစံု တည္ေဆာက္ ဖ႕ံြၿဖဳိးေစကာ ဒီမုိကေရစီ လမ္းျပေျမပုံပါ အဆင့္ (၇)ဆင့္ (ဝါ) ႏိုင္ငံေတာ္ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ မူဝါဒ (၇)ရပ္ (ဝါ) ဒီမုိကေရစီ လုပ္ငန္းစဥ္ (၇)ရပ္တုိ႔ကို တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ရာ ယခုအခါ အဆင့္ (၆)သုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့ေပၿပီ။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွ စတင္ က်င္းပသည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္၊ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားမွ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာ တည္းဟူေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို အေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္အညီ က်င့္သုံး ေဖာ္ေဆာင္မည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရအဖြဲ႕၊ ျပည္ေထာင္စု တရား လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္တုိ႔မွ အစျပဳ၍ တုိင္းေဒသႀကီး ႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး အဖြဲ႕မ်ားကိုပါ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
ယခု ဖြဲ႕စည္းလုိက္ေသာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု တရား လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ စသည့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ မ႑ိဳင္ႀကီး သုံးရပ္က ဦးေဆာင္ၿပီး သတၱမေျမာက္ လမ္းစဥ္ (ဝါ) ႏုိင္ငံေတာ္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည့္ 'ေအးခ်မး္သာယာၿပီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေသာ စည္းကမ္း ျပည့္ဝသည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး' စုေပါင္းညီညာ တည္ေဆာက္ သြားၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၊ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ လုိက္ေသာ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၌ စီးပြားေရး တုိးတက္ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကမည့္ အဆုိမ်ား၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အဆုိမ်ား၊ မွန္ကန္ေသာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ စည္းလုံးေရး အဆုိမ်ား၊ ပညာေရး ျမႇင့္တင္ေရး အဆိုမ်ား၊ က်န္းမာေရး ျမႇင့္တင္ေရး အဆုိမ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး လာေစေရး အတြက္ သုေတသန လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေရး အဆုိမ်ား တင္သြင္းၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ အတည္ျပဳၾကျဖင့္ သက္ဝင္ပီျပင္ ေနၿပီ ျဖစ္ေပသည္။ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ေရွး႐ႈ ႏိုင္ၾကေလ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး အခ်ိန္တုိတုိ အတြင္း အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ လာေလ ျဖစ္ေပေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ လြတ္လပ္ေရး တာဝန္၊ လြတ္လပ္ေရး ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး တာဝန္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး တာဝန္မ်ားကို ဦးလည္မသုန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေရး၊ ဥပေဒ စိုးမုိးေရး၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလုံး ညီညြတ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ စည္ပင္ဝေျပာေရး၊ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းမ်ား ကိုပါ မနားမေန ဆက္တုိက္ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႂကြယ္ဝလွေသာ ေရေျမ သဘာဝ သယံဇာတ အဖိုးတန္ ရတနာမ်ားကို မ်က္စိက်ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဗုိလ္က် စိုးမိုးလုိေသာ ကုိလုိနီ လက္သစ္၊လက္ေဟာင္း နယ္ခ်ဲ႕ ဝါဒီမ်ားက တပ္မေတာ္ အေပၚ မလိုတမာ စိတ္ေမြးကာ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ ေနၾကေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုဖြား တုိင္းရင္းသား ျမန္မာျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးကမူ ၿငိမ္းခ်မ္း၊ လြတ္လပ္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အရသာ (ဝါ) လြတ္လပ္ေရး အရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားစံစား လာႏိုင္ၾကသျဖင့္ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္ရွိ ေနၾကပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္ အရပ္ရပ္တြင္ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အခ်ဳိးက် ပါဝင္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု ေရးရာ၊ ျပည္သူ႔ေရးရာ မ်ားကို တုိင္းရင္းသားစုံ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏွင့္အတူ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ သြားဦးမည္ ျဖစ္၍လည္း တပ္မေတာ္ကို ျပည္သူတုိ႔က ေက်းဇူး တင္ေနၾကပါသည္။ ။
(၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ၊ စာမ်က္ႏွာ (၃)မွ ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ဝံသာႏု၏ ေဆာင္းပါးအား ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ သစၥာရွိစြာျဖင့္ အေရးႀကံဳတုိင္း ျပည္သူ႔ေရွ႕မွ ရပ္ၿပီး ကာကြယ္ ေပးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာ၊ ျပည္ေထာင္စု ၿပဳိကြဲလုလု အေျခစုိက္တိုင္း၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္းဟူေသာ လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ ဆုံး႐ႈံးလုနီးနီး အေျခစုိက္တုိင္း ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာေကာင္း မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုဖြား တုိင္းရင္းသား အားလုံး သိၾကသည္။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္းသို႔ ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္ စိုးမိုးေသာ အဂၤလိပ္ စစ္ေျပး အစိုးရသည္ ျမန္မာ့တို႔က ဖက္စစ္မ်ားကို စည္းလံုး ညီၫြတ္စြာ ေတာ္လွန္ တိုက္ထုတ္ခဲ့ပံု၊ လြတ္လပ္ေရး ျပန္ရရန္ မေမ့မေလ်ာ၊့ တက္ႂကြ ထကျ္မက္စြာ ႀကိဳးပမ္းပုံမ်ားကို သိေနသျဖင့္ ျမန္မာတုိ႔ အားနည္းေစရန္၊ အမ်ဳိးသားေရး ကိုယ္ခံအား ခ်ည့္နဲ႔ေစရန္ အၿမဲတေစ ဆင္ၾကံ ၾကံခဲ့သည္။ ကမၻာစစ္ပြဲႀကီး အစပိုင္းမွာပင္ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕တပ္မ်ားကို တုိက္ထုတ္၊ ကမၻာစစ္ႀကီး ေႏွာင္းပိုင္း ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ထုတ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာ့ မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္ကို အင္အား ေလွ်ာ့ခ်ေစခဲ့သည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ ကႏၵီၿမိဳ႕တြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔က ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကို အရာရွိ (၂ဝဝ)၊ တပ္သား (၅ဝဝဝ)သာ ထားရမည္ဟု လက္်ာ-ဖရီးမင္း စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ခ်ည့္နဲ႔ ဆုတ္ယုတ္ ေစခဲ့သည္။
ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ အင္အား အလြန္ေလ်ာနည္း သြားခ်ိန္ တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းမွဴး (ကြန္ျမဴနစ္ အစြဲႀကီးသူ) တို႔က မိမိတို႔ တပ္မ်ားကိုပါ ေခၚထုတ္ ေတာခုိသြားၾကသည္။ ေတာခုိ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗကပ) ႏွင့္ ေပါင္းမိၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္၊ အလံျဖဴ(ဗကပ) ကြန္ျမဴနစ္၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ကြန္ျမဴနစ္ (ရဲေဘာ္ျဖဴ) အေနာက္က ပံ့ပိုး ေသြးထိုးေပး သျဖင့္ ခြဲထြက္ေရး အတြက္ ပုန္ကန္ေနသည့္ ေကအင္န္ဒီအို (ကရင္ ေသာင္းက်န္းသူ)၊ အမ္အင္န္ဒီအို (မြန္ေသာင္းက်န္းသူ)၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာဘက္သို႔ ခိုးဝင္အေျခခ်ၿပီး ျပည္နယ္ရရွိေရး၊ ခြဲထြက္ေရး မူဂ်ာဟစ္ (ကုလား ေသာင္းက်န္းသူ)၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ ေမာ္စီတုန္းတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္ တပ္နီ မ်ားကို ႐ႈံးၿပီး ထြက္ေျပးလာေသာ ခ်န္ေကရွိတ္၏ တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသား အစိုးရတပ္ေျပး ေကအမ္တီ (တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္သူ) မ်ားက အင္ႏွင့္အားႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ရခါစ ျမန္မာ အစိုးရကို ပုန္ကန္ခဲ့ၾက၊ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ၾကသည္။
တပ္မေတာ္က အင္အားနည္း၊ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားက အင္အားမ်ား သျဖင့္ ၿမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္ မ်ားစြာကို ေသာင္းက်န္းသူ မ်ားက ခဲြတမ္းခ် သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ အင္းစိန္ကိုပင္ ေကအင္န္ဒီအို (ေစာဘဦးႀကီး ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္ ေသာင္းက်န္းသူ မ်ားက) သိမ္းပိုက္ကာ ရန္ကုန္ကို သိမ္းရန္ တိုက္ေနေပၿပီ။ ဗကပ ကြန္ျမဴနစ္ မ်ားကလည္း ရန္ကုန္ကို ဦးစြာသိမ္းရန္ ခ်ီတက္ လာေနၾကသည္။ ဖဆပလ အစိုးရ ေျပးေပါက္ရွာ ေနေပၿပီ။ ထိုအခ်ိန္ တပ္မေတာ္ ဦးစီးခ်ဳပ္က အင္အားနည္း ေသာ္လည္း စစ္ရည္ စစ္ေသြးေကာင္းကို အားျပဳၿပီး ရန္ကုန္အစိုးရ (ဖဆပလ)ကို အာဏာသက္ ျပန္ဆက္ ေပးသည္အထိ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕မ်ား အားလံုးကို တပ္မေတာ္က ျပန္သိမ္းေပးခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းရာ၌ ျပည္သူ လူထုက တပ္မေတာ္ ႏွင့္အတူ လက္တြဲ ပါဝင္ခဲ့ၾက ေပသည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ အစိုးရဘဝမွ ဖဆပလကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ ျပန္ျဖစ္ေအာင္ တပ္မေတာ္က ရန္ပံုခြင္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကဲြလုလု၊ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ံႈးလုလု အေျခအေန၊ ဖဆပလ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ စကား အသံုးအႏႈန္းအရ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်ရန္ လက္တစ္လံုး အလို အေျခအေနကို တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရေပသည္။ ထိုသို႔သာ တပ္မေတာ္က ဝင္မပါဘဲ တပ္ထဲမွာပင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၾကည့္လိုက္လွ်င္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးသည္ ဖန္ခြက္တစ္လံုး သမံတလင္းေပၚ ေပါက္ခဲြသည္ ထက္ပင္ အကြဲ ျမန္ေပမည္။ သူ႔ကြၽန္ဘဝသို႔ လြယ္လြယ္ ျပန္ေရာက္ သြားႏိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တစ္ႏွစ္အတြင္း ရေစမည္စု ကတိျပဳကာ အရယူ ေပးခဲ့သည္။
