ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ

ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ (Bermuda Triangle) သည္ အတၲလန္တစ္ (Atlantic) သမုဒၵရာ၏ အေနာက္ေျမာက္အရပ္တြင္ တည္ရိွေသာ ေနရာ တဝိုက္ျဖစ္ျပီး ထိုေနရာမွာ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္ မ်ား ေပ်ာက္ဆံုး သြား သည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဘာျမဴဒါၾတိဂံဟု ေခၚ ရျခင္းမွာထိုေနရာတည္ေနပံုသည္ ၾတိဂံပံုထြက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ မကၠဆီကို ပင္လယ္ေကြ႕၊ ဖေလာ္ရီ ဒါ ျပည္နယ္၏ အစြန္းႏွင့္ ကာရီဘီယံကြ်န္းမ်ား အနီးတစ္ဝိုက္ျဖစ္သည္။

ထိုေနရာကို သတိထားမိျပီး ပထမဆံုး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္မွာ ခရစ္စတိုဖာ ကိုလမ္ဘက္စ္ (Christopher Columbus) ျဖစ္သည္။ ၁၄၉၂ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းမွ ထူးဆန္းသည့္ အလင္းေရာင္မ်ားကို ေတြ႕ရိွခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္တြင္ မီးမ်ား ေတာက္ေနသကဲ့သို႔ ေတြ႕ရသည္ဟု သူ၏ စာအုပ္တြင္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္ကို မည္သူမွ် အေသ အခ်ာမသိေသးပါ။

အရီဇိုးနားျပည္နယ္တကၠသိုလ္မွ သုေတသီ ေလာရင့္ ေဒးဗစ္ ကူေရွး (Lawrence David Kushe) သည္ သုေတသနျပဳလုပ္ျပီးေနာက္ The Bermuda Triangle Mystery: Solved (1975) စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ျပီး မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္မွာ ထိုေနရာတြင္ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ား အေရအတြက္မ်ားစြာေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည္ မွာ ထိုေဒသတြင္ မုန္တိုင္းတစ္ခုရိွေနျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုေနရာ တဝိုက္မွာ အျမဲမုန္တိုင္း ရိွေနတတ္သည္။ အခိ်ဳ႕ေလယာဥ္မ်ားက ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ေကာလာဟလသာျဖစ္၍ အမွန္ တကယ္ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းမရိွဟု ဆိုထားသည္။

သဘာဝက်က် ေတြးၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေရမုန္တိုင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေရေႏြးစီးေၾကာင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ (ေရေႏြးစီးေၾကာင္းမ်ားသည္ ပင္လယ္ေပၚမွာ ေပၚေနသည့္ အရာမ်ားကို သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္သည္ဟု ဆို ပါသည္) ထို႔အျပင္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မုန္တိုင္းၾကီးမ်ားျဖစ္ေပၚတတ္ျပီး သေဘၤာ မ်ား ျမဳပ္သြားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အျခားေတြးရန္အခ်က္မွာ ထိုေနရာရိွ ကမာၻ႔ဆဲြငင္အားမွာ ထူးျခားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ ရိွေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်က္ကို သက္ေသမျပႏိုင္ေပ။

ထိုေနရာ တစ္ဝိုက္အေရာက္တြင္ ေပ်ာက္သြားေသာ သေဘၤာႏွင့္ ေလယာဥ္အမ်ားအျပားပင္ရိွပါသည္။ ပထမကမာၻစစ္အတြင္းက အေမရိကန္ စစ္သေဘၤာလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

မရဏလမ္း ဆံု

ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသသည္ ကမာၻ႔ေရသခၤ်ဳိင္းမ်ားအနက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ရံု မွ်မက လိ်ဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္၍ အသိရခက္လွေသာ ေရျပင္ၾကီးလည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းေဒသတြင္ ေရျပင္၌သာ သေဘၤာႏွင့္လူတို႔ ေပ်ာက္ၾကရသည္ မဟုတ္၊ ထိုေရျပင္အထက္မွ ေကာင္းကင္ ျပင္တြင္ ျဖတ္ေက်ာ္ပံ်သန္း သြားေသာ ေလယာဥ္မ်ားပင္ ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာျမဴဒါၾတိဂံ ေဒသကို မရဏ လမ္း ဆံုဟူ၍ တင္စားၾကသည္။


