ႏုိဘယ္လ္-ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္

အခုလပိုင္းအတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သတင္းေကာင္း တစ္ခု ကေတာ့ ႏိုဘယ္လ္- ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္ႀကီးကို စည္စည္ကားကား၊ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပၿပီးသြား ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ ျမန္မာစာေပ သမားေတြက ကမကထျပဳ ဦးစီးက်င္းပတာ ျဖစ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕၊ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံက အဖြဲ႕႔အစည္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ ေနာ္ေဝသား ျမန္မာတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ကူညီပံ့ပိုးမႈနဲ႔ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ပြဲႀကီး ကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္လုိ က်င္းပခဲ့ၾကသလဲ၊ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ခဲ့သလဲ၊ ဒီပြဲႀကီးကေန ေနာင္ ဘာေတြ  ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

စာေပဆုိင္ရာ ႏိုဘယ္ဆု ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ဂုဏ္သိကၡာအႀကီးဆံုး စာေပဆုပါ။ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံကေပးတဲ့ အဲဒီ ႏုိဘယ္လ္ဆုနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ႏိုဘယ္လ္- ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္ကို စီစဥ္က်င္းပခဲ့တာပါ။ ပြဲကို ဦးစီး က်င္းပသူဟာ ဆရာေဖျမင့္ပါ။ အခုႏွစ္ အတြက္ ပြဲကိုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ စာေပကို ဆက္စပ္ထားတယ္လို႔ ဆရာက ဆိုပါတယ္။ ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ၾကားခံ အကူအညီေပးသူကေတာ့ ဒီဗီဘီ သတင္းဌာန လက္ေထာက္ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ကိုခင္ေမာင္ဝင္းပါ။ ေနာ္ေဝႏုိင္ငံမွာ အေနၾကာသူ ျဖစ္ၿပီး ေနာ္ေဝအဖြဲ႕ အ စည္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈ ရင္းႏွီးမႈရွိသူပါ။ ဒီအတြက္ပြဲ က်င္းပလိုတဲ့ ျမန္မာစာေပသမားေတြကို ေနာ္ေဝႏုိင္ငံက အကူအညီေပးမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပး၊ အကူအညီ ေတာင္းခံေပးႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဘယ္လ္ဆုရ တဲ့စာေရးဆရာေတြကို ဖိတ္ေခၚဖို႔အထိ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ အခက္အခဲ ေၾကာင့္  အဆင္မေျပခဲ့ဖူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာ္ေဝ International Coordina-tor of the Festival u Mr. Audun Aagre?  ဆီြဒင္သံ႐ံုးက တာဝန္ရွိသူတစ္ေယာက္၊ အကူအညီေပးတဲ့  Hedda Foundation  က ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး တို႔ကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ႏိုဘယ္လ္ဆု ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္သလဲဆိုတာ နဲ႔ စာေပဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆုိင္ရာ အစီအစဥ္ေတြ တင္ျပႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ပြဲမစတင္ခင္ သံုးလေလာက္ႀကိဳျပီး ႏိုဘယ္လ္စာေပဆုရ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဘာသာျပန္လက္ရာေတြကို စာအုပ္တိုက္ တခ်ဳိ႕က အခ်ိန္မီ ထုတ္ေဝခဲ့ၾကၿပီး ဒီပြဲတာ္ႀကီးမွာ ျပလည္း ျပႏုိင္သလို ေရာင္းလည္း ေရာင္းခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အရင္ဘာသာျပန္ စာေရးဆရာႀကီး ေတြ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ စာ အုပ္ေတြျဖစ္ၿပီး အနည္းငယ္ေလာက္ကေတာ့ ဒီပြဲအတြက္ၿပန္ဆိုထုတ္ေဝတာပါ။ အားလံုးေပါင္း အုပ္ေရ ၁ဝဝ နီးပါး ျပန္ထုတ္တာ၊ အသစ္ထုတ္တာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေနာင္ကာလအတြက္ အေမြအႏွစ္ အျဖစ္က်န္ရစ္မွာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။

ပြဲရဲ႕အဓိကအသည္းႏွလံုးကေတာ့ အမ်ဳိးသားကဇာတ္႐ံု ေအာက္ထပ္ခန္းမ အဝင္ဝမွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ႏို ဘယ္လ္ဆုရ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ မူရင္း အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြရဲ႕ ျပခန္းပါ။ စာေရးဆရာေပါင္း  ၆ဝ ေက်ာ္ေလာက္ရဲ႕ စာအုပ္ပါင္း ၁၅ဝ ေလာက္ ျပသထား ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြကို ႏုိင္ငံျခားကယူလာ ျပသတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္စုေဆာင္းထားတဲ့ ရာျပည့္စာအုပ္တုိက္ထုတ္ေဝသူ ဦးစုိးၫြန္႔က သူ စုေဆာင္း ထားတဲ့နိုဘယ္လ္ ဆုရ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ စာအုပ္ေပါင္း ၂၅ဝ ေက်ာ္ထဲက ေရြးႏုတ္ၿပီး ျပသထားတာ ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလုပ္ႏုိင္တာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ (ဝမ္းနည္း စရာ ေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ့ ဘယ္အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းကမွ ေက်ာင္းသားေတြဒီပြဲကို ေခၚမလာတာပါ။)

