၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ တုိင္းဆူ ျပည္ဖ်က္ ဆူပူမႈ၊ ျပည္ပ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံတစ္ခုမွ ေရတပ္ႀကီးက ျမန္မာ့ပင္လယ္ ေရပိုင္နက္ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ကာ ျမန္မာ့ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး၏ လံုျခံဳေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္လာမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး ေတာေၾကာင္မ်ားက ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို လုယက္ယူရန္ ၾကံစည္မႈ၊ ေဖာက္သည္ ေတာေၾကာင္မ်ားက ျပည္သူပိုင္၊ ႏုိင္ငံပုိင္၊ အမ်ားပုိင္၊ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂိုေဒါင္မ်ားေဖာက္၊ သုိေလွာင္ခန္းမ်ား ဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းဥစၥာ မွန္သမွ် လုယက္ သယ္ယူမႈ၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈ၊ သခၤ်ဳိင္းမ်ားမွ အုတ္ဂူမ်ားမက်န္ ၿဖိဳဖ်က္ၿပီး ဂူသခၤ်ဳိင္းမွ အုတ္မ်ားခြာယူေရာင္းစားမႈ စသည့္ အနိ႒ာ႐ုံမ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ တစ္ဝန္း ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရ မင္းမဲ့ တုိင္းျပည္ပမာ ျဖစ္လာမႈ တုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ရသျဖင့္ တပ္မေတာ္က ႏုိင္ငံေတာ္ကို မလႊဲမေရွာင္သာ ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရသည္။ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ရရွိသည့္ သပိတ္ ရန္ပံုေငြ မ်ားျဖင့္ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး ေမာ္မဆံုး၊ စားလုိက္၊ ေသာက္လုိက္၊ ဆူပူမႈ တုိးခ်ဲ႕လိုက္၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ား သပိတ္ မေမွာက္ ေမွာက္ေအာင္ ဝိုင္းညွပ္ ဖိအားေပးလုိက္ျဖင့္ အစိုးရ ယႏၲရားမ်ားလည္း ရပ္တန႔္ သြားခဲ့သည္။ ျပည္သူတုိ႔ အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္ မထြက္ဝံ့၊ ဆူပူရာ၌ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ပါဝင္သူမ်ားသာ အိမ္ျပင္ထြက္၊ လမ္းေပၚ တက္ႏုိင္ၾကသည္။ က်န္ျပည္သူမ်ားကား အိမ္ထဲမွာပင္ စိတ္ဆင္းရဲစြာ ကုပ္ေန ခဲ့ၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕ေပါင္း မ်ားစြာ၌ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ဆုိသူမ်ား၏ တရားမဲ့ ျပဳက်င့္မႈကို မခံႏုိင္သည့္ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ထိပ္တုိက္ ေတြ႕ေနၾကသည့္ အဆင့္ ေရာက္ခဲ့ ေလေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္က ဝင္ထိန္း ေပးခဲ့ရသည္ကို ျမန္မာ စစ္စစ္တို႔က သေဘာ ေပါက္ၾကသည္။
