လူဆုိရင္ ဘယ္သူမွ ၀င္မလာေစနဲ႔

(တစ္)

ထံုးစံအတိုင္း လူတစ္ေယာက္ ေျမေခြးနဲ႔အဖဲြ႕၀င္မ်ားရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိလို႔လာၾက ျပန္ေခ်ေပါ့။ လက္ထဲမွာကလည္း ငွက္ေပ်ာသီး သံုးေလးလံုးနဲ႔။ ငွက္ ေပ်ာသီးေတြကအမ်ိဳးအစားေတာ့ မတူဘူး။ တစ္လံုးကဖီးၾကမ္း၊ တစ္လံုးက ရခုိင္၊ တစ္လံုးက သီး ေမႊး။ ေရႊငွက္ေပ်ာသီး ကေလး ေတာင္မွ တစ္လံုးပါေသး။

အဲသည့္ေန႔က အဲသည့္လူ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာအေကာင္ ႀကီးေတြ စံုစံုလင္လင္ကုိပဲရွိေနခဲ့ ၾကေလသဗ်။ ဦးေသွ်ာင္ေျမေခြး ကို အမွဴးျပဳၿပီးတဲ့သကာလျခေသၤ့ ရယ္၊ က်ားရယ္၊ က်ားသစ္ရယ္၊ ဆင္ရယ္၊ မိေက်ာင္းရယ္ ေျမ ေခြးရဲ႕ ဂူထဲမွာ အသီးသီးအသက ေနရာ ကုိယ္စီယူၾကလို႔ဆိုပါေတာ့။ လူကပဲစကားစ,တာပါ။

‘‘အေဆြေျမေခြးမင္းရဲ႕လက္ ထက္မွာ....ေတာကို တံခါးဖြင့္ လိုက္ေၾကာင္း ၾကားသိရပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒါ....စံုနံ႔သာၿမိဳင္မွာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားသမႈ ျပဳ လုပ္ခ်င္ပါေသာေၾကာင့္ေလ့လာ  သမႈအေနနဲ႔ ယေန႔အခါအခု ေရာက္ရွိ၍ လာျခင္းပါ’’တဲ့။

တိရစာၦန္တစ္ေကာင့္ တစ္ ေကာင္လွမ္းၾကည့္ၾကေလသဗ်။ ၿပီးမွ ဆင္က....

‘‘အသင္လူသားက....ဘဇာ ေတြကိုမ်ားေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ ကားခ်င္လို႔တုံး’’တဲ့။


လူက သူ႔လက္ထဲမွာ ပါလာ တဲ့ငွက္ေပ်ာသီးသံုးေလးလံုးကုိ ကၽြန္းစားပဲြအညိဳရင့္ရင့္ႀကီးေပၚလွမ္းတင္လိုက္ကာ ေဟာသည့္ ကုန္ပစၥည္းေတြကုိ ေရာင္းခ်င္တာ ပါပဲ ခင္ဗ်ာလို႔ ဆုိလိုက္ေလရဲ႕။

ၿပံဳးတယ္။ တိရစာၦန္ႀကီးတို႔ ၿပံဳးတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးဟာေတာ ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုေပကိုး။ စံု နံ႔သာၿမိဳင္ရဲ႕ ေမ်ာက္အင္အားစု ႀကီး တစ္ရပ္လံုးငွက္ေပ်ာသီးစား ၾကတာ အားလံုးအသိ။ ၀က္၀ံႀကီး ေတြလည္း ငွက္ေပ်ာသီးစား တယ္။ ေမ်ာက္၀ံႀကီးေတြလည္း ငွက္ေပ်ာသီးစားတယ္။ ရွဥ့္က ေလးေတြလည္း ငွက္ေပ်ာသီးစား တယ္။ ငွက္ေတြလည္း ငွက္ေပ်ာ သီးစားတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးဆုိ တာ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္။ တိရစာၦန္တခ်ိဳ႕အတြက္ မရွိမျဖစ္ ငွက္ေပ်ာသီး။

