ဆိုရႇယ္လစ္ ေဘာဂေဗဒ အေငြ႕အသက္မကုန္သည့္ ရပ္ကြက္အတြင္းမႇ ဖုန္းကတ္မဲႏိႈက္ပြဲမ်ား က်င္းပ

မႇတ္ပံုတင္၊ သန္းေခါင္စာရင္းမ်ားျပကာ က်ပ္ ၁၅၀၀ တန္ဖုန္း Sim Card တစ္ကတ္အတြက္ ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ား အခ်ိန္ေပး ေစာင့္ဆိုင္းဒုကၡခံရေသာ ဖုန္းကတ္မဲႏိႈက္ပြဲမ်ား စတင္ေနၿပီျဖစ္သည္။

မဲႏိႈက္ ေရာင္းခ်သည့္ စနစ္အေပၚ သံသယရႇိသျဖင့္ ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ားက တိုင္ၾကားမႈမ်ားလည္း ရႇိေနသည္။

ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(ေျမာက္ပိုင္း) ၄၀ ရပ္ကြက္ရႇိ ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ားက ၎တို႔ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႇဴးသည္ တန္ဖိုးနည္းဖုန္း ေလ်ာက္လႊာမ်ားကို ၎ႏႇင့္နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားသို႔ လက္သိပ္ထိုး ေ၀ငႇေနေၾကာင္း ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႇဴး႐ုံးသို႔ တိုင္ၾကားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

ဖုန္းကတ္မဲႏိႈက္ပြဲမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည္မႇာ ဆိုရႇယ္လစ္စနစ္ျဖင့္ ဦးေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္မႇ ၁၉၈၈ ခုႏႇစ္ အထိ ကာလမ်ား၏ စီးပြားေရးစနစ္မ်ား၊ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈစနစ္မ်ားႏႇင့္ ကုန္ပစၥည္းျဖန့္ျဖဴး ေရာင္းခ်မႈ စနစ္မ်ားႏႇင့္ ဆင္တူေနေၾကာင္း ေဘာဂေဗဒ ပညာရႇင္မ်ားက သုံးသပ္ၾကသည္။

''ဆိုရႇယ္လစ္ ေဘာဂေဗဒအရ ကုန္ပစၥည္းေတြကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္လုပ္ခြင့္၊ ေရာင္းခ်ပိုင္ခြင့္ မရႇိဘဲ ကန့္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ထားသျဖင့္ အစိုးရရဲ႕ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ စီးပြားေရး စနစ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္းရႇင္စီးပြားေရး စနစ္ဟာ ျပည္သူလူထုကို ေသြးစုပ္ခ်ယ္လႇယ္တဲ့ စနစ္ျဖစ္တယ္။ ကုန္ထုတ္အရင္းအႏႇီးေတြကို ပုဂၢလိက လက္ထဲမႇာ မထားဘဲ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မေပးဘဲနဲ့ အစိုးရကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုဟာ အရင္းရႇင္စနစ္ထက္ ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့ စနစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အသီးသီးမႇာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆိုရႇယ္လစ္ စနစ္နဲ့အတူ မႇားယြင္းတဲ့ စီးပြားေရး စနစ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စနစ္ေၾကာင့္ လူထု ေတာ္လႇန္ေရးေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ဟာ ျပည္သူလူထုကို စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းေတြ ပိုမိုျဖစ္ေပၚေစတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရႇိဖုန္းေတြ မဲႏိႈက္ေရာင္းခ်တဲ့ စနစ္ကလည္း ဆိုရႇယ္လစ္ ေဘာဂေဗဒ စနစ္လိုပဲ ဗဟိုကခ်ဳပ္ကိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခြဲတမ္းအလိုက္ ေရာင္းခ်တယ္။ ဒါေတြက ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ကေန ၁၉၈၈ ခုႏႇစ္အထိ ဦးေန၀င္းရဲ႕ဆိုရႇယ္လစ္စနစ္က ပုံစံေတြ အတိုင္းပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ပုဂၢလိကကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းခ်ခြင့္ မေပးဘူး။ အေရအတြက္ကိုလည္း ကန့္သတ္ထားတယ္။ လက္ရႇိဒီမိုကေရစီ အစိုးရ က်င့္သုံးေနတဲ့ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္အရဆိုရင္ ဒီကိစၥေတြက မျဖစ္သင့္ပါဘူး'' ဟု ေဘာဂေဗဒ ပညာရႇင္တစ္ဦးက သုံးသပ္ခဲ့သည္။

