အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႔မဆံုးႏိုင္ေသးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္ပြဲဟာတစ္မူထူးတဲ့ေဘးပန္းရလဒ္ေတြ ကို ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ဒီႏွစ္မွာ ေတာ့ စာေရး ဆရာမ
အိန္းရန္းဒ္အေပၚမွာ အာ႐ံု စူးစိုက္ မႈျဖစ္ေ ပၚျခင္း ပါပဲ။
ရီပတ္ဘလီ ကန္ပါတီ ဒုတိယသမၼတ ေလာင္း ေပါလ္႐ိုင္ယန္က စတင္ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုင္ယန္က ရန္းဒ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ အက်င့္သီလ ေစာင့္စည္း မႈမရွိတဲ့ ဒႆနိကကို အထူးတလည္ ခ်ီးမြမ္းခဲ့တာျဖစ္ တယ္။
ရီပတ္ဘလီ ကန္ပါတီ ဒုတိယသမၼတ ေလာင္း ေပါလ္႐ိုင္ယန္က စတင္ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုင္ယန္က ရန္းဒ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ အက်င့္သီလ ေစာင့္စည္း မႈမရွိတဲ့ ဒႆနိကကို အထူးတလည္ ခ်ီးမြမ္းခဲ့တာျဖစ္ တယ္။
ကုသိုလ္ဒါနျပဳလုပ္တာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့နည္း လို႔မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ရန္းဒ္ရဲ႕ စာအုပ္ေတြ ဟာ အသိအျမင္ႂကြယ္ေစ တဲ့ အခ်က္ အလက္ကေလးေတြ ပါ၀င္တတ္တယ္။ဥပမာျပရရင္The Fountainhead ဆိုတဲ့ အိန္းရန္းဒ္ ေရးတဲ့၀တၳဳမွာဆိုရင္ ဆိပ္ကမ္း တစ္ခုကို ေရာက္တဲ့အခါ သေဘၤာ ေပၚမွ ဆင္းသြားတဲ့အရသာ အတြက္ပဲဆင္း သြားတာျဖစ္တယ္လို႔ ေရးထားတယ္။ ေလဆိပ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဒီ ခံစားမႈမ်ဳိး လူအေ တာ္ မ်ားမ်ား ခံစားၾက ရတယ္။ အဲဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ဘယ္သူမွ လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီးမေန ခ်င္ၾကပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဒီလို အေျခခံက်တဲ့ ကေလး ပင္သိတဲ့ အမွန္တရားကို ဒီေဒသတြင္း မွာရွိတဲ့ ေလဆိပ္ေတြက တာ၀န္ရွိတဲ့ လူေတြဟာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေနၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ေပၚလြင္တာကေတာ့ အေတာ္အတန္ သစ္ေနေသးတဲ့ ဘန္ေကာက္က သု၀ဏၰဘူမိ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္ပဲျဖစ္တယ္။ အရင္လ က ေလေၾကာင္း ဆိုင္ရာအတိုင္ပင္ခံျဖစ္တဲ့Skytraxကကမၻာ့အေကာင္းဆံုးေလဆိပ္မ်ားစာရင္းထဲမွာသု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္ကို အဆင့္ (၁၃) သို႔ခ်ခဲ့တယ္။
ဒါဟာ အံ့ဩစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ အံ့ဩစရာ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ထိပ္ဆံုး သံုးေနရာကို ေတာင္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံက အီခ်ီယြန္၊ စင္ကာပူႏိုင္ငံက ခ်န္ဂီနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ က ခ်က္ပ္လက္ပ္ေကာ့ ေလဆိပ္သံုးခုတို႔ ဒီအဆင့္ေတြပဲ ထပ္ၿပီးခ်ိတ္တာ ပါပဲ။ သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္ဟာ အဲဒီေလဆိပ္ သံုးခုထက္ ပိုသစ္တယ္။ ပိုေခတ္မီတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေနာက္ကိုေရာက္သြားသလဲ။ စီစဥ္ သူေတြဟာ Rand Rule ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အျပင္ပန္းသာလွၿပီး နာမည္ႀကီးဒီဇိုင္နာ ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ႀကီးေတြဖြင့္ထား ေပမယ့္ သြားလာ ရန္ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္
ခရီးသြားေတြဟာ က်ဥ္းေျမာင္း တဲ့ လူသြားလမ္းေတြမွာ ပိတ္ဆို႔႐ံုတင္ မကဘဲ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ အ၀င္ စစ္ေဆး ေကာင္တာေတြမွာ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ တာအျပင္ က်ဥ္းက်ပ္တဲ့ လံုျခံဳေရးနဲ႔ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ ေန ရာေတြမွာလည္း စိတ္ညစ္ၾကရတယ္။ ဘယ္ခရီးသည္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ထြက္ခြာရာ ဂိတ္ေပါက္ကေန အျမန္ဆံုး နဲ႔ ေအးေအး ေဆးေဆး ထြက္ခြာသြားခ်င္တာခ်ည္း ပါပဲ။ ဗိသုကာေတြဟာ ဒီအခ်က္ ကို ေမ့သြားပံုရတယ္။