သုိ႔ေသာ္ အဘက္ဘက္က ျပဳန္းလာတဲ့စံုနံ႔သာၿမိဳင္မွာ သူ႔ဘာ သာသူအေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြဟာ ငွက္ေပ်ာ သီးစားသူ တိိရစာၦန္မ်ားအတြက္ က မေလာက္မငျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာ  ေပါ့။ ေသေသခ်ာခ်ာစနစ္တက် စုိက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့လူေတြနဲ႔က ေတာ့ အကြာျခားႀကီးကြာျခားေလ သေပါ့။

ဒါကိုသိလို႔ ေတာမွာလာၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးေရာင္းလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းတာကို တိရစာၦန္ႀကီး ေတြက ၿပံဳးၾကတာပါ။

‘‘အသင္လူသားက အဘယ္ ေစ်းနဲ႔ေရာင္းဖုိ႔ မွန္းထားပါသလဲ’’

‘‘အဲ....ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုး တစ္ရာ....တစ္ရာ့ငါးဆယ္၀န္း က်င္ပါပဲ.....ေရႊငွက္ေပ်ာလိုဟာ မ်ိဳးမွသာ တစ္လံုးႏွစ္ရာက်ပ္ျဖစ္ မွာပါ’’

အဲဒါ ျခေသၤ့အေမး၊ လူအ ေျဖ။

တိရစာၦန္ႀကီးေတြအကုန္လံုး တစ္ေကာင့္ တစ္ေကာင္လွမ္း ၾကည့္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ဦးေခါင္းေတြကုိ ယမ္းခါလိုက္ၾက ပံုဟာျဖင့္ ၿပိဳင္တူပါပဲေလ။

‘‘ႏုိးပါ....အသင္လူသား’’

No တဲ့ခင္ဗ်။ ေျမေခြးဦး ေသွ်ာင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပံုပါ။

လူသားကေတာ့ ဂူနံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့စာရြက္ႀကီးကုိ လွမ္း ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ ေတာ၏ စီးပြား ေရးသည္ ေတာတြင္းတိရစာၦန္မ်ား ၏ လက္တြင္း၌သာ ရွိရေပလိမ့္ မည္တ့ဲ။

ေၾသာ္....လူေတြကုိ အ၀င္မ ခံဘူးထင္ပါရဲ႕။

(ႏွစ္)

အႏုိ႔နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေတာတြင္းသုိ႔၀င္ေရာက္လာကာ ငွက္ေပ်ာသီးေရာင္းဖို႔လာေရာက္ ကမ္းလွမ္းသမႈျပဳျခင္းကုိ ဟင့္ အင္း အလုပ္ခံရရွာၿပီးတဲ့ေနာက္ မွာ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ေတာထဲကို တစ္ ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဆိုသလို ေရာက္ၿပီးေရာက္လာၾကတဲ့လူ ေတြရွိပါေသးတယ္ဆိုရင္ ယံုၾက ပါ့မလားမသိဘူး။ ဆက္တိုက္နီး နီးခ်ည္းပါေလ။

မွတ္မိသမွ်ကေလးေတာ့ ေျပာစမ္းပါရေစ။လူတစ္ေယာက္ က ေမြးျမဴေရးသမားထင္ပါရဲ႕။ အသားနဲ႔ငါးကုိ စံုနံ႔သာၿမိဳင္အ တြက္ သြင္းခ်င္လို႔ေရာက္လာ တာ။ ေတာမွာကလည္း အသား ေရာငါးပါရွားသြားခဲ့ၿပီမဟုတ္ လား။

