ေသြးႏုသားႏု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္အား သည္းေျခပ်က္ေစမည့္ ဇာတ္လမ္း

ယခုရက္ပိုင္းလပိုင္းအတြင္း တိုင္းျပည္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာႏွင့္ တရားစီ ရင္ေရးအာဏာ၊ အာဏာ (၃)ရပ္တို႔အၾကား ႀကီးမားလွေသာ ပဋိပကၡ တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့သည္။   ေနာက္ဆံုးတြင္မူ   ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ဆိုင္ရာအျငင္းပြားမႈ ျပႆနာသည္ ေျပလည္ေသာ ေျဖရွ င္းေဆာင္႐ြက္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ မေပၚထြက္ခဲ့ဘဲ အေျခခံ ဥပေဒခံု႐ုံး အဖဲြ႕ဝင္ (၉)ဦး ႏုတ္ထြက္သြားသည္ အထိ ခရီးေရာက္သြားခဲ့ၾကၿပီျဖစ္ပါ သည္။


          ဤျပႆနာသည္ အမႈိက္ကစ၍ ျပသာဒ္ မီးေလာင္သည့္ကိစၥမဟုတ္ခဲ့ပါ၊ ရွင္ဘုရင္အိပ္ေဆာင္ မီးေလာင္၍ တိုင္းျပည္ျပာက်ရမည့္ကိန္းျဖစ္ပါသည္။အေျခပဲ့၍ ေတာင္ၿပိဳက်ရျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ၊ ေတာင္မ ႀကီး ကဲြၿပိဳ၍ ျမက္ေျမဇာ ပိျပားရသည့္ကိန္းျဖစ္ပါသည္။ ေအးခ်မ္းစြာေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ ကိစၥကို ေျပလည္ ရာေျပလည္ ေၾကာင္းေျဖရွင္းရန္ မႀကိဳးစားၾကဘဲ တိုင္းျပည္အတြက္ ' ဆိုးရြားလွေသာ စီရင္ထံုးတစ္ခု'  တိုးသြားေစရန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည့္ သမိုင္းဝင္ျဖစ္ရပ္ႀကီးတစ္ရပ္ဟု ပင္ဆိုခ်င္ပါ သည္။                                                                                
          သည္ျပႆနာက ဒီမွာတင္ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီလား၊ သည္အားစမ္းပဲြမွာ မည္သည့္ဘက္က အႏိုင္ရလိုက္ပါ သနည္း။ လႊတ္ေတာ္က အႏိုင္ရလိုက္သည္လား ၊ သမၼတက အႏိုင္ရလိုက္သည္လား ၊ ေရးရာေကာ္မတီ မ်ားက အႏိုင္ရလိုက္သည္လား ၊ Win- Win  လား၊ Win - Lose လား Lose - Lose လားဆိုသည္ကိုေတာ့ ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကဖို႔လိုမည္ထင္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆန္းစစ္ႏိုင္ရန္အ တြက္လည္း   ေမးခြန္းမ်ား စြာက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနပါ သည္ ။
(၁)     ဖြ႕ဲစည္းပံုအေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕ ႏုတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ေရး ရာေကာ္မတီမ်ား သည္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ျဖစ္သည္ဟု အလိုအေလ်ာက္သေဘာသက္ဝင္အတည္ျပဳႏိုင္ပါသလား ။
(၂)     အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕ဝင္ (၉)ဦး ႏုတ္ထြက္သြား တဲ့ေနရာတြင္ (တရားေရးမ႑ိဳင္လဲၿပိဳရာတြင္) မည္သူတို႔ အား ျပန္လည္ခန္႔ထားၾကမည္နည္း၊  ထိုခန္႔ထားေသာ အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕သစ္သည္ ''လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္ပါသည္'' ဆိုသည့္အခ်က္ကို (အေျခခံဥပေဒ တြင္ ျပဌာန္းထားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာကို ကုိးကားျခင္းမျပဳႏိုင္ဘဲ ၊ သမၼတ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ လႊတ္ေတာ္အားမလြန္ဆန္ရဲေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ၊ ေရွ႕ကျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ   ျဖစ္ရပ္အေပၚတြင္ စိုးရိမ္မႈျဖင့္ ဘယာဂတိလိုက္စား၍ျဖစ္ေစ ) လက္ခံအ တည္ျပဳေပးၾကပါမည္လား။
(၃)     ထိုသို႔ လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္သည္ ဟူေသာ အခ်က္သည္ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ မပါဝင္ေသာေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္   ျပည္ေထာင္စု အဆင့္မ ဟုတ္ဟူ၍ပင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္ရွိေသာ္ ထိုအေျခခံဥပေဒ ခံု႐ုံးအသစ္ကို   ႏုတ္ထြက္ေစရန္ စြပ္စဲြျပစ္တင္မႈမ်ားျပဳ လုပ္၍ ဖိအားေပးၾကရဦးမည္လား ။
