ဒီမိုကေရစီပညာေရးႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ

“ ပဥၥဂုဏံအဟံ၀ႏၵာမိအာစရိယဂုဏံအဟံ၀ႏၵာမိ ” က်ဳပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အာစရိယဆရာဆိုတာကို အဲဒီ လိုမ်ိဳးဘုရားနဲ႔တစ္ဂိုဏ္းတည္းထားၾကတာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီပညာေရးဆိုတဲ့သပိတ္မွာ စင္ေပၚကေန ပါေမာကၡကို စိန္ေခၚခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားကို ၀ိုင္း၀န္းလက္ခုပ္တီးခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားကို ေလသံမာမာနဲ႔ေျပာမိတဲ့ ဆရာမကိုေတာ့ လူ႔အခြင့္ေရးေပတံနဲ႔တိုင္းျပၿပီး ရစရာမရွိေအာင္ေျပာေနၾကတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုျမင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရြံတယ္။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ တစ္ျခားဘာသာ မတူတဲ့အခ်က္က ဂါရေ၀ါစ နိ၀ါေရာစပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္တစ္ခါတစ္ေလ အေနာက္ တိုင္း လူ႔အခြင့္ေရးေပတံနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကိုတိုင္းတာလို႔မရဘူး။ ဒါဟာဘာကိုျပသလဲဆိုရင္ ဘာသာတရားနဲ႔ယွဥ္လာရင္ လူ႔အခြင့္ေရးဆိုတာမေျပာပေလာက္ဘူးလို႔ ဆိုတာပဲ။

ျမန္မာ့လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းကယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဘာသာတရား ဂါရ၀တရားနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ခေလးနဲ႔ အေနာက္တိုင္းမွာ မူႀကိဳကတည္းက လက္ဖ်ားနဲ႔အတို႔မခံခဲ့ရဘဲ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ခေလးေတြရဲ႕ စရိုက္ကို ယွဥ္ ၾကည့္ပါ။ What the *ucking Daddy/Mommy ဆိုတဲ့အသံေတြ၊ Bull shit teacher ဆိုတဲ့အသံေတြ၊ ၁၈ ႏွစ္ သမီးက ကပၸလီတစ္ေကာင္အိမ္ေခၚလာတာကို ဥပေဒအရထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့မိဘေတြ၊ စိတ္ဆိုးလို႔လက္ပါရင္ သားသမီးက ရဲစခန္းဖုန္းဆက္လို႔ အေဖ၊ အေမကို ရဲကလက္ထိပ္လာခတ္သြားတာေတြ၊ အဲဒီအသံေတြျမင္ကြင္းေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔မွ မရင္းႏွီးေသးတာ။
Crow Zero ဆိုတဲ့ေက်ာင္းသားဇာတ္ကားတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသားက၀င္လာတဲ့ဆရာကို ေျခခ်ိတ္ ၿပီးစကားေျပာတာေတြ၊ ဆရာဆိုတာစာသင္ဘို႔ပဲ ေက်ာင္းသားကိစၥ၀င္မရႈပ္နဲ႔ဆိုၿပီး ဆရာရင္ဘတ္ကိုေဆာင့္တြန္းတဲ့ အခန္းေတြကို ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းသားေတြအားက်ေနသလား။ မတူဘူး၊ အေနာက္တိုင္းနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ လူ႔အခြင့္ေရးဆိုတဲ့ ၾကားခံနယ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ တူမသြားႏိုင္ဘူး၊ ေက်ာင္းသားအခြင့္ေရးဆိုတာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ဆရာကို ေၾကးတန္းညွိမယ့္ပညာေရးစနစ္တစ္ခုကို ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။
အခု NNER နဲ႔ သပိတ္ေက်ာင္းသားေတြေရးဆြဲတဲ့ဥပေဒၾကမ္းမွာ၊ ဆရာကိုေက်ာင္းသားကေရြးခ်ယ္ခြင့္ စနစ္ပံုစံမ်ိဳး ထည့္ဆြဲထားတယ္။ ဒါကဘာသေဘာလဲ? ဆရာကေက်ာင္းသားလက္ေအာက္မွာေနရမွာလား၊ ေက်ာင္းသားက မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ သမဂၢကေန ဆရာကိုထုတ္ပစ္ၾကမွာလား၊ ဒါဆိုရင္ လူ႔အခြင့္ေရးေတာ့ရွိလိမ့္မယ္၊ ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့အ၀ီစိကိုထိုးက်မွာပဲ။
ေက်ာင္းသားက ရည္းစားနဲ႔အိပ္ဖို႔ခ်ိန္းေတြ႕မယ္လုပ္လာရင္ မူလတန္း၊အလယ္တန္းအရြယ္က ေဆးလိပ္/အရက္ ခိုးေသာက္တတ္လာရင၊္ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးခဲ့ရင္ ဆရာေတြကတားသင့္ရင္တားရမယ္။ ရိုက္တန္ရိုက္ ရမယ္။ အဲ့ဒါ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ပညာေရးစနစ္ေတြနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈ စည္း မ်ဥ္းသာျဖစ္တယ္။
ပညာေရးစည္းမ်ဥ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုျပင္ဆင္သင့္တယ္ဆိုတာလက္ခံေပမယ့္ အလံုးစံုကိုေတာ့ ေရစုန္ေမွ်ာလို႔မရေသးဘူး။ ဥပေဒသစ္မွာ ေက်ာင္းသားက ဆရာအထက္ကေနဘို႔စီမံထားတာေတြကိုလက္ခံလို႔မရဘူး။
လူ႔အခြင့္ေရးဗန္းျပၿပီး၊ တျခားဘာသာတရား ၀ါးၿမိဳမႈေတြလုပ္လာႏိုင္မယ့္ စနစ္ကိုမေထာက္ခံဘူး။ အခုပညာေရးဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြကိုဗန္းျပၿပီး လူထုလႈံ႔ေဆာ္မႈေတြလုပ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဒီကေနျမန္မာျပည္ကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ေမာတယ္။
တစ္ခါေက်ာင္းသားသပိတ္ၿပီးသြားတာေတာင္ ေက်ာင္းသားေတြကိုလႊတ္ေပးဖို႔ ဆႏၵျပေနရတာေတြ၊ သပိတ္ေပါင္းစံု ထၿပီး ဆႏၵေတြျပဖို႔ၾကံစည္ေနတာေတြကိုျမင္ရတာမေကာင္းလွဘူး။ ေနာက္ကေျမွာက္ေပးေနသူေတြကို ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားတို႔လိုဘတစ္ခုတည္းနဲ႔ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကိုေျမာင္းထဲေရာက္မယ့္စီမံကိန္းမဆြဲၾကပါနဲ႔။ ေက်ာင္းသားဆိုတာ ထိုးေၾကြးခံမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ အရမ္းေခတ္မီခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ယဥ္ေက်းမႈမရွိတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ လူ႔အခြင့္ အေရး ျပည့္ျပည့္၀၀နဲ႔သြားေနၾကပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈကို အေရာင္မဆိုးၾကပါနဲ႔။ ဘာမွ နားမလည္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေျမွာက္မေပးၾကပါနဲ႔လို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
‎ျမင့္ထြန္း‬ ( UK )
‎ေန႔စဥ္သတင္းထူး‬ သတင္းဦးမ်ား