အဲသည့္လူက သားေစ်းငါး ေစ်းေျပာတဲ့အခါ တကယ့္ကို အံ့ ၾသစရာႀကီးပါ။ တစ္ပိႆာကိုငါး ေထာင္၀န္းက်င္တဲ့။ ၾကက္သား လိုဟာမ်ိဳး၊ ျမစ္ငါးၾကင္းလိုဟာ မ်ိဳး တစ္ပိႆာ ရွစ္ေထာင္တစ္ ေသာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ငါးေထာင္ နဲ႔ ေတာကုိသြင္းခ်င္တယ္ဆုိတာ အံ့တစ္ပါးပဲေပါ့။

အဲသည့့္လူလည္း အျငင္းခံ လိုက္ရတာပါပဲခင္ဗ်။ ဂူနံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ေတာ၏ စီးပြားေရး သည္ ေတာတြင္းတိရစာၦန္မ်ား၏ လက္တြင္း၌သာရွိရေပလိမ့္မည္ ဆုိတဲ့ စာတန္းႀကီးကုိဖတ္ရင္းနဲ႔ ေပါ့။

ေနာက္ထပ္လူသားတစ္ ေယာက္ကက်ေတာ့ တိရစာၦန္ ေတြ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ကိရိယာ ေပါက္စကေလးႏွစ္ခုကုိင္လာ တာ။ လက္ထဲမွာကုိင္ထားလို႔ရ တဲ့ ကိရိယာကေလးေတြ။ ႐ုပ္ျမင္ သံၾကားလိုမ်က္ႏွာျပင္ေသးေသး ကေလးတစ္ခုလည္းပါရဲ႕ နံပါတ္ ကို ႏွိပ္လို႔ရတဲ့ ခလုတ္ကေလးေတြ လည္းပါရဲ႕။

လူသားကတစ္ခုကုိ ဆင္ ႀကီးဆီသြားေပးထားလိုက္ပါတယ္။ အဲ....ေနာက္တစ္ခုကိုက်ေတာ့ ေျမေခြးကိုေပးလိုက္ၿပီးတဲ့ သကာ လ ေျမေခြးလက္ထဲက ဥစၥာက ေလးရဲ႕ ခလုတ္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ ၀င္ႏွိပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ၾကည့္စမ္း၊ ဆင္ႀကီးဆီက အလံုးမွာစံုေတာၿမိဳင္သီခ်င္းနဲ႔အ တူ ဖုန္းေခၚသံကေလးေတြ ေပၚ လာတဲ့အခါ တိရစာၦန္ေတြအံ့ၾသ ကုန္ၾကတာေပါ့။ ဟဲလုိ လုပ္လိုက္ ေတာ့ ဟဲလိုလုပ္လိုက္ေတာ့ စ ကားေျပာလို႔ရၿပီဆုိၿပီး လူကဖုန္း ေျပာဟန္ကုိ သဏၭာန္လုပ္ျပလိုက္ တဲ့အခါ လိုက္ၿပီးလုပ္ၾကသဗ်။ ဆင္ကခါးေထာက္လို႔။ ေျမေခြးက ဒူးႏွန္႔လို႔။

‘‘ဟဲလို....ဆင္ႀကီးပါ၊ေၾသာ္ ....ေျမေခြးလား။ ဒီေန႔ဥပုသ္ ေစာင့္မယ္ ဟတ္လား’’

လူက အဲသည့္လက္ကုိင္ဖုန္း ကေလးေတြကုိ တိရစာၦန္ကေလး ေတြ တစ္ေကာင့္တစ္ေကာင္ဆက္ သြယ္လို႔ရေအာင္ ေတာမွာလာ ေရာင္းေပးခ်င္ပါတယ္လို႔လည္း ဆုိလိုက္ေရာ ေမးၿပီေပါ့ေစ်းႏႈန္း။

‘‘ငွက္ေပ်ာသီး တစ္ဖီးဖိုး ၀န္းက်င္ေပါ့ဗ်ာ....hand set က ေတာ့ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာသံုးေပါ့’’။