ဖဆပလ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု လက္ထက္တြင္မူ တစ္ႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ ဆံုး႐ံႈးႏိုင္ေျခ ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းရာ၌ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ား ပါဝင္ခဲ့ၾကသလို လြတ္လပ္ေရးကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရာ တြင္လည္း ျပည္သူတို႔က တပ္မေတာ္ႏွင့္ လက္တဲြပါဝင္ ခဲ့ၾကေပသည္။
လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္က အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရး အသိ ကိုယ္စီျဖင့္ လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓာတ္၊ မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ညီညီညာညာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရလုနီး အခ်ိန္မွစ၍ ကြန္ျမဴနစ္ အျဖဴ၊ အနီ၊ အျပာ၊ ပန္းေရာင္၊ စပ္ၾကားမ်ဳိးစံု၊ လက္ဝဲ ဆိုရွယ္လစ္ မ်ဳိးစံု၊ လက္ယာ ဆိုရွယ္လစ္ မ်ဳိးစံု၊ ဒီမိုကရက္တစ္စံု၊ လစ္ဘရယ္ အေထြေထြ၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္ အဖံုဖံုတို႔ ကြဲျပားကာ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္၊ အာဏာလုရင္း ျပည္တြင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုျပည္တြင္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျပည္သူ သိန္းသန္းခ်ီ ေသခဲ့ရသည္။ တိုင္းျပည္ မပ်က္မခ်င္း အာဏာလုၾက၊ အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊ ျပည္သူကို ဒုကၡေပးၾက၊ တကယ္တမ္း မ႐ွဴႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ျဖစ္ၿပီ၊ တိုင္းျပည္ ပ်က္လုၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားက ဖုတ္ဖက္ခါထၿပီး ေဘးထြက္ထိုင္သြား ၾကသည္။ အေျခအေန ေပးလွ်င္ ျပန္ထ လာၾကသည္။ တပ္မေတာ္ကသာ ေလွကြဲႀကီး ဝင္ေလွာ္ၿပီး ကမ္းေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးရသည္။ တပ္မေတာ္သာ ဝင္မပါခဲ့လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ ျခယ္လွယ္ စိုးမိုးလိုေသာ နယ္ခ်ဲ႕မ်ားအတြက္ အခြင့္ေကာင္း ရသြားေပမည္။ ၄င္းတို႔ ပါးစပ္ေပါက္နား ေရာက္လာေသာ ထမင္းလုတ္ကို တပ္မေတာ္က ပုတ္ခ်လိုက္ သလို ျဖစ္သြား၍ တပ္မေတာ္ အေပၚ နယ္ခ်ဲ႕တို႔က မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ ၾကည့္လို႔ၾကည့္ လာၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို ျဖတ္လမ္းမွ အေခ်ာင္ ဆဲြယူလိုသည့္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္စားသူ (Professional Politicians) မ်ားအဖို႔လည္း တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ တည္းဟူေသာ မဥၨဴသက နတ္ပန္းေစာင့္ ကုမၻဏ္ယကၡမ်ား ျဖစ္သြား ရေပသည္။ ျပည္သူတို႔ကမူ တပ္မေတာ္ကို သာဓုသုံးႀကိမ္ ေခၚၾကေပသည္။
တပ္မေတာ္က အာဏာ ဆက္ေပး၍သာ အာဏာ တည္ၿမဲခဲ့ရေသာ ဖဆပလသည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ၁ဝ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ျခမ္း ကြဲျပန္သည္။ ေစာေစာကလည္း ဖဆပလမွ ကြဲအက္၊ ခြဲထြက္သြားသည့္ လူထု လူတန္းစား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္စုမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဖဆပလႀကီး တည္ၿမဲ၊ သန္႔ရွင္းကြဲၿပီး ရန္ေစာင္၊ အားၿပိဳင္၊ အာဏာ လုၾကရာ၌ ဟိုဘက္သည္ဘက္ လူသူလက္နက္ စုေဆာင္း စစ္ျဖစ္လာၾက သျဖင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈) ရက္ေန႔တြင္ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးရျပန္၏။ တပ္မေတာ္ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရက ႏိုင္ငံ တည္ၿငိမ္ေအာင္ အားထုတ္ ေဆာင္ရြက္ၿပီး ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးသည္။ အႏိုင္ရရွိေသာ ဦးႏု၏ သန္႔ရွင္း ဖဆပလ လက္သို႔ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ လႊဲအပ္ေပးခဲ့သည္။ ဤသို႔သာ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း မေပးလွ်င္ အေထာက္ေတာ္ အုန္းျမင့္၏ သတင္းေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္ပါ 'ခက္ဖြယ္ရယ္ ၾကံဳပါတယ္၊ လက္နက္ကယ္ စုံအညီနဲ႔' ဆိုသည့္ အတိုင္း ဖဆပလ အကြဲခ်င္း ေျမေပၚမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးပြဲ၊ စစ္ခင္းပြဲႀကီး ၾကံဳရႏိုင္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ႏုိင္ငံ ပ်က္သြားႏုိင္သည္။ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ံႈးႏုိင္သည္။ နယ္ခ်ဲ႔ ပါးစပ္ေပါက္ထဲ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ထိုးခြံ႕သလို ျဖစ္သြားမည္။ တပ္က ဝင္ေရာက္ျပန္ၿပီဟု နယ္ခ်ဲ႕တို႔ အံႀကိတ္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္ဟု ဆိုရေပမည္။ ျပည္သူ တို႔ကေတာ့ ေက်းဇူး တင္ၾကပါသည္။