ေလဆိပ္ရဲ႕ အျပင္ပန္း အသြင္အျပင္ကို ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားၾကပါဘူး။ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ စိစ စ္ၾကည့္ လိုက္ပါ။ ကားဆင္တဲ့ စက္႐ံုလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၀င္သြားလိုက္တာနဲ႔ အက်ယ္အ၀န္း၊ ေအးေဆးမႈနဲ႔ သက္ေသာင့္ သက္သာ လႈပ္ရွားမႈကိုျမင္ရမွာပဲ။ သု၀ဏၰ ဘူမိ ေလဆိပ္ရဲ႕ ေရွာ့ပင္း ေမာလ္ဒီဇိုင္းကေတာ့ ခရီး သည္ေတြ ကို စုျပံဳေစတယ္။ ထိုင္ခံုေနရာနည္းေစတယ္။ အီးေမးလ္စစ္ေဆးဖို႔နဲ႔ ႐ုပ္ျမင္ သံၾကားၾကည့္ ဖို႔ေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔။ သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္ဟာ ခ်န္ဂီနဲ႔ ခ်က္ပ္လက္ပ္ေကာ့ေလဆိပ္တို႔န
စင္ကာပူရဲ႕ေလဆိပ္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ အခါမွာေ တာင္ လိုအပ္တဲ့ အေထာက္ အပံ့ပစၥည္းပစၥယေတြ၊ သဟဇာတျဖစ္တာေတြနဲ႔ စည္းစနစ္ရွိမႈေတြ ကို ကြ်န္ေတာ္ အခုတိုင္ အံ့ဩေနတုန္းပါပဲ။ ပင္ကိုအရေျပာရရင္ ဘန္ေကာက္၊ ဂ်ကာတာနဲ႔ တျခားေ လဆိ ပ္ေတြ လိုပဲ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေနရာေတြ မရွိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခ်န္ဂီနဲ႔ ခ်က္ပ္လက္ပ္ေ ကာ့ ေလဆိပ္ေတြဟာ ႏွစ္လို႔ေက်နပ္ ဖြယ္ရွိတယ္။
ေဟာင္ေကာင္ရဲ႕ ေလဆိပ္ဟာ ခ်န္ဂီ ေလဆိပ္ကိုမမီ ေပမယ့္ ဒီေဒသရဲ႕ အေကာင္းဆံုးစာရင္း ထဲမွာ ပါ၀င္ တယ္။ ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကို အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ခရီးေရာက္တဲ့ အျမန္ရထား ၀န္ေဆာင္မႈ ရွိ တယ္။ ေဟာင္ေကာင္ စင္ထရယ္ဘူတာ႐ံုသို႔ ဆိုက္ေရာက္ လာတဲ့ ခရီးသည္ေတြကို ၀န္ထုပ္သည္ လွည္းေ တြ နဲ႔ ပ်ဴငွာစြာ ႀကိဳဆို ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကိုေတြ႕လိုက္ရရင္
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္အတြင္း ေဟာင္ေကာင္ အေနနဲ႔ Skytrax က ေပးတဲ့ဆု ရွစ္ႀကိမ္ ရခဲ့တာကိုပဲၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ ပါတယ္။ မေလးရွား ႏိုင္ငံရဲ႕ ကြာလာလမ္ပူ ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္ကေတာ့ လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး နဲ႔ ေျမျပင္၀န္ထမ္းေတြ အတြက္ ေဘးပန္းဆုကေလးေတြ ရခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျခံဳငံုၾကည့္လိုက္ ရင္ ေတာ့ ေအးၿပီး သိပ္အသံုးမ၀င္တဲ့ ဆင္ေျခဖံုး ျပတိုက္တစ္ခုရဲ႕ အသြင္ကို ေဆာင္ေနသလို ရွိတယ္။
ဒီတစ္ခါလည္း အျပစ္က စီစဥ္တဲ့ လူေတြေပၚပဲက် ေရာက္ျပန္တယ္။ သူတို႔ဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္ ႏွစ္ေတြ ေစာေစာပိုင္းတုန္းက ကြာလာ လမ္ပူေလဆိပ္ အသစ္ကိုၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ မွ ကီလို မီတာ ၇၀ ကြာေ၀း တဲ့ေနရာမွာ ေရြးခ်ယ္တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။Ran
၀မ္းနည္းစြာေျပာရရင္ေတာ့ ဟံသာ ၀တီေလဆိပ္သစ္ကို အစီအစဥ္ဆြဲတဲ့ တာ၀န္ရွိသူေတြကလည္း ဒီလိုဆိုးရြား တဲ့အမွားမ်ဳိး ထပ္လုပ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကေန ကီလိုမီတာ ၈၀ ေလာက္ေ၀းတဲ့ ပဲခူးၿမိဳ႕ နားမွာ ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္။ ဒီလူေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆင္ျခင္တံုတရား ရမွာလဲလို႔ သိခ်င္တယ္။ (ယခုေဆာင္းပါးမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ ေရာ္ဂ်ာ မစ္တန္၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။) (MTE)
REF: The Myanmar Times
No comments:
Post a Comment