          ျပႆနာ၏ အရင္းအျမစ္ကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ေသာ္ ၂ဝဝ၈ခုႏွစ္တြင္အတည္ျပဳျပဌာန္းခဲ့ေသာ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္ ၂ဝ၁ဝတြင္ျပဌန္းခဲ့ေသာ လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒမ်ားအၾကား ကဲြလဲြေနခ်က္ျဖစ္သည္ (ဥပေဒ ၂ရပ္လံုးကို နဝတ/နအဖ  အစိုးရကပင္ ေရးဆဲြေစခဲ့သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို အရင္ဦးစြာ လက္ခံသိရွိထားရန္လို သည္) အေျခခံဥပေဒ၏ နိဒါန္းတြင္ ''  ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီက... အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ေရရွည္အက်ိဳးရွိၿပီး ခိုင္မာသည့္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတစ္ခု  မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္အ တြက္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္မွစ၍ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူ က်င္းပေပးခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ၊ လံုၿခံဳေရး ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ဥပေဒေရးရာ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ အေတြ႕အႀကံဳၾကြယ္ဝသူမ်ား ၿမိဳ႕နယ္အားလံုးမွ တိုင္းရင္း သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္  ေရးဆဲြခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး...'' ဟု တိက်စြာ   ေဖာ္ျပထားသကဲ့သို႔ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ား ၏ နိဒါန္းတြင္လည္း ''...ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးတြင္ လိုအပ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ကို ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ က ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ျပဌာန္းထားသည့္အေလ်ာက္ ႏိုင္ငံ ေတာ္၏ ဥပေဒျပဳေရး ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၊ တရားစီရင္ေရးလုပ္ ငန္းမ်ားကို ေခ်ာေမြ႕စြာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ရန္ ဤဥပေဒကို ျပဌာန္းသည္၊  ဤဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္ သည့္ေန႔မတိုင္မီ ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ရသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား သည္ ဤဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ သည္ဟု မွတ္ယူရမည္'' ဟု အတိအလင္းေဖာ္ျပပါရွိ သည္။
          ထိုသို႔အားျဖင့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ား အရ ၂ဝ၁၁ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ရက္ေန႔ တြင္ စတင္အသက္ဝင္ခဲ့ေသာ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ ထိုေန႔မတိုင္မီကပင္ ျပဌာန္းခဲ့ေသာ၊  ထို ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမ်ား လြယ္ကူ ေခ်ာေမြ႕ေစရန္၊ ျပဌာန္းခဲ့ေသာ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ား (၂ဝ၁ဝ) ကို ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ ခက္မမ်ား (Parts of constitution)အျဖစ္ လက္ခံအတည္ျပဳေပးရမည္သာ ျဖစ္သည္။
          ဤေနရာတြင္ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ရန္လိုအပ္ သည္မွာ ဥပေဒမ်ားကိုေရးဆဲြသည့္ အဖဲြ႕အစည္း မတူ ကဲြျပားျခင္းမဟုတ္ ၊ ေရးဆဲြခဲ့ေသာ အေျခခံသေဘာတရား မ်ား မတူကဲြျပားျခင္းမဟုတ္၊ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ား အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို ခ်က္မ်ားသည္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ မတူျခားနား ေသာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေဖာ္ျပထားသည့္ ကဲြလဲြျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္၊ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ားတြင္ ပါဝင္ သည့္ အခ်က္မ်ားသည္ အေျခခံဥပေဒတြင္ မပါဝင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒတြင္ တိတိပပ ေဖာ္ျပမထား သည့္ ဥပေဒအခ်က္အလက္မ်ားသည္ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒ မ်ားတြင္ပါဝင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရ လွ််င္ ကဲြလဲြခ်က္မဟုတ္၊ ျခားနားခ်က္မဟုတ္၊ ဆန္႔က်င္ ခ်က္မဟုတ္၊ လစ္ဟာခ်က္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။
