ျမန္မာျပည္မွာ လုိအပ္ေနတဲ့အရာ (ဖရန္႔စစ္ဖူကူယားမား)

မၾကာခင္က သြားခဲ့ဲတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႔ ခရီးမွာ မြန္ဂိုးလီယားကေန ဒုတိယခရီးတေထာက္ ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ပါတယ္။ (အူလန္ဘာေတာကေန ေနျပည္ေတာ္ကို သြားရတဲ့ ခရီးစဥ္က မလြယ္ပါဘူး)၊ Johns Hopkins  တကၠသိုလ္၊ အဆင့္ျမင့္ ႏိုင္ငံတကာ ေလ့လာေရးဌာန (SAIS) က က်ေနာ္ရဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေဟာင္း (Roger Leeds) နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္မွာ ပုဂလိက က႑ဖြံ႔ျဖိဳးေရးရက္တုိသင္တန္းေလးတခုေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဖြံ႔ျဖိဳးေရး ဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မွဳအကယ္ဒမီ (Leadership Academy for Development) လို႔ ၾကီးက်ယ္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပူးတြဲေရးဆြဲထားတဲ့ သင္ရိုး ညြန္းတမ္းကေတာ့  Harvard Business School  (HBS) က  သင္ရုိးေတြကို အေျခခံထား ပါတယ္။


 အစိုးရ က႑ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရင္း ပုဂလိက က႑ကို ဖြံ႔ျဖိဳးလာေအာင္ လုပ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြထဲမွာ အစိုးရအခန္းက႑ မပါတဲ့နည္းလမ္းေရာ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အစိုးရက ၀င္ေရာက္ ကူညီတဲ့ နည္းလမ္းေတြပါ ထည့္သြင္းေရး ဆြဲထားပါတယ္၊အဓိက ရည္ရြယ္တာကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြရဲ႔   အစိုးရက႑ေတြထဲမွာ အကတိ လုိက္စားမွဳေတြနဲ႔ အလံုးစံု ပ်က္စီးကိန္း ဆုိက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသက္အရြယ္မတုိင္ေသးတဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္   ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ လူငယ္အလယ္အလတ္ တန္းစား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္၊ ရန္ကုန္မွာေတာ့ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းေတြက လွဳပ္ရွားတက္ၾကြသူေတြနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္တခ်ဳိ႔ကို အက်ဥ္းရံုးျပီး သင္တန္းပို႔ခ်ခဲ့ပါတယ္၊ ေနျပည္ေတာ္မွာေတာ့ အစုိးရဌာနေတြက ဗ်ဳရိုကရက္အရာရွိေတြကို သင္တန္းေပးခဲ့ပါတယ္၊

ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ျမန္မာျပည္က ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ လူေတြက အရင္ဆံုးေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဒီမုိကေရစီလမ္းစပြင့္လာတာေတြက တကယ္မွဟုတ္ရဲ႔လားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ၊ ဘယ္အရာကိုမွ် ေလွ်ာ့တြက္လို႔ မရဘူးဆုိတာ အမွန္ပါပဲ၊ ျမန္မာစစ္တပ္က အာဏာရွင္စနစ္ကို တစ္ကေန ျပန္စႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ျပည္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေရရွည္အတြက္ အခုမွ လမ္းပြင့္ခါစ အေျခအေနဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႔ သေဘာဆႏၵကိုလည္း ထင္ဟပ္ေနတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္၊

ဒီအေျခအေနေတြျဖစ္ေအာင္ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သူက အရင္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊပါပဲ၊ သူ႔အေရွ႔က ဦးေန၀င္းလို ဘ၀မ်ဳိးျဖစ္မွာကို သူမလိုလားခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႔ရုိးစြဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ပါလီမန္ထဲကို အတင္းပို႔လိုက္ပါတယ္၊ ပိုျပီး အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ လူေတြကို ၀န္ၾကီးဌာနေတြကို ကိုင္ခုိင္းလိုက္ျပီး၊ စစ္တပ္ကိုေတာ့ သူ႔ကို ေက်းဇူးသိတတ္မယ့္ ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္အရ ငယ္ရြယ္တဲ့ အရာရွိေတြရဲ႔ လက္ထဲကို အပ္လိုက္ပါတယ္၊ ဒီလုနဲ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ တတိယေနရာနဲ႔ သမတေနရာအတြက္ တန္းစီေနတဲ့ သူရေရႊမန္းလည္း ပါလီမန္ ဥကၠဌဘ၀ေရာက္သြားပါတယ္၊ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း လက္ရွိသမတ ဦးသိန္းစိန္အတြက္ တက္လမ္းပြင့္သြားျပီး၊ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အိမ္ခ်ဳပ္ဖမ္းထားတာကို လႊတ္ေပးလိုက္သလုိ၊ ႏုိင္ငံေရး အတိုက္အခံေတြကိုလည္း ေထာင္ကေန ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။  ဧျပီလ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ေတြ အေယာက္ (၄၀) ေက်ာ္ ေရြးေကာက္ခံရျပီး ပါလီမန္ထဲကို ၀င္သြားၾကပါတယ္၊