သန္႔ရွင္း ဖဆပလ အစိုးရသည္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ပထစ) အစုိးရဟု နာမည္ေျပာင္း အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ ပထစအတြင္း ဦးအုပ္စု၊ ဗိုလ္အုပ္စု၊ သခင္အုပ္စု ကြဲသည္။ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္ မဲဆြယ္မိေသာ ဦးႏု၏ ပထစ အစိုးရသည္ ဘာသာေရး ျပႆနာ၊ အဓိက႐ုဏ္း၊ ဆႏၵျပ ဆူပူမႈမ်ားျဖင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ခဲ့သည္။ ဤမွ် ခ်ည့္နဲ႔ အားေပ်ာ့ေနသည့္ ဦးႏု၏ ပထစ အစိုးရသည္ ရွစ္ျပည္နယ္မူ၊ ဖက္ဒရယ္မူ သမားမ်ား၏ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ရွစ္စိတ္ကြဲေရး၊ ခြဲထြက္မည့္ အစိတ္ေပါင္း မ်ားစြာက နယ္ခ်ဲ႕ စစ္အုပ္စု(ဆီးတိုး) ထဲ ဝင္ၾကမည့္ အေရးတို႔ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲ မခံႏိုင္ေသာ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံကို ထိန္းသိမ္း ယူရျပန္သည္။ ဤပြဲကား ဆီးတိုး စစ္အုပ္စုႀကီးျဖင့္ အာရွကို စစ္ေရး လႊမ္းမိုးလိုေသာ အေနာက္အုပ္စု အဖို႔ အထိနာဆုံး ပြဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကို ေဒါသျဖစ္ရ ျပန္သည္။ ျပည္ေထာင္စု ရွစ္စုကြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ စစ္အုပ္စု ဗိုလ္က် စိုးမိုးခံရမည့္ ေဘးမွ လြတ္ရသျဖင့္ ျပည္သူတို႔က တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူး တင္ၾကရ ျပန္ပါသည္။
၁၉၆၂ မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဆိုရွယ္လစ္ တည္ေဆာက္ေရးကို ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ အေပါင္း လကၡဏာမ်ား ရရွိသလို၊ အႏုတ္ လကၡဏာ မ်ားလည္း ရခဲ့ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ အာသာေျပ တန္သေရြ႕ ေျပခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံး ဆိုသည္ကား ရွစ္ဂဏန္း ေလးလုံး ၈-၈-၈၈ ကို ဂငယ္ေလးခု အျဖစ္ အေနာက္နယ္ခ်ဲ႕ အသံလႊင့္ ဘီဘီစီက ျမင္ၾကည့္ကာ - ဂငယ္ေလးခု - ျပည္ေထာင္စုထု၊ ဥသွ်စ္သီး ေလးလုံးဆိုင္ ထုရာတြင္ ေလးလုံးစလုံး ကြဲသည့္ကိန္းကို ေဆာင္ၿပီး ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုဟု နာမည္ေပး ေသြးထိုး လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး နယ္ခ်ဲ႕ စစ္သေဘၤာ အုပ္စုက ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ကာ က်ားေခ်ာင္းသလို ေခ်ာင္းေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေအာင္၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ လက္လြတ္ မဆုံး႐ႈံးေအာင္ တပ္မေတာ္က ရွစ္ေလးလုံး ဆူပြဲ ပူပြဲႀကီးကို အခ်ိန္မီ ရပ္တန္႔ ေစခဲ့သည္။ ဤသည္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေရး ေတာေၾကာင္ႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ၿမိဳ႕ေၾကာင္တို႔က တပ္မေတာ္အေပၚ အမုန္းပြား ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္သူတို႔ကမူ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္ၾက ရျပန္ပါသည္။
တပ္မေတာ္ အစိုးရက ယခင္ အစိုးရမ်ား ႀကိဳးပမ္းေသာ္လည္း မရႏိုင္ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူေပးခဲ့သည္။ ပိတ္ဆို႔မႈ အဖုံဖုံျဖင့္ ျမန္မာတို႔ ဆင္းရဲငတ္ျပတ္ ေစရန္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အဖ်က္သမားတို႔ ဝိုင္းေႏွာင့္ၾကသည့္ ၾကားမွပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဘက္ေပါင္းစုံ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး တည္ေဆာက္မႈမ်ား ေဝေဝစည္စည္ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ယေန႔ ျပည္ေထာင္စု တစ္ဝန္း အံ့မခန္း တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေနသည့္ ဘက္စုံ တည္ေဆာက္မႈ မ်ားမွာ ျပည္ေထာင္စုဖြား ျမန္မာအားလုံး ကိုယ္ပိုင္ မံသ စကၡဳျဖင့္ ျမင္ေနၾကရၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ စကၡဳဝိညာဥ္က ပိုင္းျခားသိျမင္ အသိအမွတ္ ျပဳႏိုင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပုိင္ဦးေႏွာက္ အသိဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားေဝဖန္ အတည္ျပဳ ႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ေဝးေဝးသြားၾကည့္ရန္ မလို၊ မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ရပ္ရြာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာပင္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ႏိုင္ၾကေပၿပီ၊ ျပည္သူက ထုိဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈမ်ား အတြက္ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူး တင္ပါသည္။
တပ္မေတာ္ အစုိးရ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီက တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီး မၿပိဳကြဲရန္၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲရန္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရယူေပးၿပီး ဘက္ေပါင္းစံု တည္ေဆာက္ ဖ႕ံြၿဖဳိးေစကာ ဒီမုိကေရစီ လမ္းျပေျမပုံပါ အဆင့္ (၇)ဆင့္ (ဝါ) ႏိုင္ငံေတာ္ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ မူဝါဒ (၇)ရပ္ (ဝါ) ဒီမုိကေရစီ လုပ္ငန္းစဥ္ (၇)ရပ္တုိ႔ကို တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ရာ ယခုအခါ အဆင့္ (၆)သုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့ေပၿပီ။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွ စတင္ က်င္းပသည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္၊ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားမွ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာ တည္းဟူေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို အေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္အညီ က်င့္သုံး ေဖာ္ေဆာင္မည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရအဖြဲ႕၊ ျပည္ေထာင္စု တရား လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္တုိ႔မွ အစျပဳ၍ တုိင္းေဒသႀကီး ႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး အဖြဲ႕မ်ားကိုပါ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