          ျပည္ေထာင္စုအဆင့္အဖဲြ႕အစည္းဟူသည္မွာ ဖဲြ႕ စည္းပံုအေျခခံဥပဒအရ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ
(၁)     ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖဲြ႕
(၂)     အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရး ႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ
(၃)     ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕
(၄)     ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပဲြေကာ္မရွင္
(၅)     ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္
(၆)     ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္
(၇)     ျပည္ေထာင္စု ေရွ႕ေနခ်ဳပ္
(၈)     ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္
(၉)     ျပည္ေထာင္စု ရာထူးဝန္အဖဲြ႕
(၁ဝ)    ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ၊အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္တို႔က ဖဲြ႕စည္းသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မ႐ွင္အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကို ဆုိလိုသည္ဟု ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ ေတာ္ ၊ လႊတ္ေတာ္(၃)ရပ္ တို႔၏ဥပေဒမ်ားတြင္ အတိအ လင္းဖြင့္ဆိုထားပါသည္။ ထိုသို႔ အေျခခံဥပေဒအရတည္ ဆဲျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္အ သီးသီးမွ ဖဲြ႕စည္းတာဝန္ေပးအပ္ေသာ ေကာ္မတီမ်ား ေကာ္မရွင္မ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖဲြ႕အစည္း မ်ားျဖစ္သည္ဟု ျပဌာန္းထားသည္မွာ အျငင္းထြက္ဖြယ္ ရာ မရွိပါ။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ တြင္  ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖဲြ႕အစည္း ဟူသည္မွာ မည္သို႔ေသာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကို ဆိုလိုသည္ဟု တိတိပပ ျပဌာန္းထားျခင္း လံုးဝ မပါရွိပါ ။ သို႔ျဖစ္ရာ လႊတ္ေတာ္က ဆဲြကိုင္ေသာ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ခံု႐ုံးမွ ဆဲြကိုင္ခဲ့ေသာ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒတို႔သည္ ဆန္႔က်င္ေနျခင္းမဟုတ္၊ မညီညြတ္ျခင္း မဟုတ္ ၊ တစ္ခုတြင္ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည့္္ အခ်က္ သည္အျခားတစ္ခုတြင္ ေဖာ္ျပထားမႈမရွိျခင္းသာျဖစ္ သည္။
          ဤေနရာတြင္ခံု႐ံုး၏သံုးသပ္ခ်က္ကို  ကိုးကား  ၍ေဖာ္ျပရလွ်င္လည္း ''လႊတ္ေတာ္ အသီးသီး၏ ဥပေဒမ်ားတြင္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္အဖဲြ႕အစည္းဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားေသာ္လည္း ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခ ခံဥပေဒတြင္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ဟူေသာ စကားရပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားမႈမရွိ'' ဟု ထည့္သြင္း သံုးသပ္ထားသည္ကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ အမွန္တကယ္ ခြၽတ္ယြင္း အားနည္းခ်က္သည္ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကိုယ္၌ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ ႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ (''  ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီက ... အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္ တြင္ ေရရွည္အက်ိဳးရွိၿပီး ခိုင္မာသည့္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတစ္ခု  မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္အ တြက္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္မွ စ၍ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူ က်င္းပေပးခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ လံုၿခံဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ဥပေဒေရးရာ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ အေတြ႕အႀကံဳၾကြယ္ဝသူမ်ား ၿမိဳ႕နယ္အားလံုးမွ တိုင္း ရင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္ေရးဆဲြခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
          ဤျပႆနာတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ၾကေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမ႑ိဳင္ (သမၼတ) ၊ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ (လႊတ္ေတာ္ ၃ရပ္) ႏွင့္ တရားေရးမ႑ိဳင္( အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕) တို႔သည္ ျပႆနာ၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းသည္ မည္ သည္ ျဖစ္သနည္း ထိုအေၾကာင္းျခင္းရာကို မည္သို႔ညႇိ ႏႈိင္း၍ ေျဖရွင္းၾကမည္နည္း ဆိုသည့္လမ္းေၾကာင္း ကို ဦးတည္ရန္ မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ ၾကသည္ ။ သမၼတသည္ ခံု႐ုံးႏွင့္လႊတ္ေတာ္ၾကားပဋိပကၡကို အရွိန္မေလွ်ာ့ႏိုင္ခဲ့၊ အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ုံးသည္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ ဆိုသည္ကို အေၾကာက္အကန္ကိုင္ဆဲြ၍ မိမိတို႔သည္ တရားစီရင္ေရး၏ အျမင့္မားဆံုးအဆင့္ အဓိကမ႑ိဳင္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ ရပ္တည္ခ်က္ကို တရားေသဆုပ္ကိုင္ခဲ့ သည္ ။ လႊတ္ေတာ္မ်ားဘက္ကလည္း အေျခခံဥပေဒ၏ လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသည့္ ျပႆနာကိုေျဖရွင္းရန္ အေျခခံဥပေဒကို ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ရန္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ဆီသို႔ ဦးတည္၍မသြားဘဲ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ဝင္ မ်ား ႏုတ္ထြက္ေစေရးႏွင့္ စြပ္စဲြျပစ္တင္ေရးလမ္းေၾကာင္း သို႔ ဦးတည္၍ သြားခဲ့သည္။( ဤလႊတ္ေတာ္သည္ပင္ လွ်င္ ပုသိမ္မဲဆႏၵနယ္မွ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးဝင္းျမင့္ အဆုိတင္သြင္းခဲ့ေသာ 'ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ႏွင့္ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ' ျဖစ္ေပၚေစ ေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား တိုင္း ေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ အစိုးရ အဖြဲ႕႔ဝင္မ်ားအျဖစ္ တာ ဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံရသူမ်ား၏ ေျပာင္းေရႊ႕ႏိုင္ေသာ ပစၥည္း မ်ား၊ မေျပာင္းေရႊ႕ႏုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားစာရင္းႏွင့္ ၄င္းတို႔ ၏ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားစာရင္းကို ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားရန္အဆိုကို  မဲအမ်ားစုျဖင့္ တစ္ခဲနက္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကဘူးေၾကာင္း ဤေနရာတြင္ ေထာက္ျပလို ပါသည္။)
          ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မွ သမၼတထံေပးပို႔ေသာ သဝဏ္လႊာတြင္ပါရွိသည့္ ''သမၼတ၏ တင္သြင္းလႊာကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းၿပီး ခံု႐ံုးအဖဲြ႕ ဥကၠ႒ ႏွင့္အဖဲြ႕ဝင္မ်ားက လည္း ဆႏၵအေလ်ာက္တာဝန္မွ အနားယူသြားေစေရး'' ဟူေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္အနက္ ခံု႐ံုးအဖဲြ႕ ဥကၠ႒ႏွင့္အဖဲြ႕ ဝင္မ်ားကလည္း ဆႏၵအေလ်ာက္ တာဝန္မွ အနားယူ သြားေစေရး ဟူေသာအခ်က္မွာ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕၏ ဂုဏ္သိကၡာ ကို တိုက္႐ိုက္ထိပါးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ထို သဝဏ္လႊာသည္ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေရးကို လမ္းဖြင့္ လိုက္ေသာ ကမ္းလွမ္းမႈတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ပါ၊ မိမိတို႔အမွား မျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ လိုက္ေလ်ာျခင္း မျပဳလုပ္ႏိုင္ ဟူေသာ သေဘာထားကို ခံု႐ံုးအဖဲြ႕က ေနာက္ဆံုးအခိ်န္ထိ ဆဲြကိုင္ သြားေစသည့္ ရာဇသံေပးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သြား ခဲ့ပါသည္။ တစ္ဖန္တစ္လွည့္အားျဖင့္ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕မွ လည္း ''တရားစီရင္ေရး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဥပေဒျပဳအမတ္ မ်ားက မဲခဲြဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္ ကမၻာတြင္ အစဥ္အလာမရွိ ေေၾကာင္း အေျခခံဥပေဒႏွင့္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို မ်က္ ကြယ္ျပဳျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း'' စသည္ျဖင့္ ျပန္လည္တံု႔ ျပန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ တိုက္ပဲြေခၚသံေပးလိုက္ သည္။
          လႊတ္ေတာ္က ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ႏုတ္ထြက္မည့္အခိ်န္ကို ေစာင့္ခဲ့သည္။ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ကလည္း မႏႈတ္ထြက္ခဲ့၊ သမၼတ ႀကီးက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအရွိန္အဟုန္ရပ္တန္႔မသြားေစ ရန္ႏွင့္ ျပည္သူသန္း ၆ဝ ၏ မ်က္ႏွာကိုေထာက္ထား ၍ လႊတ္ေတာ္က စြပ္စဲြျပစ္တင္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မည့္အစား အေျခခံဥပေဒ အခန္း ၁၂ (ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒအား ျပင္ဆင္ျခင္းအခန္း) ပါ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ေဆာင္႐ြက္ပါက ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္ေကာင္းမြန္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ထံ သဝဏ္လႊာျပန္ပို႔၍ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ခင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ ထားၾကၿပီျဖစ္ေသာ 'ဘက္ႏွစ္ဘက္' အေနျဖင့္ သမၼတႀကီးခင္းေပးသည့္ လမ္းကို မည္သူမွ် မေရြးခဲ့ၾက ေတာ့ပါ။
          ထိုအခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ တရားစီရင္ေရး ေကာ္မတီဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အျငင္းပြားစရာေပၚ ေပါက္ခဲ့ရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ညွိႏႈိင္းေျဖရွင္းေရးသည္ အဓိကက်ေၾကာင္း ထို႔အျပင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အတြင္း ရွိေသာ တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားႏွင့္ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ အေရး ႀကီးေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခတ္ရန္ ေစာင္မာန္ အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ သူမ်ားကေတာ့ ေျမစာပင္မ်ားကို ထည့္မတြက္ခဲ့ၾကေတာ့ပါ။
          ထိုသို႔အားျဖင့္ ျပင္းထန္သည့္ ပဋိပကၡ၏ အထြဋ္အ ထိပ္တြင္ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ဝင္မ်ားအားလံုး ႏုတ္ထြက္သြားၾကပါ သည္။ သည္ေနရာတြင္ ဒီဇာတ္လမ္း ျပည္ဖံုးကားက်ၿပီ လား၊ ဤမွ်သာဟု စာတန္းထိုး၍ ရၿပီလား ၊ ဘယ္သူ ေတြႏိုင္လိုက္ၾကသနည္း ဘယ္သူေတြ႐ံႈးၾကသနည္း ၊ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ေစခ်င္ပါသည္။
          တကယ္တမ္း တင္ျပရလွ်င္ အားလံုး႐ံႈးၾကပါ သည္၊ ယမ္းေငြ႕မ်ား ၊ မီးေတာက္မ်ား၊ ဟစ္ေၾကြးသံမ်ား ညည္းညဴသံမ်ား ၿပီးဆံုးသြားသည့္ေနာက္တြင္ ၿမိဳ႕ႀကီး လည္း ညက္ညက္ေၾက၊ တပ္လည္းျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္း ႏွစ္ ဦးႏွစ္ဘက္ အက်အဆံုး မ်ားလွသည့္ တိုက္ပဲြတစ္ပဲြဟု ပင္ တင္စားလိုပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္ ၊ ဥပေဒျပဳ ေရးမ႑ိဳင္ ၊ တရားေရးမ႑ိဳင္ ၊ မ႑ိဳင္ (၃)ရပ္လံုး မည္သည့္ အျမတ္မွ်မထြက္သည့္အျပင္ ၊ ျပည္သူမ်ားအဖို႔ လည္း မည္သို႔ေသာ အက်ိဳးထူးရလဒ္မွ် ထြက္မလာခဲ့ ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း ဆိုပါလွ်င္ ဤစာ၏ နိဒါန္းပိုင္း မွ ေမးခြန္း (၃)ခုမွ ထြက္ေပၚလာဖြယ္ရွိသည့္ အေျဖမ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေျဖမ်ားမွာ