တကယ္တမ္းေျပာရရင္ စစ္တပ္နဲ႔ သမတလက္ထဲက အာဏာကို ပါလီမန္ထဲဆီ အလႊဲအေျပာင္းမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ျပသနာေတြကို ဖန္တီးလုိက္ပါတယ္၊ လက္ရွိပါလီမန္ဆုိတာက စစ္တပ္အရာရွိေဟာင္းေတြနဲ႔ (ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳထားရတာျဖစ္ပါတယ္)၊ စစ္တပ္နဲ႔ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း   ျပည္ေထာင္စုၾကံ႔ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးပါတီက အရပ္သား မဟာမိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ေနပါတယ္၊ သူတို႔ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႔ ေပါင္း၊ ခရိုနီအရင္းရွင္စနစ္ကို က်င့္သံုးရင္း ခ်မ္းသာလာသူေတြျဖစ္တဲ့အတုိင္း၊ တခ်ဳိ႔ ဆုိရင္လည္း၊ စီးပြားေရး ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔မွဳအလြန္ တုိင္းျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မွဳကို တြန္းတင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အသဲအသန္လိုအပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားတုိက္ရုိက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳဥပေဒသစ္ကို ေတာင္ေတာင္ အီအီနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲေနၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးေလာက ရ႔ဲ ေရေပၚစီသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ရမွာကို ေၾကာက္လန္႔ တၾကားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားပိုင္ဆုိင္မွဳကို ကန္႔သတ္ခ်င္တာနဲ႔ အမ်ဳိးသားစီးပြားေရးဆုိတဲ့ ဆင္ေျခေတြကို သံုးေနၾကပါတယ္၊

၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းက တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္သစ္ ေနျပည္ေတာ္မွာလည္း ခရုိနီအရင္းစနစ္ေဟာင္းက လက္ရာေျခရာေတြ တျပဳံတမၾကီး ရွိေနပါတယ္၊ ေနျပည္ေတာ္ ဆုိတာက အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးဆႏၵျပမွဳေတြျဖစ္ေပၚလာရင္ ေရွာင္ႏုိင္ဖို႔ တည္ေဆာက္ ခဲ့တယ္လုိ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လက္ခံထားၾကတဲ့ အလြန္ကိ္ု ထူးျခားဆန္းၾကယ္ ျမိဳ႔တျမိဳ႔ပါပဲ၊ ၀န္ၾကီးဌာနေတြ တခုနဲ႔ တခုၾကားမွာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ခြာထားျပီး၊ ဗလာက်င္းေနတဲ့ ဧရာမ လမ္းသြယ္ၾကီးေတြနဲ႔ ဆက္ထားပါတယ္။ သမတ အိမ္ေတာ္ကလည္း အေမရိကန္သမတရဲ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္နဲ႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၾကီးျပီး၊ သမတအိမ္ေရွ႔က လမ္းမၾကီးကလည္း လမ္း ၂၀ သြား လမ္းမၾကီးျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တည္းခုိတဲ့ ေခတ္မီီွဟိုတယ္ၾကီးဆုိတာကလည္း အပ်ံစားဆုိေပမယ့္ တည္းခုိတဲ့လူက မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဟိုတည္နဲ႔ တလမ္းထဲမွာ ဇိမ္ခံဟိုတယ္ အနည္းဆံုး ဒါဇင္၀က္ေလာက္က ေဆာက္လက္စျဖစ္ ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ လာမယ့္ႏွစ္မွာ က်င္းပဖုိ႔ရွိတဲ့ အေရွ႔ေတာင္အာရွ အားကစားပြဲေတာ္နဲဲ႔၊   ေနာက္တႏွစ္ အာဆီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀းအတြက္ တည္ေဆာက္ေန တာပါ၊ ဒီႏွစ္ပြဲကလြဲရင္ ဟိုတယ္ေတြဟာ စီးပြားေရးအရ တြက္ေခ်ကိုက္မယ့္ အလားအလာ လည္း မရွိပါဘူး။ အစိုးရက သူတို႔ရဲ႔ စီးပြားေရးဘက္ေတာ္သားေတြကို တျခားမက္လံုးေတြကို ေပးထားတာ သက္သက္ေၾကာင့္ပဲ အခုလို ဟိုတယ္ေတြကို ေဆာက္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္၊


 အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႏုိင္ငံေရးဖိႏွိပ္မွဳေတြေအာက္က ဒုသားေပသားက်ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က အရပ္ဘက္က အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႔ ဒဏ္ခံႏုိင္စြမ္းကလည္း အေတာ္္ကို အ့ံၾသေလာက္ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ၁၀ႏွစ္၊ ၁၂ႏွစ္၊ ၁၈ ႏွစ္ အသီးသီးက်ခံရသူေတြ တသီတတန္းၾကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ရ ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေဟာင္းေတြ  ထဲမွာ က်ေနာ့္စာအုပ္ေတြကို ျမန္မာဘာသာျပန္ သလို၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္း တျခားအျမင္ေတြကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္း တေယာက္လည္း ပါလာပါတယ္၊

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္ကေတာ့ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ေနရာပဲ၊ အေၾကာင္းမလွေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ ကမၻာ့အဆုိးဆံုး (အဖိႏွိပ္ဆံုး) အာဏာရွင္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြရဲ႔ ပါ၀င္မွဳေတြ အခုေလာက္ ရွိေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း အထူးတလည္ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။

အခုကာလမွာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြအေပၚမွာ က်ေနာ့္ရဲ႔ အျမင္က သိပ္ၾကည္လွတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ခရီးမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိလိုက္ရတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ အတြက္ ဒီမုိကေရစီအေရးလွဳပ္ရွားသူေတြ အခုထပ္ပိုျပီး မလိုအပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာပါ။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ လိုမ်ဳိး အေမရိကန္မွာ ပညာတတ္ျပီး တုိင္းျပည္ျပန္လာၾကတဲ့ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြ (ဘာကေလမာဖီးယားေတြ) လိုအပ္ေနပါတယ္။  

ျမန္မာျပည္မွာ ေနရာတုိင္းမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြက မယံုႏုိင္ေအာင္ မ်ားလြန္းပါတယ္၊ ေငြအလႊဲ အေျပာင္းေတြ လုပ္ႏို္င္တဲ့ ဘဏ္ေတြ မရွိတဲ့အတြက္ နိုင္ငံျခားသားေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ သြားမယ္ဆုိရင္ ဘဏ္စာရင္းေတြကို ပိတ္ထားျပီး အေမရိကန္ေဒၚလာ အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ ေငြသားေတြြကိုပဲ ယူသြားဖုိ႔ပဲ အၾကံျပဳပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္က လြဲရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အအံုပိုင္းက ဖရိုဖရဲပါပဲ၊ နယ္စပ္ေတြကို ကုန္ပစၥည္းေတြ ျဖတ္သန္းဖို႔က ခက္ခဲသေလာက္၊ မုတ္သုန္ရာသီလြန္ရင္ လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း အလြန္ပ်က္တတ္ပါတယ္။ အထီးက်န္ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြ ထဲက တခုကေတာ့ တုိင္းျပည္မွာ လူသားအရင္းအျမစ္လိုအပ္ခ်က္က အလြန္ၾကီးမားပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တာကို ၁၉၆၄ မွာ ရပ္ဆုိင္းခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ေက်ာင္းသား လွဳပ္ရွားမွဳျပီးတဲ့ေနာက္ ၃ ႏွစ္လံုးလံုး တကၠသိုလ္ေတြကို ပိတ္ထားပါတယ္။ ျပင္ပကမၻာက အေၾကာင္းေတြကို သင္ခ်င္တတ္ခ်င္စိတ္ အၾကီးအက်ယ္ ငတ္မြတ္ေန တာေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဖုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္တဆက္မက အခ်ိန္ယူရ ပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာနဲ႔ မြန္ဂိုလိီးယားတို႔ ၾကားမွာ အဂၤလိပ္စာ အမ္ (M) နဲ႔ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္တာခ်င္း တူရံု သာမက တရုတ္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္တာလည္း အတူတူ၊ တရုတ္ျပည္အေပၚ စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔ မလိုလားတာခ်င္းလည္း တူၾကတဲ့ အေၾကာင္း မၾကာခင္တုန္းပဲ က်ေနာ္ ပို႔စ္တခု  ေရးထား ဖူးပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ရဲ႔ အေတာမသတ္တဲ့ လူသံုးကုန္ပစၥည္း လိုအပ္ခ်က္ကို အေၾကာင္းျပဳလို႔  သတၱဳတူးေဖာ္ေရးလုုပ္ငန္းေတြ ေထာင္တက္သြားတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္တဲ့ တရုတ္နဲ႔ ရုရွားလက္ကေန ရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ မြန္ဂိုလီးယား အစိုးရဟာ တတိယ အိမ္နီးခ်င္းေပၚလစီ (Third Neighbor Policy) ဆိုတာကို ခ်မွတ္ျပီး အေမရိန္၊ ဥပေရာပနဲ႔ ဆက္ဆံေရးခုိင္ျမဲေအာင္ ၾကိဳးပမ္းလာရတယ္။

