၂၀၁၄ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ အနာဂါတ္ အပိုင္း (၂)

ေဒၚခင္စိုးဝင္း၊ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ နဲ႔ ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိန္း

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးရာ ေဆြးေနြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကယ္ထိေရာက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးတုိးတက္မႈေတြ ဘာေတြရွိခဲ့ပါသလဲ။ မႏွစ္က အေျခခံလာတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြ အခု ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ဘယ္လုိ သက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာႏိုင္သလဲဆိုတာကို ဗီြအိုေအ ရန္ကုန္ရံုးက ေဒၚခင္စိုးဝင္းက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ေလ့လာအကဲခတ္ေနသူ ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိန္း၊ စာေရးဆရာ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းမွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အာဆီယံအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ သတင္းမီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္စတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေဆြးေႏြးထားၾကပါတယ္။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ က်မတို႔ အခုႏိုင္ငံေရးကိုလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးၿပီးသြားပါၿပီ။ ဆိုေတာ့ စီးပြားေရးဖက္ကို တခ်က္လွည့္ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ စီးပြားေရးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး အၿမဲတမ္း ေျပာေနတာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး။ အဲဒီေတာ့ ဆင္ရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနတယ္ဆုိတာ ထင္ထင္ရွားရွား တိတိက်က် ရွိပါသလဲ။

ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ။ ။ သူက ဒီကိစၥကို တိုက္ရိုက္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ နံပတ္တစ္အခ်က္ကေတာ့ အလုပ္ အကိုင္ေတြ အမ်ားႀကီး ဖန္တီးေပးဖို႔လိုတယ္။ ဒုတိယတခုက လုပ္ခလစာေတြ ပိုၿပီးျမွင့္တက္ လာေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ တတိယတခုက ျပည္သူေတြရဲ ႔ လိုအပ္ခ်က္။ အခု မိုဘိုင္လ္ဖုန္းလို႔ ဆက္သြယ္ ေရး လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အိမ္ယာလိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ေရလုိအပ္ခ်က္ေတြ၊ လွ်ပ္စစ္မီး လိုအပ္ခ်က္ေတြ လုပ္ေပးဖုိ႔လိုတယ္။ လိုတဲ့အခါၾကေတာ့ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေခတ္အခါတေလွ်ာက္လံုး ေျပာမယ္ဆုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀-၆၀) ေက်ာ္ေလာက္ တုိင္းျပည္ကို ဒီအတိုင္း ပစ္ထားတယ္၊ လစ္လ်ဴရႈထားတယ္လို႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ အဲဒီ အေျခခံကစၿပီး လုပ္ေနရတဲ့အခါၾကေတာ့ ေအာက္ေျခအထိကို တုိက္ရိုက္ အက်ုိးသက္ေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ကို နည္းေသးတယ္။ ဥပမာ လွ်ပ္စစ္မီးက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ အထိ ေက်းလက္ေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးကို မရွိဘူး။ ေရလည္း ေကာင္းေကာင္းမရဘူး။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးလည္း မေကာင္းဘူး။ ဘာမွမရွိတဲ့ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အဲဒီမွာ တိုက္ရိုက္သြားၿပီး ဟုိဟာျဖစ္တာ မရွိေသးဘူး။ အလုပ္အကိုင္ ေပါေပါမ်ားမ်ား ရရိွဖို႔ကိစၥဆိုရင္လည္း ဘာလုိလဲဆုိရင္ ရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏံွမႈေတြ အမ်ားႀကီးဝင္လာဖုိ႔လိုတယ္။ အဲဒီ ရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏံွမႈ ဝင္လာတဲ့ဟာေတြက သယံဇာတ ထုတ္ယူေရး၊ ဝန္ေဆာင္မႈတုိ႔ဘာတုိ႔ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ ေပါေပါမ်ားမ်ား ရတဲ့ဟာမ်ဳိးေတြ ဝင္လာဖို႔လုိတယ္။ အဲဒါေတြ နည္းေနေသးတဲ့အခါၾကေတာ့ ေအာက္ေျခလူထုအထိကို အက်ဳိးေက်းဇူးကေတာ့ မခံစားရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူလတ္တန္းစားအထိ ခံစားရတဲ့ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈေတြကေတာ့ ျဖစ္လာၿပီ။ အခုနလို တခုလံုးကို လႊမ္းၿခံဳႏိုင္တဲ့ အေနအထားအထိေတာ့ မေရာက္ လာေသးဘူး။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ အခု ႏိုင္ငံတကာကလဲ ေဝဖန္ေနဆဲပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ အေျခအေန။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အတိုင္းအတာတခုအထိေတာ့ လြတ္လပ္ ခြင့္ေတြ ေပးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရွ ႔အလားအလာေလး ပတ္သက္လို႔ ဦးစည္သူ ေအာင္ျမင့္ရဲ ႔ သံုးသပ္ခ်က္ေလး သိပါရေစ။

ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ။ ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ ေနာ္ေဝ သြားတုန္းကလည္း အေမးခံရတယ္။ အခု လက္ရွိ အေျခအေနကို တိတိက်က် သံုးသပ္လိုက္ရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရ တက္လာတာ ေလးႏွစ္နီးပါး ရွိသြားၿပီ။ အဲဒီမွာ မီဒီယာလုိ႔ ေျပာလိုက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အေရးအႀကီးဆံုး၊ အင္အားအႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ေရဒီယို နဲ႔ ရုပ္သံ ထုတ္လႊင့္ခြင့္ကို ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ပုဂၢလိကို လုပ္ခြင့္မေပးေသးဘူး။ ဘာလို႔ မေပးေသးသလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ တခ်ိန္လံုး အေၾကာင္းျပေနတာကေတာ့ ဥပေဒ မရွိေသးလုိ႔။ အခုေတာ့ ဥပေဒကို လႊတ္ေတာ္ဖက္ကို ပို႔ထားၿပီးၿပီလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ရုပ္သံ နဲ႔ ေရဒီယိုနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အစိုးရက လံုးဝ control လုပ္ထားတုန္းပဲ။ လံုးဝ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့မွ အခုေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္တို႔ ရေနတာက ပံုႏိွပ္စာနယ္ဇင္းေတြ ဒါေတြက ရေနတယ္။ ဒါကလဲ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ကို ေျပာလို႔ရတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ရတာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္စာနယ္ဇင္းသမားေတြ အကုန္လံုး စာနယ္ဇင္းေလာက က ပုဂၢိဳလ္ေတြက အျပင္းအထန္ တုိက္ပြဲဝင္ၿပီးေတာ့မွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြး၊ စည္းရံုးၿပီးမွ ဒါကိုရလာတာ။ အဲဒီေတာ့ လာမယ့္အခ်ိန္မွာဆုိရင္ အစိုးရက ေပးမလား။ ကိုယ္ကပဲ ရေအာင္ေတာင္းယူရမလားဆိုတာ အစိုးရေပးဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အခုကိုပဲ ရုပ္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တင္းၾကပ္တာေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ လုပ္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရုပ္ရွင္နယ္ပယ္က လူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ေျပာတာဆုိတာေတြ လုပ္လာၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန အစိုးရကို မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ ထပ္ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေပးလာမယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ တဦးခ်င္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံနဲ႔ ရသင့္ရထုိက္တာပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆုိရမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကိုလည္း ေျပာရမယ္။ တုိင္းျပည္ မွာ ဒါအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ သတင္းစကား ပါးခ်င္တာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္နဲ႔ အတုိက္အခံေတြက မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေလးနက္ဖုိ႔လိုတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ ေရဒီယိုနဲ႔ ရုပ္သံ ပုဂၢလိကလုပ္ခြင့္ ဥပေဒေတြ မရွိေသးတာကို သူတုိ႔ သိဖုိ႔လုိတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ လာေတာ့မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ေရဒီယုိ၊ ရုပ္သံေတြ အကုန္လံုးက အစိုးရနဲ႔ ခရိုနီေတြ လက္ထဲမွာပဲ ရိွေနေသးတယ္။ ပုဂၢလိက လက္ထဲမွာ ျပည္သူေတြလက္ထဲမွာ မရွိေသးဘူး။ အဲဒါေတြကို ေလးေလးနက္နက္ သိတယ္ဆိုရင္ ဒါအျမန္ျဖစ္ထြန္းလာဖုိ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ပိုရလာဖုိ႔ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ဝိုင္းႀကိဳးစားဖုိ႔လုိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီေလာကသားေတြကလည္း ႀကိဳးစားဖို႔ လိုတယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ အခုနတုန္းကေျပာတဲ့ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းမွာ ခရိုနီ နဲ႔ အစိုးရကပဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ပုဂၢလိက လက္ထဲကို မေရာက္ေသးဘူးဆုိေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိး အသံလႊင့္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖုိ႔ဆုိတာ ေငြေၾကးအင္အား ေတာင့္တင္းဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ ခရိုနီေတြပဲ တတ္ႏိုင္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခရိုနီေတြကို ပုဂၢလိကလို႔ သတ္မွတ္လုိ႔ မရဘူးလား။

ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ။ ။ မရဘူး။ အဲဒါက အစိုးရကိုယ္တုိင္ လက္ေရြးစင္ ေပးထားတာ။ ပုဂၢလိက လုပ္ခြင့္ျပဳမျပဳ ဥပမာဆိုပါစို႔ အဲဒါကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ရွင္းျပလုိ႔ရတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ သတင္းစာလုပ္ငန္း။ သတင္းစာလုပ္ငန္းက အရင္တုန္းကနဲ႔ လံုးဝမတူေတာ့ဘူး။ ေငြေၾကး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကုန္က်လာသလဲဆုိရင္ သတင္းစာတေစာင္ က်ေနာ္ နံမည္မတပ္ဘူး။ သူ႔ရဲ ႔ တစ္လ လစာ ရွင္းေပးတာကိုပဲ သိန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီ business ႀကီးက ေဒၚလာသန္းနဲ႔ရွိတဲ့ business ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါကို ပုဂၢလိကေတြ လုပ္ခြင့္ရတဲ့အခါၾကေတာ့ ပုဂၢလိကေတြ လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီအတုိင္းပဲ လုပ္ခြင့္သာ ဥပေဒနဲ႔ ျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေရဒီယိုလုပ္ငန္းဆုိရင္ သတင္းစာလုပ္ငန္းေလာက္ ကုန္က်စရိတ္ မမ်ားဘူး။ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ေလ့လာဖူးတယ္။ Community radio တို႔ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အႀကီးေတြလည္း ရွိမွာပဲ။ လုပ္ခြင့္ျပဳဖို႔သာ လုိတယ္။ လုပ္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ဆိုရင္ ပုဂၢလိကေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္လာၾကမွသာ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔အတူ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာမွာပါ။ အဲဒီလိုပဲ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိန္းအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဆိုၿပီး ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းသမားေတြကို အေရးယူတာ၊ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ စာရင္းမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက မလြတ္ေသးဘူး။ စာရင္းထဲမွာ ပါေနဆဲပါပဲ။ ဒီလုိမ်ဳိး သတင္းသမားေတြကို အေရးယူတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဆရာအေနနဲ႔ ဘယ္လုိမ်ား သံုးသပ္လုိ႔ ရပါသလဲ။