''အခုလုပ္ေနတဲ့ ပုံစံက ဆင္းကတ္ေတြကို ေစ်းေလ်ာ့ၿပီး ေရာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ ေမႇာင္ခိုေစ်းကြက္ကို အားေပးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြကို အၿပိဳင္ဖြင့္ေပးလို့ ရရဲ႕သားနဲ့ ေစ်းကြက္ကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ သေဘာမ်ဳိးလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဆင္းကတ္ရရႇိမႈ အပိုင္းမႇာ ျပသနာရႇိသလို ေငြျဖည့္ကတ္ ျပသနာကလည္း ေနာက္ထပ္ျပသနာတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ စီးပြားေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ စီမံခန့္ခြဲမႈအပိုင္းမႇာ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြ၊ တလြဲျဖစ္ေနတာေတြ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ရႇိေနေသးတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒီပုံစံ အတိုင္းဆိုရင္ ေမႇာင္ခိုလမ္းေၾကာင္း ပြင့္သြားႏိုင္တယ္။ ဥပမာ-ဟိုတုန္းက သမဆိုင္မႇာ လူတစ္ေယာက္ ဆန္ဘယ္ႏႇစ္ျပည္၊ သၾကားဘယ္ႏႇစ္ပိသာ ၊ဆပ္ျပာဘယ္ႏႇစ္ေတာင့္ဆိုၿပီး ခြဲတမ္းခ်ေပး လိုက္တဲ့အခါ ပိုက္ဆံရႇိတဲ့သူေတြက ဆင္းရဲသားေတြဆီက စာအုပ္ေတြကို ပိုက္ဆံနည္းနည္းေပး ၿပီး သိမ္းႀကံဳးယူလိုက္တာေတြ ရႇိတယ္ဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ ဆိုရႇယ္လစ္ အေငြ႕အသက္ေတြ မကုန္ေသးဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါဘဲ'' ဟု စီးပြားေရးပညာရႇင္ျဖစ္သူ ေမာင္သံဒိုင္( ေဘာဂေဗဒ) က သုံးသပ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အၿငိမ္းစားေက်ာင္းဆရာ ဦးေအာင္ျမင့္က ''၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းထြက္မယ္လို့ စၾကားၾကားခ်င္း အစိုးရအဖြဲ႕ကို အမႇတ္ေပးလိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရာင္းတဲ့ ပံုစံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အဆင္မေျပဘူး။ ရပ္ကြက္ရံုးမႇာ မဲႏိုက္မယ္ဆိုရင္ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြက မသမာမႈေတြကို အမ်ဳိးမ်ိဳးလုပ္မႇာပဲ။ အခုမႇ လုပ္မႇာမဟုတ္ဘူး၊ ဆိုရႇယ္လစ္ေခတ္ တစ္ေလ်ာက္လံုး သမဆိုင္မႇာ မဲႏႈိက္လို့ကေတာ့ အညြန့္အဖူးဆိုရင္ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြပဲရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလ်ာက္ ဘယ္တုန္းကမႇ သမဆိုင္မႇာ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္း မဲမေပါက္ဖူးဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္မႇ ရပ္ကြက္လူႀကီး မလုပ္ဖူးတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ အခုေရာင္းတဲ့ပံုစံကို အယံုအၾကည္ မရႇိဘူး။ မသမာမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ့ တူေနပါတယ္'' ဟု သုံးသပ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဧၿပီလ ၂၁ ရက္ေန႔က တာေမြၿမိဳ့နယ္၊ တာေမြႀကီး(ခ)ရပ္ကြက္၌ တန္ဖိုးနည္းဆင္းကဒ္မ်ား မဲႏႈိက္ေနစဥ္