ယခု ဖြဲ႕စည္းလုိက္ေသာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု တရား လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ စသည့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ မ႑ိဳင္ႀကီး သုံးရပ္က ဦးေဆာင္ၿပီး သတၱမေျမာက္ လမ္းစဥ္ (ဝါ) ႏုိင္ငံေတာ္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည့္ 'ေအးခ်မး္သာယာၿပီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေသာ စည္းကမ္း ျပည့္ဝသည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး' စုေပါင္းညီညာ တည္ေဆာက္ သြားၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၊ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ လုိက္ေသာ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၌ စီးပြားေရး တုိးတက္ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကမည့္ အဆုိမ်ား၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အဆုိမ်ား၊ မွန္ကန္ေသာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ စည္းလုံးေရး အဆုိမ်ား၊ ပညာေရး ျမႇင့္တင္ေရး အဆိုမ်ား၊ က်န္းမာေရး ျမႇင့္တင္ေရး အဆုိမ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး လာေစေရး အတြက္ သုေတသန လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေရး အဆုိမ်ား တင္သြင္းၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ အတည္ျပဳၾကျဖင့္ သက္ဝင္ပီျပင္ ေနၿပီ ျဖစ္ေပသည္။ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ေရွး႐ႈ ႏိုင္ၾကေလ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး အခ်ိန္တုိတုိ အတြင္း အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ လာေလ ျဖစ္ေပေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ လြတ္လပ္ေရး တာဝန္၊ လြတ္လပ္ေရး ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး တာဝန္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး တာဝန္မ်ားကို ဦးလည္မသုန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေရး၊ ဥပေဒ စိုးမုိးေရး၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလုံး ညီညြတ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ စည္ပင္ဝေျပာေရး၊ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းမ်ား ကိုပါ မနားမေန ဆက္တုိက္ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႂကြယ္ဝလွေသာ ေရေျမ သဘာဝ သယံဇာတ အဖိုးတန္ ရတနာမ်ားကို မ်က္စိက်ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဗုိလ္က် စိုးမိုးလုိေသာ ကုိလုိနီ လက္သစ္၊လက္ေဟာင္း နယ္ခ်ဲ႕ ဝါဒီမ်ားက တပ္မေတာ္ အေပၚ မလိုတမာ စိတ္ေမြးကာ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ ေနၾကေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုဖြား တုိင္းရင္းသား ျမန္မာျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးကမူ ၿငိမ္းခ်မ္း၊ လြတ္လပ္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အရသာ (ဝါ) လြတ္လပ္ေရး အရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားစံစား လာႏိုင္ၾကသျဖင့္ တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္ရွိ ေနၾကပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္ အရပ္ရပ္တြင္ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အခ်ဳိးက် ပါဝင္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု ေရးရာ၊ ျပည္သူ႔ေရးရာ မ်ားကို တုိင္းရင္းသားစုံ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏွင့္အတူ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ သြားဦးမည္ ျဖစ္၍လည္း တပ္မေတာ္ကို ျပည္သူတုိ႔က ေက်းဇူး တင္ေနၾကပါသည္။ ။
(၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ၊ စာမ်က္ႏွာ (၃)မွ ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ဝံသာႏု၏ ေဆာင္းပါးအား ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
(http://oppositeyes.blogspot.com/2011/10/blog-post_4927.html) မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ တပ္မေတာ္ရယ္။
ReplyDeleteကုန္ေအာင္ေရာင္းစား မသြားတာေတြလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဦးေန၀င္းက တ႐ုတ္၊ ကုလားေတြဆီက စက္႐ံုေတြ အလုပ္႐ံုေတြ ျပည္သူပိုင္သိမ္းခဲ့တယ္။
ReplyDeleteဆရာေသာင္းက အကုန္ေရာင္းတုတ္ခဲ့လို႔ ဘာက်န္ေသးလို႔လဲဗ်ာ....