ေခါင္းရႈပ္စရာ ျပႆနာ

ဘာျမဴဒါၾတိဂံဟူေသာေဝါဟာရကို ပထဝီဝင္ေဝါဟာရကို ပထဝီဝင္သုေသသီတစ္ဦးျဖစ္သည့္ဗင္ဆင့္ အိတ္ခ်ဂါဒစ္ ဆိုသူ က ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ သူ၏ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၌အမွတ္ မထင္သံုးစဲြလိုက္ရာမွ ေပၚေပါက္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုၾတိဂံေဒသသည္ အေမရိကန္ျပည္ ဖေလာ္ရစ္ဒါ ကမ္းေျခမွ ပြာတိုရီကိုသို႔ မ်ဥ္းေၾကာင္းဆဲြ၍ ယင္းမွေျမာက္ဘက္ရိွ ဗာမ်ဴဒါကြ်န္းသို႔ဆက္လက္၍ဆဲြသြားျပီးထိုမွတစ္ဖန္ မူလ ဖေလာ္ရစ္ဒါကမ္းေျခသို႔ျပန္ဆဲြသည့္ စိတ္ကူးထဲမွၾတိဂံတစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ယင္းဖိုခေနာက္ သံုးပြင့္ဆိုင္ အတြင္း သက္ ဆင္းမိေသာေရယာဥ္၊ ေလယာဥ္ဟူသမွ်မည္သည့္ သတင္းမွ ေနာက္ထပ္မၾကားသိရေတာ့ ဘဲ စုပ္စျမဳပ္စ ေပ်ာက္ကြယ္ရသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္မွာ ယခုကဲ့သို႔ သိပၸံပညာထြန္းကားမႈ အားေကာင္းေနေသာ ေခတ္ၾကီးတြင္ ေခါင္းရႈပ္စရာျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ပင္လယ္တြင္း၌ သေဘၤာပ်က္သည္ဆိုလွ်င္ သာမန္အားျဖင့္ သေဘၤာေပၚမွ ဖိတ္အန္က်လာေသာ ဆီကြက္ၾကီးမ်ား သည္ ေရျပင္တစ္ေၾကာ၌မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ပံ့်ႏွံ႕ေနတတ္သည္။ သေဘၤာေပၚရိွအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတို႔သည္လည္း ေရေပၚတြင္ ေပါေလာေမ်ာေနႏိုင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ လူေသေလာင္း မ်ားပင္ေရစီးအတိုင္း ပါလာႏိုင္ၾကသည္။ ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသအတြင္း၌ ေပ်ာက္သြားေသာ သေဘၤာမ်ား ကမူ သဲလြန္စဟူ၍ဘာမွ်မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ အလြန့္အလြန္ကံၾကီးလြန္းသူမ်ားသာလွ်င္ မိမိတို႔၏ သဲထိတ္ ရင္ဖိုအေတြ႕အၾကံဳကို ျပန္လည္ေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူတို႔၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ ထိုေဒသတြင္ ျဖတ္ သန္းမိေသာ ေလယာဥ္မ်ားသည္ ေကာင္းကင္၌ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈိင္းေပၚမွ ေလွကဲ့သို႔ ခံစားၾကရသည္ဟုသိရ၏။ ေလယာဥ္မႉးတို႔သည္လည္း ေရွ့တူရူဆီတြင္ဘာကိုမွမျမင္ရဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္ ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္၍ ေနၾကသည္။ မိမိတို႔ေလယာဥ္မည္ သည့္ ေဒသေရာက္ေန သည္ကို မသိႏိုင္ၾကေတာ့ဟု ဆိုေလသည္။ ေလယာဥ္စက္ခန္းထဲရိွ စက္ခလုတ္ ခံုေပၚတြင္ကိရိယာ အား လံုး ရပ္ဆိုင္းေနသည္ကိုသာေတြ႕ရ တတ္ၾကသည္။ ယင္းသည္ ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသတြင္ အခိ်န္ႏွင့္ ေနရာ တို႔ ေပ်ာက္ေနျခင္း သေဘာပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုမွ်မက ေရဒီယို အဆက္အသြယ္လည္း လံုးဝေပ်ာက္ ကြယ္သြားကာ အသံတိတ္ ကမာၻေလးတစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးျဖစ္ေပၚလာတတ္ေလ့ရိွသည္။ ဘာျမဴဒါၾတိဂံ ကဲ့သို႔အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္းမျဖစ္ ေသာ္လည္း အလားတူေၾကာက္မက္ ဖြယ္ ေကာင္း ေသာ ေရ သခၤ်ဳိင္း ၾကီးတစ္ခုလည္းရိွေပေသးသည္။ ယင္းမွာ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာတြင္းမွ ဗိုနင္ကြ်န္းစု၏ အေရွ့ဘက္တြင္ရိွသည္။ ဂ်ပန္ျပည္မွဆိုလွ်င္ ေတာင္ဘက္က်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းေရသခၤ်ဳိင္းထဲတြင္ ဂ်ပန္ငါးဖမ္း သေဘၤာမ်ား အမ်ားဆံုး ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ျပီးဆံုးေသာအခါ အေမရိကန္ ေလတပ္ အ ေျခစိုက္ စခန္း ထားရိွရာ ဂူအမ္ကြ်န္း ႏွင့္ ဂ်ပန္ျပည္တို႔အၾကား ကူးလူးပံ်သန္းၾကေသာ အေမရိကန္ စစ္ေလ ယာဥ္ တို႔ပါ ထပ္မံေပ်ာက္ဆံုးၾကရျပန္သည္။