          (၁) အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕ဥကၠ႒ႏွင့္ အဖဲြ႕ဝင္မ်ား ႏုတ္ထြက္သြား႐ုံမွ်ျဖင့္ ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္သည္ဟု အလိုအေလ်ာက္သတ္ မွတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
          (၂)     အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕ဝင္ (၉)ဦး ႏုတ္ထြက္ သြားတဲ့ေနရာတြင္ မည္သူတို႔အား ျပန္လည္ခန္႔ထားၾက သည္ျဖစ္ေစ ၊  အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအဖဲြ႕သစ္သည္ လႊတ္ ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္ပါသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို (အေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းထားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာကို ကုိးကားျခင္း မျပဳႏိုင္ဘဲ ၊ သမၼတ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ လႊတ္ေတာ္ အားမလြန္ဆန္ရဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ေရွ႕က ျဖစ္ပြားခဲ့ ေသာ ျဖစ္ရပ္အေပၚတြင္ ဘယာဂတိ လိုက္စား၍ျဖစ္ေစ) လက္ခံအတည္ျပဳေပးၾကမည္မဟုတ္ပါ ။ အကယ္၍ ျပဳခဲ့ သည္ရွိေသာ္ ပင္မ မ႑ိဳင္(၃)ရပ္မွ တရားေရးမ႑ိဳင္ ျပိဳလဲျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။ ထိုသို႔ျဖစ္လာပါက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတအဆက္ဆက္ ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ အဆက္ဆက္ ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္  '' ...ႏိုင္ငံ ေတာ္ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဥပေဒမ်ားကိုလည္း လိုက္နာပါမည္...'' ဟု က်မ္းသစၥာဆို/ ကတိသစၥာျပဳ ရမည့္အစား '' ... လႊတ္ေတာ္ဥပေဒမ်ားကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ...'' ဟု က်မ္း သစၥာဆို/ကတိသစၥာျပဳရ မည္သာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
          (၃)လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီမ်ားသည္ ျပည္ ေထာင္စုအဆင့္ျဖစ္သည္ ဟူေသာ အခ်က္သည္ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ မပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ျပည္ ေထာင္စုအဆင့္မဟုတ္ ဟူ၍ပင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္ရွိေသာ္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးအသစ္ကို စြပ္စဲြျပစ္တင္မႈမ်ားျပဳလုပ္၍ ႏုတ္ထြက္ေစရန္ ဖိအားေပးျခင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မည္မ ဟုတ္ပါ၊ သို႔ျဖစ္ပါက ယခင္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးအဖဲြ႕အား ႏုတ္ထြက္ေစရန္ ဖိအားေပးခဲ့ျခင္းမွာ အေဟာသိကံသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။
          ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဒုတိယနည္းလမ္းျဖစ္ သည့္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အခန္း(၁၂) အရ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဟူေသာ လမ္းေၾကာင္းကို မေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသနည္း ။
(၁)     ဤအခ်က္ကို ျပင္ဆင္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ျပင္ဆင္စရာ အခ်က္မ်ားအတြက္ ပိတ္ထားေသာ တံခါးမ်ား ပြင့္သြား မည္ကို စိုးရိမ္ၾကေသာေၾကာင့္ေလာ ။
(၂) အေျခခံဥပေဒ ၄၃၆(ခ)တြင္ အေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္အားလံုး၏  ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္၏ ဆႏၵမဲျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရပါမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို ျပဌာန္းထားမႈေၾကာင့္ (လက္ရွိလႊတ္ေတာ္မ်ား၏ အေျခအေနအရ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း မည္သို႔မွ် ေက်ာ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ ဟူေသာ ပံုေသနည္းက်  စိုးရိမ္မႈ မ်ားေၾကာင့္) ပင္ေလာ ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ားအား ထပ္မံေမးျမန္း ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