hote lite lay bya.
Deletethakho twe par .
myanmarguard.
ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးရွင္ အသက္နဲ႕ ေလ့လာမွဳအားကို ေလးစားပါတယ္။ယခုအခ်ိန္ နိုင္ငံနဲ႕ သမိုင္းကို ကိုင္ေျပာရင္ ၁၉၈၈ ဟိုဘက္ဒီဘက္ကို နွိဳင္းယွဥ္ေျပာရမယ္ထင္တယ္။လူငယ္မ်ိဳးဆက္တသက္စာ အေျခအေနမွာ-မံသစကၡဳ သုံးၾကည့္ယင္ေတာင္ဘယ္လိုမွ မသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ဖဆပလေခတ္ေတြအထိမလိုပါဘူး။ နိုင္ငံစစ္သမိုင္းမွာ ၁၉၈၈ မတိုင္မီကေလးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ဆိုျပီး ဦးေန၀င္းေခါင္းကာ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕လုပ္တာပဲ ေနာက္ဆုံး ၅ႏွစ္စီမံကိန္းမွာ ဦးေန၀င္းကိုယ္တိုင္အလိမ္ခံရျပီး စီမံကိန္းမေအာင္ျမင္မွန္းသိတာေလ။လူတကိုယ္ တိုက္တလုံးကားတစီး ဘာညာ အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့တဲ့ နိုင္ငံရဲ႕ ကာကြယ္ေရးတင္မဟုတ္ ကိစၥ အားလုံးမွာယူနီေဖာင္းနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သင့္အုပ္ခ်ဳပ္၊ တိုက္ပုံ၀တ္အုပ္ခ်ဳပ္သင့္အုပ္ခ်ဳပ္-ျမန္မာျပည္ကို ငါတို႕ကာကြယ္မည္-ဆိုတဲ့ ဦးေန၀င္းအစိုးရပဲ။ စစ္တပ္ကလဲ ဦးေန၀င္း ဘာလုပ္မွာလဲ-အဆင္သင့္။ ကန္တူးမလား၊ေရေျမာင္းေဖၚမလား-အားတက္သေရာလုပ္ေပးတာပဲ-။အႏွစ္၂၀-စီမံကိန္းၾကီး နုတ္ခမ္းသပ္ အေျဖထုတ္လိုက္ေတာ့- ဟာ..စစ္တပ္ပဲ(အရာရွိမ်ားပဲ) ခ်မ္းသာသြားတာ-ျပည္သူေတြငတ္ျပတ္ေနပါလား-သမ၀ါယမလဲ ဆိုေပၚမွာ အခြံပဲရွိေတာ့တယ္။---အဲဒီမွာ...၈၈၈၈ ထျဖစ္တာ။ျဖစ္ေပၚပုံသမိုင္းကိုလဲ ရွင္းေအာင္တင္ျပေပးပါဦး။သက္ေသေတြမေသနိုင္ေသးပါဘူး။ ဦးေန၀င္းလဲ ရွက္တာေပါ့။ ျပည္သူေတြလည္း အဲဒီအခ်ိန္ထိ စစ္တပ္ကို ခ်စ္တုန္းပဲ။ ေန၀င္းခိုင္းသလို စစ္တပ္က တည့္တည့္ပစ္တာေတာင္---အို တကယ္စစ္သားက တည့္တည့္မပစ္ပါဘူး...ဟိုး..နယ္စပ္က(ခ်င္းတပ္)ေပါ့ဗ်ာ ျမန္မာလိုေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေျပာတတ္တဲ့ စစ္သားေတြမို႕ ရက္စက္တာ...စသျဖင့္ စစ္သားကို ခ်စ္ေသးတာဗ်။ ေနာက္ေတာ့ဗ်ာ..စစ္တပ္က လက္နက္ရွိေတာ့ နိုင္တာေပါ့။ နိုင္ယင္အစိုးရပဲ-မနိုင္ပဲဆန္႕က်င့္ယင္ သူပုန္ေလ။ ၈၈၈၈ အျပီး နိုင္ငံ အာဏာလုပြဲၾကီး စစ္တပ္ကနိုင္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ နိုင္ငံ ရဲ႕ ျပည္တြင္းရန္ေကာ ျပည္ပရန္ေကာ တအိမ္တက္ဆင္းအုပ္ခ်ဳပ္တာ-မွတ္မိသေလာက္ အဲဒိအခ်ိန္ ျပည္ပရန္မရွိဘူးဗ်။ အေမရိကန္ေရတပ္က သူအေမရိကန္သံရုံး လုံျခံဳေရးအေၾကာင္းျပျပီးလာတာ။ ဟာ-ျပည္သူက အဲဒါၾကီးကိုေနာက္မွသိတာ-စစ္တပ္ကဒါ တို႕နိုင္ငံကို သိမ္းဖို႕ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲက ေလသံအတိုင္းေပါ့။အေမရိကန္ ေရတပ္ကို ျပန္တိုက္မယ္ေတာင္လုပ္တာ။တိုက္ခဲ့ယင္ေပါ့ေလ..