Eco Dev မွ Managing Director ဦး၀င္းမ်ဳိးသူက ''အခုဆိုရင္ Facebook ေပၚမႇာလည္း ဒီကိစၥနဲ့ ပတ္သက္ ၿပီး တက္ေရးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီပုံစံ အတိုင္းသြားရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး သုံးႏိုင္ဖို့ဆိုရင္ ေနာက္ ၁၅ ႏႇစ္ၾကာ မယ္ဆိုတာမ်ဳိး ေတြ႕ရတယ္။ တစ္ခ်ဳိ့ရႇိတာက ဒီကိုတာစနစ္နဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမႇာ ၀ယ္ရတာေတြက အလုပ္ျဖစ္ မလား ဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီကိစၥက ဒီေလာက္ခက္ခဲေန စရာလည္း မလိုဘူး။ လြယ္လြယ္ကူကူၿပီးရမယ့္ကိစၥပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ Telecommunication နဲ့ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအုံေတြ မျပည့္စုံေသးတာလား စဥ္းစားမိတယ္။ အမႇန္က Proper Investment တစ္ခုကို ဖြင့္ေပးလိုက္ရင္ အားလုံးအဆင္ေျပသြားမႇာပါ။ အခု သမၼတက ၀င္ေျပာေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ သမၼတမႇ ၀င္မေျပာရင္ မေရြ႕ၾကေတာ့ဘူးလား ဒါလည္းေျပာစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္'' ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုစိုးထိုက္ကလည္း ''ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ ဖုန္းတစ္လံုး လိုအပ္တာ အမႇန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းႀကီးလို့မ၀ယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခု က်ပ္ ၁၅၀၀နဲ့ ဆင္းကတ္ေရာင္းမယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုလို ရပ္ကြက္ရံုးမႇာမဲႏိႈက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မ၀ယ္ေတာ့ဘူး၊ အခ်ိန္ကုန္၊ လူပန္းတာပဲ အဖတ္တင္မႇာပါ၊ ကြၽန္ေတာ္တို့ႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမႇာ ရပ္ကြက္႐ုံးတို့၊ ရပ္ကြက္လူႀကီးတို့ ဆိုတာကို ဘယ္ျပည္သူမႇ မယံုတာၾကာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ မဲလည္း သြားမႏႈိက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လို မသမာ မႈေတြ ျဖစ္လာ မလဲ ဆိုတာကိုပဲ ေစာင့္နားေထာင္ေတာ့မယ္။ တျခား ႏိုင္ငံေတြမႇာ ဖံုးကတ္ဆိုတာ အစိုးရကလည္း မခ်ဳပ္ ကိုင္ဘူး၊ ပုဂၢလိကေတြ လုပ္ေနတာပဲ'' ဟု ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပသြားသည္။

ပုဂၢလိကကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းခ်ခြင့္မေပးဘူး။ အေရအတြက္ကိုလည္း ကန္႔သတ္ထားတယ္။ လက္ရႇိဒီမိုကေရစီအစိုးရ က်င့္သုံးေနတဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္အရဆိုရင္ ဒီကိစၥေတြက မျဖစ္သင္႕ပါဘူး . . .

ဖုန္းအျပင္ ကားတင္သြင္းခြင့္ျပဳသည့္ အပိုင္း၌လည္း ထုိသို႕ပင္ လူတစ္ဦး ကားတစ္စီးႏႈန္း ကန့္သတ္ထားျခင္း ၊ အဆိုပါ ကားတစ္စီးကိုပင္ ဘဏ္စာရင္း ဖြင့္လႇစ္သည္မႇအစ ျပည္ပမႇ တင္သြင္းေရာက္ရႇိသည့္ အဆင့္အထိ မလုိအပ္ပဲ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာခံ၍လုပ္ထားျခင္းမႇာလည္း ယခင္က်င့္သံုးခဲ့သည့္ အစိုးရလက္၀ါးအုပ္ စီးပြားေရး လမ္းစဥ္ (ဆိုရႇယ္လစ္စနစ္)ျဖင့္ အေခၚအေ၀ၚသာ ကြဲၿပီး အားလံုးအတူတူပင္ ျဖစ္ေနသည္။