          ထိုအခန္း၁၂ ပါ ပုဒ္မ ၄၃၆(က)တြင္ ျပဌာန္း ထားခ်က္အရ '' .... အခန္း(၄)ပုဒ္မ ၇၄၊ ၁ဝ၉၊ ၁၄၁၊၁၆၁၊... တုိ႔ကို ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး၏  ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္က ျပင္ဆင္ရန္ သေဘာတူလက္ခံၿပီးေနာက္ ျပည္ လံုးကြၽတ္ဆႏၵခံယူပဲြက်င္းပ၍ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူအား လံုး၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ ဆႏၵမဲျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရပါမည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကိုေဖာ္ျပထားၿပီး ပုဒ္မခဲြ(ခ)တြင္ ပုဒ္မခဲြ (က)ပါ ထိုျပဌာန္းခ်က္ မ်ားမွအပ က်န္ျပဌာန္းခ်က္မ်ား ကို ျပင္ဆင္လိုပါက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္အားလံုး၏  ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံဆႏၵမဲျဖင့္ သာ ျပင္ဆင္ႏိုင္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားရာ၊ ဤအခ်က္ကို ဆဲြကိုင္၍ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခ်က္ ဥပေဒမူၾကမ္းကို တင္ သြင္းျခင္းကို ျပဳႏိုင္သည္ ။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ မဲခဲြျခင္းကို ျပဳႏိုင္သည္၊ ဤသို႔ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ တပ္မ ေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္မႈ မ်ား ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး အေရးႀကံဳလာလွ်င္ တပ္မေတာ္သည္ လႊတ္ေတာ္တြင္ မည္သည့္သေဘာထား ျဖင့္ ရပ္တည္မည္ဆိုသည္ကို ျပည္သူမ်ား မ်က္ဝါးထင္ ထင္ျမင္ေတြ႕ၾကရမည့္ အခြင့္အေရး ျဖစ္သကဲ့သို႔ တပ္မ ေတာ္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္လည္း တိုင္းျပည္အ တြက္ လိုအပ္ေသာ အေရးပါသည့္ က႑တစ္ရပ္အ လွည့္အေျပာင္းတြင္ မည္သုိ႔ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္စြာ ရပ္ တည္ၾကမည္၊ မည္သို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုးျဖတ္ၾကမည္ဆို သည္ကို ျပည္သူတို႔အား သက္ေသျပႏိုင္မည့္ အခြင့္အ ေရးျဖစ္ပါသည္ ။ ဤသို႔အားျဖင့္ လက္ေတြ႕တြင္ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္စံုတစ္ရာ ထြက္ေပၚႏိုင္ေသာ ဤလမ္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ မေရြးခဲ့ၾက ပါသနည္း။ မေရြးလိုခဲ့ၾကပါသလား၊ မေရြးရဲခဲ့ ၾကပါ သလား ။
          အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ဤျပႆနာတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ သူအားလံုး အႏိုင္မရခဲ့ပါ။ အားလံုး႐ံႈးခဲ့ၾကပါသည္ Lose - Lose -Lose သာျဖစ္ခဲ့သည္။ သမၼတႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမ႑ိဳင္သည္လည္း အႏိုင္မရခဲ့ပါ ၊ တရားေရးမ႑ိဳင္ သည္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ပါသည္၊ ဥပေဒျပဳ မ႑ိဳင္သည္ေကာ ႏိုင္ခဲ့ပါသလား။ အေျခခံဥပေဒ၏ ျပင္ဆင္ရန္ ျဖည့္စြက္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေန ပါလ်က္ႏွင့္ မည္သို႔မွ် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ လုပ္ေဆာင္ရန္လည္း အားမထုတ္ခဲ့ၾကဘဲ ၊ ခံု႐ုံးအဖဲြ႕ကို စြပ္စဲြျပစ္တင္လ်က္ ႏုတ္ထြက္ေစခဲ့ျခင္းသည္ ျပည္သူ မ်ားအားကိုယ္စားျပဳသည့္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ပါ ။