ေခြးမသားအေမရိကန္ေရတပ္ ေန၀င္းတပ္ ဟန္ေရးျပတာေတာင္ လန္႕ေျပးတယ္ တကယ္ရင္မဆိုင္နိုင္ေလာက္ဖူးလို႕မ်ားျပည္သူက အားကိုးယုံၾကည္မယ္ထင္လား....။ စက္တင္ဘာသံဃာ့ အေရးအခင္းက်ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္ကိုတၾကတယ္---မိုးသီးဇြႏ္တို႕ဆို အားမလိုအားမရျဖစ္ျပီး တရုပ္ၾကီးကိုပါေဆာ္ခိုင္းတာ--အေမရိကန္ စစ္အင္အား ကို ျပည္ပေရာက္သူမ်ားကေတာ့သိမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႕က ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ၃၀၀၀ တန္ ေရဒီယုိ အစုပ္က ဘာသိနိုင္မွာလဲ။ နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး က သန္းေရႊ၊ မုန္တိုင္း၀င္ျပီး တလခြဲေလာက္မွ အခင္းျဖစ္ရာေနရာေတြကို ေရာက္တယ္။ ၀န္ၾကီး သိန္းစိန္(ယခုသမၼတ)က ေရွ့ေတာ္ေျပး ဒါေတာင္ ၃ပတ္အလြန္ တလ ၾကာေလာက္မွ ေရာက္တာ။ ျပည္သူေဘးရန္ေတြကို စစ္တပ္က ကာကြယ္ ကယ္တင္ပုံေလးေတြပါ။ အသက္ေပါင္း တစ္သိန္းသုံးေသာင္းေက်ာ္(အစိုးရစာရင္း) မကမကပါပဲ။ လူသားအရင္းအျမစ္ဆုံးရွဳံးမွဳေတြပါ။ စစ္သားက ထုတ္ကုန္မရွိပါဘူး။ အရပ္သားေတြက နိုင္ငံရဲ႕ ထုတ္ကုန္ အင္းအားစုေတြပါ။စစ္သားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အရပ္သားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူတေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးၾကီးမားတာကို သိသင့္ပါတယ္။ ယုတ္မာတဲ့ လူေယာက္ေၾကာင့္လဲ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ လူသားေတြမ်ားစြာမ်ားစြာ ဆုံးရွဳံးနိုင္ပါတယ္။ ကမၻာ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာရွိပါတယ္။
ReplyDeleteႏာဂစ္ ေမႊတာ ၂ ရက္ေက်ာ္ ၃ ရက္ေလာက္က်ေတာ့ အေမရိကန္ ခုနက ေရတပ္ၾကီး-အမယ္ မေၾကာက္ဘူးဗ်။ ဦးေန၀င္းက ေသျပီ။ ဦးသန္ေရႊဗ်- စစ္ေခါင္းေဆာင္က- အေမရိကန္-ကူညီမယ္.. ၀င္ခြင့္ေပးး ဆိုျပီးေတာင္းတယ္- ရက္သတၱပတ္ၾကာတယ္ ပင္လယ္ထဲ ေစာင့္ေနတာ။ အစားအစာ အ၀တ္အထည္ေတြပါတယ္ေလ၊ ျမန္မာေတြ ကစင့္ကလ်ား မေသေသးဘူးငတ္တယ္- အစာေရစာအခ်ိန္မွီရယင္ မေသနိုင္ဘူး- အေမရိကန္ မင္းလာမွာလား.. ဟိုကလဲ ...ေအးလာမယ္ေလ ဦးသန္းေရႊ ဘယ္လိုစီစဥ္မလဲ ေစာင့္....တပတ္၊..ေဟာ.. ေရထဲမွာ ပုတ္ပြေမ်ာ။ ကုိယ္ျမန္မာ ကိုယ္ကယ္ဆယ္မွပဲ..