ကားအေရာင္းျပခန္းမ်ား ဖြင့္လႇစ္ခုိင္းထားေသာ္လည္း လြတ္လပ္စြာ၀ယ္ယူခြင့္မရပဲ ကားေဟာင္းအပ္ သည့္စလစ္ဟူ၍ တစ္မ်ဳိး ဘဏ္စာ ရင္းဖြင့္လႇစ္ထားသည့္အေထာက္အ ထားဟူ၍ တစ္ဖံု အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ကန့္သတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္လုပ္ကိုင္ေနရ မႈမႇာလည္း လြတ္လပ္စြာ ကားတင္သြင္းခြင့္ျပဳ လုိက္ၿပီဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ ထက္ ဆိုရႇယ္လစ္စနစ ္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္သာ ပိုကုိက္ညီေနသည္။

''ကြၽန္ေတာ္တို႕ သာေကတၿမိဳ႕နယ္ ၅ရပ္ကြက္မႇာ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ ေန႕မႇာ ၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းအတြက္ မဲႏႈိက္ခဲ့ ပါတယ္။ ၅ ရပ္ကြက္မႇာက လမ္းစုစုေပါင္း ၁၀ လမ္းရႇိပါတယ္။ မဲႏႈိက္တဲ့ အခါမႇာ သက္ဆိုင္ရာလမ္း အလိုက္ မဲႏႈိက္ရပါတယ္။ လမ္းတစ္လမ္းကို ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးက ခ်ေပးတဲ့ အေရအတြက္အလိုက္ ဥပမာ တစ္လမ္းကို ၉လံုး၊ ၁၀ လံုး စသျဖင့္ မဲႏိႈက္ရပါတယ္။ လမ္းအလိုက္ မဲႏႈိက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဆီမႇာေတာ့ အၿငင္းပြားစရာ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဖုန္းမရႇိလို႕ ေလ်ာက္လႊာတင္ခဲ့တာပါ။ မဲေတာ့ မေပါက္ခဲ့ ပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားမႇာေတာ့ ဒီလို ဖုန္းကတ္ကို မဲႏိႈက္၀ယ္ယူရတဲ့ စနစ္မရႇိဘူးလို့ သိရတယ္။ ကိုယ္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္စနစ္နဲ့ ကိုယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာမႇေျပာစရာ မရႇိပါဘူး။'' ဟု သာေကတ ၿမိဳ႕နယ္ ၅ ရပ္ကြက္ ၃ လမ္းတြင္ ေနထိုင္သည့္ ကိုလတ္က ေျပာႀကားခဲ့သည္။

မဂၤလာေတာင္ညႊန္႕ၿမိဳ႕နယ္ က်ီေတာ္ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္သည့္ ေဒၚေမာ္လီမႇလည္း ''အန္တီတို႕ ရက္ကြက္မႇာေတာ့ ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ေန႕ နံနက္ ၉ နာရီမႇ မဲႏႈိက္ေပးမႇာ။ အန္တီ့မႇာက ဖုန္း မရႇိေတာ့ ေလ်ာက္လႊာတင္ထားပါတယ္။ အန္တီတို႕ ရပ္ကြက္အတြက္ အလံုးေရ တစ္ရာေက်ာ္ ခ်ေပး မယ္ေတာ့ ႀကားတယ္။ ဖုန္းမရႇိေတာ့ ေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္ ။အဲလိုမဲႏႈိက္မဲ့အစား အျပင္ဆိုင္ေတြမႇာ လိုသေလာက္ ၀ယ္ရရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အခုက လိုခ်င္တဲ့သူ မ်ားေနျပီး အလံုးေရက နည္းေနေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ မရႇိသေလာက္ပါပဲ'' ဟု ေျပာၿပသည္။

"ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မႇာ လူဦးေရက ေျခာက္သန္းေက်ာ္ရႇိတယ္။ တစ္ၿမိဳ႕နယ္ကို ဖုန္းအလံုးေရက သံုးသိန္းပဲ ခ်ေပးတာဟာ။ လူဦးေရနဲ႕ ဖုန္းအလံုး ေရနဲ႕ကမေလာက္ငႇဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ရက္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ရံုးေတြ ကေန တဆင့္မဲႏႈိက္ေရာင္းခ်တဲ့ ေနရာမႇာလည္း တရားမ်တမႈ ရႇိမရႇိဆိုတာ ကလည္း ေမးခြန္းထုတ္ စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အၿငင္းပြားစရာေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ အစ္မတို႕ရပ္ကြက္မႇာေတာ့ ဧၿပီ ၂၂ ရက္ေန႕မႇ မဲႏႈိက္ရမႇာပါ။အဲဒီက်ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္လာဦးမလဲ မသိေသးပါဘူး'' ဟု ဒဂံု(ေျမာက္ပိုင္း) ၿမိဳ႕နယ္ ၃၅ ရပ္ ကြက္မႇ အလယ္တန္းၿပ ေက်ာင္းဆရာမ တစ္ဦးက ေျပာႀကားခဲ့သည္။

ဧၿပီလ ၂၁ရက္ေန့က ေျမာက္ ဥကၠလာပၿမိဳ့နယ္၊ ၁၄ ရပ္ကြက္တြင္ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းကို မဲႏိႈက္ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ ၀ယ္ခြင့္ရရႇိခဲ့သူ တစ္ဦးက''ကြၽန္ေတာ္တို့ ရပ္ကြက္မႇာမဲႏိႈက္ဖို့ စာရင္းေပးတဲ့သူ ၄၇၀ ကို ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္မဲႏိႈက္ဖို့ ေခၚတယ္။ အရင္ဆုံး စာရင္းေပးတဲ့သူက စၿပီး အစဥ္လိုက္ မဲႏိႈက္ေပးတယ္။ ေပါက္မဲ ၁၀၀ျပည့္ေတာ့ ရပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ၉၃ ခုေျမာက္ ေပါက္မဲ ကိုရတယ္။ အရင္ဆုံး ႏိႈက္ခြင့္ရတဲ့ သူေတြ ေပါက္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဒီလို မဲႏိုက္တဲ့စနစ္က ႏိုင္ငံတကာ မႇာမရႇိေတာ့ ရီေတာ့ရီရတယ္။ ကိုယ္က မဲေပါက္ျခင္ေတာ့ အပင္ပန္းခံၿပီး အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းေပးရတာေပါ့''ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

လက္ရႇိတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တယ္လီဖုန္း ကိုင္ေဆာင္အသုံးျပဳႏိုင္သူ ဦးေရမႇာ ေျခာက္သန္း၀န္းက်င္ (လူဦးေရ၏ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း) သာရႇိ ေနရာ ယခုလို တန္ဖိုးနည္းဖုန္းမ်ား ၀ယ္ယူအသုံးျပဳႏိုင္ရန္ စိတ္၀င္စားသူ အမ်ားအျပား ရႇိေနမည္ျဖစ္သည္။

ထို့ေၾကာင့္ ေရာင္းခ်ေပးႏိုင္မႈ ပမာဏႏႇင့္ ၀ယ္ယူလိုသည့္ ပမာဏသည္ ကြာဟမႈ ႀကီးမားေနဦး မည္သာ ျဖစ္ သည္။
ထို့ေၾကာင့္ အစိုးရ အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာနည္းတူ ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ အေျခခံ အေဆာက္အအုံမ်ား ကို ျမႇင့္တင္ကာ အေရအတြက္ မကန့္သတ္ဘဲ အမ်ားျပည္သူထံ လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းခ်ခြင့္၊ ၀ယ္ယူခြင့္ျပဳ ပါက တာ၀န္ရႇိသူမ်ား စိုးရိမ္ေနသည့္ ေမႇာင္ခိုေစ်းကြက္ႏႇင့္ ဖုန္းကတ္ခ်ထားေပးရာတြင္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ျဖစ္စဥ္မ်ားမႇာ လြန္စြာ နည္းပါးသြားမည္ဟု အိုင္တီဆိုင္ရာ ပညာရႇင္မ်ားက သုံးသပ္ေနၾကသည္။

From...Eleven