          ဤေနရာတြင္ ငယ္စဥ္က ဖတ္ဖူးေသာ စာတိုေပစ ေလးမ်ားကို မွ်ေဝလိုပါသည္။ တိုင္ကုိဖက္၍ ငိုေနေသာ ကေလးအား အငိုတိတ္ေစရန္ ကေလးလက္ထဲသို႔ ပဲေလွာ္ ထည့္ေပးခဲ့သည္။ ကေလးက လက္ကိုျဖဳတ္လွ်င္ ပဲေလွာ္မ်ား လြတ္က်မည္စိုး၍ ငိုျပန္သည္။ ထိုအခါ ညဏ္ႀကီးရွင္က ပဲေလွာ္ကို ျပန္ယူ၍ ကေလးလက္ကို ျဖဳတ္ေစၿပီးမွ လက္ခုပ္ထဲသို႔ ျပန္ထည့္ေပးႏိုင္သည္ကို မစဥ္းစားဘဲ တိုင္ကိုျဖတ္၍ ကေလးလက္ကို ျဖဳတ္ယူေစခဲ့သည့္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ဖူးခဲ့သည္။ တစ္ဖန္ ဆိတ္တစ္ ေကာင္ သည္ အိုးထဲသို႔ ေခါင္းထုိးလွ်ဳိၿပီး အစားစားရာ ေခါင္း တစ္ၿပီး ျပန္မထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္ကို အိုးမကဲြေစရန္ဆို၍ ဆိတ္၏ ေခါင္းကို ျဖတ္ေစၿပီးမွ ေခါင္းထုတ္၍ မရျပန္ သျဖင့္ အိုးကိုခဲြရျပန္ေသာ အေၾကာင္းကိုလည္း ဖတ္ခဲ့ရဖူး ပါသည္ ။ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ခံု႐ုံးျပႆနာတြင္လည္း တိုင္ တစ္လံုး ဆံုး႐ံုမွ်သာဆိုလွ်င္ ေတာ္ေရာ့မည္။ ဆိတ္လည္း ေခါင္းျပတ္ အိုးလည္းကဲြ ဆိုလွ်င္ေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ မိေအးအခါခါ နာေရာ့မည္။
          ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ျပႆနာမ်ားစြာရွိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီသို႔ကူးေျပာင္းကာစ ႏိုင္ငံတစ္ ႏုိင္ငံတြင္ ျပႆနာမ်ားမွာ ပို၍ပင္ မ်ားေျမာင္လွပါသည္။ အဘက္ဘက္မွ ယိုယြင္းေနေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အား ျပန္ လည္တည္ ေဆာက္ျခင္း၊ ပ်က္ျပားေနေသာ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအား ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ျခင္း ၊ အမ်ဳိးသား အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ျမွင့္တင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း စသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို အင္တိုက္ အားတိုက္ အရွိန္ျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ရန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္မႈရွိရန္လိုအပ္ပါသည္။ ပင္မ မ႑ိဳင္ ၃ရပ္ျဖစ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး ႏွင့္ တရားေရး မ႑ိဳင္တို႔သည္ တစ္ခုကိုတစ္ခု အျပန္အ လွန္သဟဇာတျဖစ္လ်က္ အေျခ ၃ေခ်ာင္းေထာက္ (Tripod) သဖြယ္ အမွီသဟဲျပဳ ထိန္းေက်ာင္း ေနၾကရပါ မည္။ သို႔မွသာ ႏိုင္ငံေတာ္အား တည္ၿငိမ္ေသာ ေထာက္ တိုင္အျဖစ္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။ အေျခ တစ္ေခ်ာင္းလဲက်လွ်င္ က်န္အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလည္း ေထာင္မတ္ က်န္ေနမည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ထိုမ႑ိဳင္မ်ား ပဋိပကၡျဖစ္လ်က္ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနၾကပါလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားခဲ့လွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ား ေနာက္ ဆက္တဲြ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါသည္ ။ ထိုအခါ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ့ရသည့္ သန္း ၆ဝ ေသာ ျပည္သူတို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ပ်က္ျပားသြားရပါလိမ့္ မည္။ ေနာက္ျပန္ လႈိင္းတံပိုးမ်ား၏ ႐ိုက္ခတ္မႈတို႔ကို ျပင္းထန္စြာ ႀကံဳေတြ႕ၾကရပါလိမ့္မည္။ ျပည္သူတို႔က ယံုၾကည္အားထား၍ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ျပည္သူတို႔ကိုယ္စား တိုင္းျပည္၏ အဓိကမ႑ိဳင္ႀကီးမ်ား တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အမိႏိုင္ငံေတာ္အား ထိုသို႔ေသာ ျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ား ထပ္မံ မႀကံဳေတြ႕ၾကေစလိုေသာ ေစတနာမွန္ၾကပါလွ်င္၊ ျပည္သူ သန္း ၆ဝ တို႔၏ အနာဂတ္ ဘဝကို တည္ျငိမ္စြာ ဦးေဆာင္မႈေပးလိုေသာ စိတ္ရင္း မွန္ၾကပါလွ်င္ မ႑ိဳင္ ၃ ရပ္တို႔အၾကား ေစ့စပ္ျခင္း ၊ ညႇိႏိႈင္းျခင္းမ်ားျဖင့္ သဟ ဇာတျဖစ္စြာ အျပန္အလွန္ထိန္းေက်ာင္း၍ တိုင္းျပည္ကို ညီညီညြတ္ညြတ္ ဦးေဆာင္ၾကေစလိုပါေၾကာင္း သံုးသပ္ အႀကံျပဳလိုက္ရပါသည္ ။
                                                                                                                                                                     ထင္လင္းဦး (Wisdom Villa)