ေရသခၤ်ဳိင္းမ်ား

သိပၸံပညာျဖင့္ ေျဖရွင္း၍ မရေသးေသာကိစၥရပ္မ်ား ေလ့လာ ေရးအသင္းၾကီးကို လက္မြန္မဆြ တည္ေထာင္ ခဲ့ ေသာ အိုင္ဗန္တီ ဆင္ဒါ့ဆန္ဆိုသူ သုေတသီ၏အလိုအရ ကမာၻ႔သမုဒၵရာခုနစ္စင္းတို႔တြင္ အႏၲရာယ္ ၾကီးေသာ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီးေပါင္း ၁၂ ခုရိွသည္ဟု သိရသည္။ ထိုစာရင္းမွ အထက္ပါ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီး ႏွစ္ခု ကိုႏုတ္လိုက္ေသာ္ ဆယ္ခုက်န္ သည္။ ယင္းတို႔သည္ ကမာၻ႕ေျမာက္ဘက္ျခမ္း၌ငါးခု၊ ေတာင္ ဘက္ျခမ္း ၌ငါးခုစီရိွၾကသည္။ ေျမာက္ဘက္မွ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီး မ်ားသည္ ေလာင္ဂီ်တြဒ္ ရ၂ ဒီဂရီခန္႔တြင္ ဗဟိုျပဳလ်က္ ရိွ သည္။

အခိ်ဳ႕ေသာ သိပၸံပညာရွင္တို႔ကမူ ထိုေရသခၤ်ဳိင္းမ်ားရိွရာ ေဒသတစ္ဝိုက္၌ သံလိုက္ဆဲြအားမ်ား ျပင္း ထန္စြာ က်ေရာက္ ေနလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ အခိ်ဳ႕က လည္း အာကာသထဲမွ ေကာ့စမစ္ေရာင္ျခည္တို႔က စုပ္ယူလိုက္သျဖင့္ အေငြ႕ျဖစ္ ျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။

ႏူထရီႏိုစက္ဝန္း

အမွန္ဆိုေသာ္အာကာသထဲမွ က်လာေသာဓာတ္မႈန္တို႔ကား မိ်ဳးမည္မခဲြျခားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မ်ားျပား ရႈပ္ေထြး ၾကပါ ေပ၏။ ထိုဓာတ္မႈန္တို႔သည္ အခိ်န္ႏွင့္အမွ် လူတို႔ေနရာ ဤကမာၻကို ထိမွန္က်ေရာက္ လ်က္ ရိွသည္။ ယင္းတို႔အနက္ အခိ်ဳ႕မွာ အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာ ဂုဏ္သတၲိရိွၾက ေလသည္။

ႏူထရီႏိုေခၚဓာတ္မႈန္သည္ ယင္းဓာတ္မႈန္က်ေရာက္ရာနယ္ပယ္တြင္ ေျမဆဲြအားမရိွဘဲေပ်ာက္ေန တတ္ သည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ အဖိုအမတို႔လည္းမရိွေပ။ ျဒဗ္ကိုလည္းအေကာင္အထည္ ေပ်ာက္ သြားေစႏိုင္ သည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရူပေဗဒဂုဏ္သတၲိအားလံုးပင္ ယင္းႏူထရီႏိုစက္ကြင္း နယ္ပယ္တြင္ ေပ်ာက္ ကြယ္ေနႏိုင္ေပသည္။ ဗာမ်ဴဒါၾတိဂံေရျပင္တစ္ဝိုက္၌ ႏူထရီႏိုစက္ဝန္းျဖစ္ေပၚ ႏိုင္သေလာဟု အခိ်ဳ႕သိပ ပ ညာရွင္ တို႔ကယူဆၾကသည္။

ေ၀ဟင္ခ်စ္သူ
www.facebook.com/theuseofforce