ပြဲေတာ္ကာလအတြင္းမွာ စာအုပ္ဆိုင္ ခင္းက်င္းေရာင္းခ်တာေတြ၊ စာေပသမားေတြ၊ ကာတြန္းဆရာ ဒီဇိုင္နာေတြရဲ႕ ျပခန္းတြ၊ စာေပ၊ အႏုပညာ ရသနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ စကားဝိုင္းေတြ၊ ညဘက္မွာေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ႔ ျပ ဇာတ္ကျပမႈေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ဆုိင္ ခင္းက်င္းေရာင္းခ် မႈနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ဆုိင္ခန္းေနရာေတြ က်ဥ္းေနတာတြ႕ရပါတယ္။ ေနရာက်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း၊ စာအုပ္ဝယ္မယ့္သူေတြ ထိုင္ၿပီး စာအုပ္ ျမည္းစမ္းႏိုင္မယ့္ေနရာေတြ ထားမေပးႏုိင္ တာကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပြဲကို ျပည္သူေတြ စိတ္ဝင္စားမႈျမင့္မားသလို လာေရာက္ၿပီး စာအုပ္ဝယ္သူလည္း မ်ားျပားတဲ့အတြက္ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ အေတာ္ေရာင္းေကာင္းခဲ့တာ ကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သာမန္ ဆိုင္ခန္းတစ္ခန္းပဲရွိတဲ့ စာအုပ္ဆုိင္ အငယ္ေလး  တစ္ဆိုင္ကေတာင္ တစ္ေန႔ ၄-၅ သိန္းဖိုး ေရာင္းရၿပီး ပံုေရာင္းတဲ့ တိုက္က် စာအုပ္ဆုိင္ေတြ ကေတာ့ တစ္ရက္ က်ပ္ ၁ဝ သိန္းေက်ာ္ဖိုးေရာင္းရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ စာအုပ္စံုတဲ့ စာအုပ္ တိုက္ႀကီးေတြကေတာ့ ဒီထက္အမ်ားၾကီး ေရာင္းခ်ရမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။

ဒီပြဲေတာ္ႀကီးကို အသက္ဝင္ေစတာကေတာ့ ပြင္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးဝိုင္းေတြပါ။ ရသ စာေပကိစၥေတြ၊ ရသနဲ႔ သတင္းပညာ အဆက္အစပ္၊ စာေပ နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဆက္အစပ္စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေပါင္းမ်ားစြာကို စာေရးဆရာေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကဗ်ာဆရာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြပါ ပါဝင္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး၊ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ အားေပးတဲ့ ပရိသတ္လည္းအလြန္မ်ားျပားတာေတြ႔ ရပါ တယ္။ ဒီေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို ပံုႏွိပ္စာေတြနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အသံသြင္းဖိုင္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဗီဒီယို ႐ုပ္သံဖိုင္အေနနဲ႔ျဖစ္ေစ ျပန္ၿပီး ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ် ရင္ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိေစႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ပြဲေတာ္ႀကီးရဲ႕၀ိဥာဥ္တစ္ခုကေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးျပဇာတ္ကျပႏုိင္ခဲ့ျခင္းပါ။ စာေပသမားေတြနဲ႔ ဇာတ္ သဘင္ ပညာရွင္ေတြ အႏုပညာရွင္ေတြ ေပါင္းၿပီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ႏုိင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကေနတဲ့ ကမၻာလို႔ နာမည္ေပးထား တဲ့ ေအာ္ပရာ၊ စာေရးဆရာ ႀကီး ေမာင္ထင္ရဲ႕ 'အာဇာနည္ မိခင္' ျပဇာတ္၊ မႏၲေလးသိန္းေဇာ္ရဲ႕ နတ္ရွင္ေနာင္ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္၊ ဒါ႐ိုက္တာ စာေရးဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳ၊ ကူညီသူ နန္းဝင္း တင္ဆက္ျပီး စာေပအႏုပညာသမားေတြ ကိုယ္တုိင္ ဝင္ေရာက္ကျပတဲ့ ဆရာႀကီး ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ မဟာဆန္ခ်င္သူ ျပဇာတ္စသျဖင့္ ကျပခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ၿခံဳငံုၿပီးေျပာရရင္ အလြန္ေအာင္ျမင္တဲ့ ပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။ ေျပာရရင္ အရင္စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ထက္ တုန္းက ျမန္မာစာေပဟာ အႀကီးအက်ယ္ဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရၿပီး ဘာမွ ေကာင္းေကာင္းေရးသား ထုတ္ေဝလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာစာေပအဆင့္အတန္း က်ဆင္းသြားခဲ့ၿပီး အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ျပည္သူေတြဟာ ေကာင္းမြန္ တဲ့ရ သစာေပ နဲ႔ ေဝးသြားခဲ့သလို ဖန္တီးသူအႏုပညာရွင္ ေတြကိုယ္တုိင္ရဲ႕ အရည္အေသြးလည္း က်ဆင္းခဲ့ရ ပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ရသစာေပထုတ္ေဝေရးစီးပြားေရးလုပ္ငန္းလည္း အက် ဘက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။

ပညာေရးနိမ့္ပါးခဲ့ရလို႔လည္း မ်ဳိးဆက္နဲ႔ခ်ီတဲ့လူေတြဟာ စာဖတ္ရေကာင္းမွန္း မသိသလို ရသစာေပ ဖတ္ဖို႔ စိတ္ဝင္စားမႈလည္း နည္းသြား ခဲ့ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္တဲ့ႏုိင္ငံက ျပည္သူေတြလို ျဖစ္လာဖို႔ကေတာ့ဘက္  ေပါင္းစံုကေနအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ ႏိုဘယ္လ္-ျမန္မာ စာေပ ပြဲေတာ္  က်င္းပႏုိင္ျခင္းဟာ ျမန္မာစာေပေလာကအတြက္ ျပည္သူေတြအတြက္ တုိင္းျပည္အတြက္ အလြန္ အက်ဳိးရွိခဲ့ပါေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ၊ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာ ဆက္ျပီးက်င္းပၾကဖို႔ သင့့္ပါေၾကာင္းသံုး သပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

Mizzima - News in Burmese