ဆိုျပီး အရပ္တကာ အေျပးကေလးလာကယ္ၾက နိုင္သေလာက္ေပါ့။ ျပည္ပေဘးရန္ ျပည္တြင္းေဘးရန္ ဦးေန၀င္း ဦးသန္းေရႊ ခိုင္းယင္ အေျပးကေလးလုပ္တတ္တဲ့ တပ္မေတာ္သား ဆိုသူေတြ ႏွစ္ပတ္ မလာေသး။ ေရြးေကာက္ပဲြကတိုင္းျပည္အသက္- ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚက လူေတြအသက္က တိုင္းျပည္အသက္ေလာက္အေရးမၾကီး။( တိုင္းျပည္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အသက္မရွဴဘူးေနာ္ -ႏွာေခါင္းလည္းမရွိပါဘူး။ ျပည္သူေတြ စစ္သားေတြက အသက္ရွဴတယ္ ၊ အသက္ရွိတယ္)။ တနိုင္ငံ လုံး ေသၾကည့္ပါလား-နိုင္ငံလဲ ေသတာပဲ။လူေတြအသက္ရွင္မွ နိုင္ငံ အသက္ရွင္တာပါ။)....ဒါေလးေတာ့ ဦးသန္းေရႊ နဲနဲရိပ္မိတယ္- အေမရိကန္ မင္း ငါတိုနားမကပ္နဲ႕(လန္႕ေနျပီ-) ငါေရတပ္လဲ နာဂစ္ထဲ ပါသြားတယ္ကြ။ေရတပ္ေတာင္သူအသက္သူမနဲရွဴေနရတာ။ေသာင္တင္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကိုေတာင္ လွည့္မၾကည့္နိုင္ဘူး။ သြားသြား-ထိုင္းနိုင္ငံ ေလဆိပ္ကတဆင့္ ပို႕အေမရိကန္ေရ...ဆိုျပီး အစီအမံ ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚသားေတြကို ကယ္တင္ဖို႕ ၾကိဳးစားျပီးအခ်ိန္ကိုက္ ေရြးေကာက္ပဲြၾကီးပါ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚသားေတြ အဲဒိအခ်ိန္ နာဂစ္ဒဏ္ရာေတြ ေသြးမတိပ္ ေသးဘူးဗ်ာ။အေမရိကန္လုပ္ ေခ်ာကလက္ေတြနဲ႕ အားျဖည့္မယ္ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚသားေတြ ေနျပည္ေတာ္မွာ ၀ယ္စားရတယ္(ဘာေလာက္ေကာင္းတဲ့အစားအစာမို႕လဲဆိုျပီး=ခ်ိဳအီအီ...မၾကိဳက္ပါဘူး)။ဒီလိုနဲ႕ ခု ဒီမိုကေရစီ အစိုးရသစ္ၾကီးအထိ သတင္းစာေလးဖတ္ၾကည့္လိုက္ ငါးဖမ္းထြက္လိုက္နဲ႕ဟာ အားရတယ္မရွိဘူး။မိုးေလလာယင္ ကေလးေတြအတြက္ပဲ ပူေနမိတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ေသပါေစ။ အသက္ၾကီးပါျပီ။ မႏၱေလးေတာ့ အေတာ္တိုးတက္ဆိုပဲ ဒီအစိုးရ တက္ျပီးမွ ေလ။ အမ်ိဳးဆီအလယ္သြားယင္း ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္က သူတို႕အိမ္ကို ၀ိတ္ေလွ်ာ့ လိုက္တယ္ဆိုလား-ေရာင္းပစ္တယ္ ရွမ္းတရုတ္ကိုတဲ့ေလ။ျမိဳ႕သစ္ကို ေျပးတယ္။ လုပ္တဲ့အလုပ္က စက္မွဳလက္မွဳ-ျမိဳ႕သစ္ကမီးပ်က္..အမ်ိဳးအေဆြလဲ လုပ္ငန္းမေကာင္း။ ရြာျပန္ ငါးဖမ္း။ဒါပါပဲ။ အဲ ေနျပည္ေတာ္က်ေတာ့ ဘာကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မွမရွိပဲ ဘာမွလဲ မထြက္ပဲ တုိက္တာေတြနဲ႕ ခ်မ္းသာတာေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ကေလးေတြလဲ ေက်ာင္းကတတန္းျပီးတတန္း ရြာမွာအထက္တန္းေက်ာင္းေလးေဆာက္ေပးယင္ေကာင္းမွာပဲ။ ဒီမိုကေရစီ အရသာေလး လူတိုင္းစီ ေရာက္ပါေစ။
ReplyDeleteအသိမရိွတဲ႔သူ၏ေတြနဲ႔စကားမေၿပာတာေကာင္းတယ္
ReplyDelete