ဦးရန္မ်ဳိးသိန္း ။ ။ က်ေနာ္အျမင္အားျဖင့္ေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြအေပၚမွာ အစိုးရနဲ႔ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔ အစည္းေတြရဲ ႔ အျမင္ဟာ မရွင္းလင္းဘူးလုိ႔ ယူဆတယ္။ ဥပမာ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီမုိကေရစီအစိုးရ၊ ဒီမုိကေရစီ လႊတ္ေတာ္ေတြဟာ သတင္းမီဒီယာေတြကို စတုတၳမ႑ိဳင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ဒါေတြကို သတင္း မီဒီယာေတြက ေဖာ္ထုတ္ေပးတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ မ႑ိဳင္ႀကီး (၃) ရပ္ကို အဓိက ထိန္းညွိ ေပးေနတဲ့ ယႏၱရားတခုဟာ သတင္းမီဒီယာေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ကို က်ေနာ့္အျမင္အားျဖင့္ လက္ရွိ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ေတြက သိျမင္သေဘာေပါက္မႈအပိုင္းမွာ အားနည္းေသးတယ္လို႔ က်ေနာ္က ျမင္တယ္။ ေနာက္တခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ လုိအပ္ေနတာက အခုန ကိုစည္သူေအာင္ျမင့္ ေျပာတဲ့အခ်က္ေတြလည္း က်ေနာ္ လက္ခံတယ္။ လိုအပ္ေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ ျမင္တာက ဘာလဲဆိုေတာ့ သတင္းမီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိဖို႔လိုတယ္။ လြတ္လပ္တယ္လို႔ က်ေနာ္က ဘာလို႔ ေျပာသလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာရွိတဲ့ သတင္းမီဒီယာ အဖြဲ႔အစည္းေတြက အစိုးရရဲ ႔ တုိက္ရိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္ဝိုက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပတ္သက္မႈေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ မ်ားေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔လဲ သူနဲ႔ တုိက္ရိုက္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သြယ္ဝိုက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပတ္သက္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကိုပဲ သူက ေနရာေပးတာမ်ဳိး၊ အေလးေပးတာမ်ုိးကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီလုိပံုစံမ်ုိး ဒီလုိအျပဳအမႈမ်ဳိးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ၊ ဒီမုိကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ကို သတင္းမီဒီယာေတြ ပံ့ပိုးႏုိင္မႈကို အားေလ်ာ့ေစတယ္လုိ႔ က်ေနာ္က ျမင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြကို ငါတုိ႔ကို အျပစ္ေျပာေနတယ္။ ငါတုိ႔ရဲ ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပေနတယ္။ ျပႆနာရွာေနတဲ့ ေကာင္ေတြပဲလုိ႔ ျမင္တဲ့အျမင္ကို ျပင္ဖို႔လုိတယ္။ ဒီသတင္းမီဒီယာေတြက ငါတုိ႔ရဲ ႔ လုိအပ္ခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ငါတုိ႔ ျပဳျပင္ရမယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပေနတဲ့ ငါတို႔ရဲ ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြပဲဆိုတဲ့ အျမင္မ်ဳိး တကယ္လက္ေတြ႔က်က် ရွိဖုိ႔လုိတယ္။ အေျပာသက္သက္ မဟုတ္ဘူး။ စာရြက္ေပၚမွာ မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႔က်က်ရွိဖို႔ လိုတယ္လို႔ က်ေနာ္က ယူဆတယ္။

ေဒၚခင္စုိးဝင္း ။ ။ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပခ်င္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန တုိးတက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဆရာစည္သူေအာင္ျမင့္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိမ်ား ရႈျမင္ပါသလဲ။

ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ။ ။ အခုကေတာ့ က်ေနာ္အျမင္ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္နဲ႔ေတာ့ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာၿပီလို႔ က်ေနာ္ ယူဆတယ္။ ဥပမာဆိုပါစို႔ အခုဆုိရင္ အခုအခ်ိန္အထိ စြပ္စြဲမႈေတြ ရွိပါေသးတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ေနရာေတြ တိုင္းရင္းသားေတြရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာရွိတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္တုိ႔ ရဲဖက္စခန္းတုိ႔ ဒီလုိေနရာေတြမွာ ပိုမ်ားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ တုိးတက္မႈေတြ ရွိလာတယ္လို႔ ဘာလို႔ ေျပာႏုိင္သလဲဆိုရင္ ဥပမာ ေခတ္ႀကီးကလည္း ေျပာင္းလာတာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ လြတ္လပ္မႈ ရွိလာတာလည္းပါတယ္။ တေနရာမွာ စစ္တပ္ကျဖစ္ေစ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ထားတယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း ဒီသတင္းက သိႏုိင္တဲ့အေနအထားေတြ ရွိတယ္။ သိလည္းသိလာတယ္။ သိလာတဲ့ဟာကို ဒီမွာ သတင္းျဖန္႔ျဖဴးတာကိုလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ အခုလက္ရွိ ေတြ႔ရွိသမွ်ေတြမွာ အဲဒါေတြက ေလွ်ာ့နည္းသြားတဲ့အခါၾကေတာ့ လက္ရွိ ျပႆနာ ေပၚလာတာေတြလည္း နည္းတယ္။ ဥပမာ နမူနာအားျဖင့္ ကိုပါႀကီး ေသဆံုးသြားတဲ့ကိစၥ။ အပစ္သတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ကိစၥ။ ဒါက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ အေတာ္ဆုိးဝါးတဲ့ကိစၥ။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ သူပါသာ ျဖစ္သြားမယ္။ က်ေနာ္တို႔ မသိႏုိင္ဘူး။ သတင္းကို အေမွာင္ခ်ထားမွာပဲ။ တကယ္လုိ႔ သတင္းေပၚလာရင္ေတာင္ ျပင္ပမီဒီယာေတြေလာက္ကပဲ ေဖာ္ျပလုိ႔ရမယ္။ အခုကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ေရးၾကသားၾက စမ္းစစ္ၾကတယ္။ ေဝဖန္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ ဒီအေနအထားေအာက္မွာ အရင္ကနဲ႔စာရင္ေတာ့ တိုးတက္လာတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္လုိ႔ေတာ့ ျမင္တယ္။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ ေနာက္ဆံုး topic ေခါင္းစဥ္တခုအေနနဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ ပညာေရးက႑ပါ။ ပညာေရးက႑မွာ ပညာေရးဥပေဒ ထြက္လာၿပီ။ ဥပေဒသစ္ ထြက္လာၿပီ။ အဲဒီ ဥပေဒကို ေက်ာင္းသားထုက ဟိုတေလာက ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ေလ့လာထားသေလာက္ကို ရွင္းျပေပးပါလား။

ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ။ ။ အဓိကက က်ေနာ္တုိ႔ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္ အၿမဲတမ္း သတိရေနတာ တခုရွိတယ္။ ဆံုးပါးသြားတဲ့ ေဒါက္တာျမင့္ျမင့္ခင္။ သူက အစဥ္တစိုက္လည္း အဲဒီဟာကို ေရးတယ္။ ရဲရဲဝ့ံဝံ့လည္း ေရးတယ္။ စကားလံုးတလံုး သူဘာသံုးသြားသလဲဆုိေတာ့ “ပညာေရးစနစ္ကို ေျပာင္းလည္ဖို႔ဆုိရင္ အျမစ္ကလွန္ၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းမွရမွာ”။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ေအာက္ေျခအထိကို က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ေနရာတုိင္း လိုအပ္ခ်က္ႀကီးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးက ျမင္ေနရတယ္။ အတန္းေတြ တတန္းၿပီးတတန္း တက္လာတယ္။ ဘြဲ႔ေတြရၾကတယ္။ စာလည္းေကာင္းေကာင္း မတတ္ဘူး။ အခုနေျပာတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းတာ မရွိလို႔။ အာဆီယံႏုိင္ငံထဲမွာေတာင္ ပညာေရးက အနိမ့္ဆံုးျဖစ္မ်ား ျဖစ္ေနမလား။ မေျပာတတ္ဘူးေပါ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး အေနအထားမ်ဳိးမွာ အခုေတာ့ တကၠသိုလ္အဆင့္ျမင့္ပညာအတြက္ကို ဥပေဒတခု အတည္ျပဳလိုက္တယ္။ အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒ။ ဒီဥပေဒက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အပါအဝင္ အားလံုးညိႇႏိႈင္းၿပီးေတာ့ အတည္ျပဳလုိက္တာ။ အဲဒီလို အတည္ျပဳလုိက္ေပမယ့္ ဒီဥပေဒေတြက အစိုးရက စိတ္ထင္တိုင္း သူ႔ဟာေတြႀကီးပဲပါတယ္လို႔လဲ မဟုတ္ဘူး။ အတိုက္အခံဖက္ကလည္း သူတုိ႔ လိုခ်င္သလို၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးလဲ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးညိႇႏိႈင္းၿပီးေတာ့ လုပ္လိုက္တဲ့ဥပေဒတခု။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ နည္းဥပေဒေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ထြက္မလာေသးဘူး။ ထြက္မလာေသးတဲ့ေအာက္မွာ တဖတ္ကလဲ ေဒါက္တာသိန္းလြင္တို႔ ဦးစီးတဲ့ ပညာေရးနဲ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဒီထဲမွာပါတဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပၿပီးေတာ့မွ ဒီဥစၥာက သိပ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဥပေဒ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့မွ ေက်ာင္းသားေတြက ဆႏၵျပတာ။ ဆႏၵျပေတာ့ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ေမးျမန္းတာေတြ ရွိခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ နည္းဥပေဒေတြ ထြက္သြားရင္ သူတုိ႔ နားလည္သြားမွာပါ။ ဘာညာဆိုၿပီး အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္ေနတဲ့အခါၾကေတာ့ က်ေနာ့္ တဦးခ်င္း နားလည္တာက အခု ပညာေရးေလာကမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကဲေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ အဓိက လိုအပ္ေနတာက က်ဆင္းသြားတဲ့ ပညာေရး။ ပညာကို က်ေနာ္ ဆိုလိုတာ။ ပညာကို ဘယ္လို သင္ရမလဲ။ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ဘာေတြဆိုတာကလဲ သူတို႔ရဲ ႔ အဓိက တုိက္ပြဲဝင္ရမယ့္ဟာေတြကလဲ ပညာသင္ၾကားေရးကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစမယ့္ဟာေတြ။ ပညာကို မ်ားမ်ားတက္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ဳိး လုပ္ရမလဲဆိုတာ အဓိက ျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးက ဒုတိယျဖစ္မွာေပါ့။ အခုဟာက ႏုိင္ငံေရးေတြကဲေနၾကတဲ့အခါၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈက ဘယ္အဆင့္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို သိပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာတဲ့အဆင့္ကို မေရာက္ဘဲနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႔ေရးတို႔ မဖြဲ႔ေရးတို႔ ဒီအေပၚမွာပဲ သြားၿပီးေတာ့မွ ျငင္းခံုေနၾကသလို ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ့္တကယ္မွာ ဒီအခ်ိန္မွာ အာရံုစိုက္သင့္တာက ပညာတက္ေျမာက္ေရးကို အႀကီးအက်ယ္ စၿပီးေတာ့လုပ္ဖို႔ လိုလာၿပီ။ အဲဒီလို လုပ္တဲ့အခါမွသာ ဒါေတာင္ လမ္းေၾကာင္းတည့္တဲ့အခါမွသာ ေနာက္ အႏွစ္ (၁၀) (၂၀) မွသာ က်ေနာ္တုိ႔ နည္းနည္းေလး ထူမတ္ႏုိင္မယ့္ အေနအထားရွိမယ္။ ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ေနတာကို အဲဒီလုိ နားလည္ပါတယ္။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။  ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိန္းအေနနဲ႔ က်မတုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ပညာေရးစနစ္အေပၚ အေျခအေန။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့လို႔ အထိုက္အေလ်ာက္ တုိးတက္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ မရဘူးလား။

ဦးရန္မ်ဳိးသိန္း ။ ။ က်ေနာ္အျမင္ကေတာ့ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ ကိုစည္သူေအာင္ျမင့္ ေဆြးေႏြးသြားတဲ့ အပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ လက္ရွိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ ႔ ပညာေရးစနစ္ဟာ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္ဖုိ႔လိုအပ္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ့္အယူအဆအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ေနရာအသီးသီးမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ပညာေရးစနစ္ျဖစ္ဖို႔ လုိတယ္လို႔ က်ေနာ္က ယူဆတယ္။ က်ေနာ့္ အယူအဆ အားျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ စက္ရံုေတြ ျဖစ္ဖုိ႔လိုတယ္။ အဲဒီလုိ စက္ရံုေတြ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဒီ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတြကို ပံုေဖာ္မယ့္ ဥပေဒကလဲ ဒီမုိကေရစီပညာေရး၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ဦးတည္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိး ျဖစ္သင့္တယ္လို႔။

ေဒၚခင္စိုးဝင္း ။ ။ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္။ အခု ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ အနိဌာရံု သတင္းေတြ ကင္းရွင္းၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ သတင္းေလးေတြ ၾကားရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ရွင္။

VOA