လူကအဲသလိုေျပာတဲ့အခါ အယ္ဆုိၿပီး အသံေတြထြက္လာပါ တယ္။ မျဖစ္ဘူးဗ်တဲ့။ ဟုိဟာရွိ တယ္တဲ့။ နံရံေပၚက စာတန္းေမး ေငါ့ၿပီးျပၾကတာပါ။ ေတာ၏စီး ပြားေရးသည္ ေတာတြင္းတိရစာၦန္ မ်ား၏ လက္တြင္းသာရွိရေပလိမ့္ မည္တဲ့။

လူတစ္ေယာက္ ေနာက္ ဆုတ္ခဲ့ရျပန္ေပါ့။

(သံုး)

လူေတြကုိ အ၀င္မခံဘဲနဲ႔ ေတာထဲမွာ အရပ္တစ္ပါးက သူ ေတြဖ်ံလာမက်ေရေလေအာင္ ဟန္႔တားထားတဲ့ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ေတာႀကီးအတြင္းမွာ တိရစာၦန္ထု ႀကီးဟာ သူ႔ဘာသာသူပဲရေအာင္ လည္ပတ္ေနေလသဗ်။

ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးတစ္ရာ၊ တစ္ရာ့ငါးဆယ္နဲ႔ ေရာင္းမယ္ဆို တဲ့လူကုိ ျငင္းခ့ဲတယ္။ ေဟာ ျခ ေသၤ့ရဲ႕သားက တစ္ေတာလံုးငွက္ ေပ်ာသီးေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား ခြင့္လုိင္စင္ကုိ တစ္ေကာင္တည္း ရေအာင္ယူၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ လံုးငါးရာနဲ႔ေရာင္းေနေလရဲ႕။

သည္လိုပါပဲ။ သားငါးတစ္ ပိႆာငါးေထာင္ေလာက္နဲ႔ ေရာင္းမယ့္လူကုိ ဟင့္အင္းခဲ့ တယ္။ ေဟာ....က်ားရဲ႕ သမက္ က သားငါးလိုင္စင္တစ္ေကာင္ တည္းရယူကာ တစ္ပိႆာ တစ္ ေသာင္းနဲ႔ ေရာင္းေနေလရဲ႕။

ဟဲလိုလုပ္တဲ့စက္ကေလး ေတြလည္း သည္အတုိင္းပါပဲ။ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ဖီးဖိုးသာသာ ေထာင့္ငါးရာဆုိလား။ အဲသည့္လူ ကုိလည္းျငင္းပစ္ခဲ့တာပဲေပါ့။ ေဟာ....ေျမေခြးနဲ႔ခမည္းခမက္က ဟဲလိုတစ္ကတ္ ဆယ္သိန္းဆုိ လား ေရာင္းေန၊ ၀ယ္ေနခဲ့ၾကတာ ပါပဲ။

‘‘လူေတြကို ဘာလို႔တားသ လဲဗ်ာ....လူေတြ၀င္လာတာ တိရ စာၦန္ေတြ မသက္သာဘူးလားလို႔’’ ဂ်က္က မခ်င့္မရဲျဖစ္လြန္းလာတာ ေၾကာင့္ ေျမေခြးကုိ ေျပာမိတာပါ။

‘‘သက္သာသာ မသာသာ ဗ်ာ။ မဆုိင္သူ ၀င္စားတာလက္မခံ ႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ့္တိရစာၦန္ အခ်င္း ခ်င္းစားတာက ၾကည့္ေကာင္း ေသးတယ္’’တဲ့။

ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါ တယ္။ တိရစာၦန္စီးပြားေရး တိရ စာၦန္လက္ထဲမွာပဲရွိရေပမွာေပါ့။ က်ားလက္ထဲမွာ။ ျခေသၤ့လက္ထဲ မွာ။ ဆင္လက္ထဲမွာ။ ေျမေခြး လက္ထဲမွာ။ မိေက်ာင္းလက္ထဲ မွာ။ ၾကည့္လို႔ျဖင့္ေကာင္းမွ ေကာင္း။
(ေဖာ္ျပပါ သေရာ္စာသည္ စာေရးသူ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း၏ အာေဘာ္သာျဖစ္သည္)
ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း
7 day