ျမန္မာနဲ႔ တရုတ္ဆက္ဆံေရးမွာလည္း ဒီသေဘာမ်ဳိးပါပဲ။ အေမရိကန္က ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆုိ႔မွဳေတြ ခ်မွတ္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ျမန္မာ့စြမ္းအင္က႑မွာ တရုတ္ ကုမၼဏီေတြဟာ အေရးပါလာခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ေပၚက ျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္းကိစၥမွာေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ အေနာက္နဲ႔ (ျပည္သူေတြနဲ႔ပါ) ပူးေပါင္းဖို႔ အေၾကာင္းရင္းတခု ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္၊ ျမစ္ဆံုေရကာတာက ထြက္လာမယ့္ စြမ္းအင္ရဲ႔ ၉၀ ရာခုိင္ႏွဳန္းကို တရုတ္ျပည္ကို တင္ပို႔မွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီစီမံကိန္းတည္ေဆာက္တာကို သမတ ဦးသိန္းစိန္က မဖ်က္သိမ္း လုိက္ခင္မွာ သဘာာ၀ပတ္၀န္းက်င္အျမင္၊ အမ်ဳိးသားေရးရပ္တည္ခ်က္ေတြနဲ႔ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊

ျမန္မာျပည္က ဒီမုိကေရစီလမ္းပြင့္လာမွဳဟာ ၾကီးမားတဲ့ တုိးတက္မွဳလို ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ အလြယ္တကူနဲ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္သြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီေပၚလစီသစ္ကို ခ်မွတ္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မဟာမိတ္သစ္ျဖစ္တဲ့ အေနာက္နဲ႔ ေပါင္းလို႔ ဘာေတြ အက်ဳိးရလဒ္ေတြ ရွိသလဲဆုိတာကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ သက္ေသျပႏုိင္ဖုိ႔ လိုအပ္ေနပါတယ္၊ ဒါမွပဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ပိုျပီး အရွိန္ရလာမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ ဒီအဆင့္ဟာ အလြန္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

အခုကာလ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးၾကိဳးပမ္းမွဳ ျဖစ္စဥ္ေတြမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတာေတြက ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြဟာ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းမွာ တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူေတြ ဘ၀ကေန ႏိုင္ငံေရးပါတီကို ထူေထာင္သူေတြ ျဖစ္လာျပီး ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ၀င္ျပိဳင္၊ အဲဒီကေန ေနာက္တဆင့္အျဖစ္ အစိုးရထဲမွာ ပါ၀င္လာျပီး လူထုေရးရာေပၚလစီေတြကို ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ သူေတြျဖစ္လာတဲ့  အဆင့္အထိ မတက္လွမ္း ႏိုင္တာမ်ဳိးေတြ ကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဒီလိုက႑ေတြ အားလံုးမွာ အကူအညီေတြ မဟားတရား လုိအပ္ေနပါတယ္။

ရည္ညြန္း၊ ၊ What Myanmar Needs by Francis Fukuyama