မိမိ
အာဟာရ ျဖစ္ေစမည့္ အစာကို ေငြျဖင့္ မဝယ္ယူၾကဘဲ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို လူရာ
မဝင္ေအာင္ ေသေစေသာ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာ ေရာဂါ ဆိုးကို ေန႔စဥ္ ေငြေပး၍ စားသံုး
မွီဝဲ ေနၾကသည္။ လူျမင္ကြင္းဝယ္ ခႏၶာကိုယ္ကို အာဟာရ ျဖစ္ေစေသာ အစာ အာဟာရ
အျဖစ္ အေယာင္ ေဆာင္၍ ေန႔စဥ္ လႊမ္းမိုး ေနသည္။ ေန႔စဥ္ ေငြရာ ေထာင္ခ်ီ၍
ကုန္ေနသည္။
ထုိသို႔ ေငြေၾကး အကုန္ အက်ခံ၍ ေန႔စဥ္မွီဝဲေသာ
အာဟာရ အစာတစ္ခုက တစ္ေန႔မိမိ၏ ေသျခင္းကို ဖိတ္ေခၚလာသူ ျဖစ္ေၾကာင္း စားသံုး
မွီဝဲသူပင္ မသိ။ ဘာသိ ဘာသာေနၿပီး စားသံုး မွီဝဲေနၾကသည္။ ေရာင္းခ်ေသာ
ေစ်းဆုိင္ ကေလးမ်ား ကလည္း လမ္းေဘးဝဲ၊ ယာတြင္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သည္။
ဝယ္ႏိုင္သည္။ ရထားေပၚ၊ ကားေပၚ၊ သေဘၤာေပၚတို႔တြင္ သူတို႔နယ္
ေျမ ႀကီးစိုး ေနၾကသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးႏုိင္ေအာင္ ပလတ္စတစ္ထုပ္ ကေလးမ်ားျဖင့္ ထုပ္ထားသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုး မွီဝဲ လိုက္ၾကသည္။
ထုိအရာကား အျခားမဟုတ္ ''ကြမ္းယာ''။
ကြမ္းယာကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း ေနရာတုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္း ေတြ႕ၾကရသည္။ မွီဝဲ စားသံုး ၾကရသည္။ ၿမိဳ႕ေန၊ ေတာေန လူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔က ကြမ္းယာ စားသံုးမႈ အျဖစ္ ေနရာယူ ေနၾကသည္။ လူမႈေရး ေလာကဝတ္တြင္ ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္ ကို႐ိုးရာ ဧည့္ဝတ္ လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ကပင္ ခံယူ ဝတ္ျပဳ ေနၾကသည္ ကေတာ့ မွန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္... အစဥ္အလာ မလုပ္သင့္ပါ။ ''စဥ္'' ထား၍ ''လာ''ၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ အစဥ္အလာ မလုပ္ဘဲ၊ ဝတၱရားဟူ၍ မသတ္မွတ္ ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ ၾကမည္ဆုိလွ်င္ တစ္ေန႔တြင္ ဒီဓေလ့ စ႐ိုက္ဆုိး ကလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေရွးလူႀကီး မင္းမ်ား၊ တုိ႔မိတုိ႔ဖမ်ား၊ တုိ႔ဘိုး တုိ႔ဘြားမ်ားက လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ပယ္သင့္လွ်င္ ပယ္ၾကရမည္။ ေရွာင္သင့္လွ်င္ ေရွာင္ၾကရေပမည္။
''ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္'' ဟူ၍ ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလး လုပ္ခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္ ''ဓေလ့'' အသြင္ ဟန္ေဆာင္၍ လူက ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနေၾကာင္း၊ ေသမင္းကို လက္တြဲ ေခၚခဲ့ေၾကာင္း မသိၾကေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရး အသိ၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ ကိုလည္း သိေအာင္ မလုပ္၊ ရွာမွီးျခင္းလည္း မရွိ၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းကို ႏုိင္ငံႀကီး သားမ်ားက ဖယ္ရွားကုန္ၿပီ။ ယဥ္ေက်းေသာ ႏုိင္ငံသား တုိင္းက လူ႔ဝန္းက်င္တြင္ သန္႔ရွင္းမႈ ကိုလည္း အက်ည္း တန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံ ယံုၾကည္ ၾကပါသည္။ ကြမ္းကိုဝါးျခင္း၊ ၿမံဳျခင္း မဟုတ္ေတာ့။ ထမင္းစား၊ ဟင္းစား သလို ကြမ္းစား ေနၾကသည္။ ပါးစပ္ကို အအားမထား၊ အနားမေန။ ကြမ္းထုပ္ တစ္ထုပ္ၿပီး တစ္ထုပ္ တစ္ေနကုန္ စားမည့္ ကြမ္းထုပ္ကို နံနက္အိပ္ရာမွ ထသည္ႏွင့္ ဝယ္ထား လိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းကို တစ္ေန႔ ကုန္က်စရိတ္ ၅ဝဝ-၁ဝဝဝ က်ပ္စားေသာ လူတန္းစား၊ တစ္ေန႔ ၂ဝဝဝ-၃ဝဝဝ က်ပ္ကုန္ေသာ လူတန္းစား။ ေနရာ အႏွံ႔ ေပါေနေသာ ၿမိဳ႕ျပ၏ ျပယုဂ္ ကြမ္းယာ ဆုိင္မ်ားက ၂၄ နာရီ ျမင္ႏုိင္သည္။ ကြမ္းကို စည္းကမ္းရွိရွိ စားလွ်င္၊ ဝါးလွ်င္၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္၌ ျပႆနာ မရွိ။ ေတြ႕သည့္ ေနရာတြင္ ေထြးခ် လိုက္ၾကသည္။ ''ကြမ္းတံေတြး မေထြးရ'' ဆုိင္းဘုတ္ စာတန္းေပၚ၌ပင္ ကြမ္းတံေတြးမ်ား ရဲရဲနီ သြားၾကၿပီ။ ကြမ္းတံေတြး မ်ားက ၿမိဳ႕၏ အဂၤါရပ္ကို အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိး ေစသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အလွကို ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းယာ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မ်ားတြင္ ကြမ္္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား၊ အိႏၵိယေဆး မ်ဳိးစံုမ်ား ပူးတြဲ ေရာင္းခ်သည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ကြမ္းႏွင့္ အလားတူ Shikhar ေဆးမ်ားက ေနရာယူ လာၾကသည္။ တစ္ထုပ္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၅ဝ ေပးလိုက္ပါက အိႏၵိယ ေဆးတစ္ထုပ္ ရႏုိင္သည္။ ထိုေဆးငံု ၾကသူမ်ားကို ခံတြင္း၌ ေရာဂါ တစ္မ်ဳိးကို ဖန္တီး လိုက္သည္။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ ဝယ္ယူ သံုးစြဲရာမွ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြၾကာလာ ေသာအခါ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ ေသမင္း၏ တမန္ေတာ္ ေရွ႕ေျပး တပ္သား ''ကင္ဆာ'' ေရာဂါက ဖိစီး ဝင္ေရာက္ လာသည္။ ႀကိဳတင္ မသိေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ လိႈင္ဖဲြ႕၍ ႀကီးစိုးေနရာမွ ေရာဂါ ရွိမွန္းသိေသာအခါ၌ အခ်ိန္က လြန္သြားၿပီ။ ''ကင္ဆာ''ဟူ၍ အမည္ တပ္လိုက္ၿပီ။
ကုစား မရႏုိင္ေသာ ေရာဂါဆုိးႀကီး အျဖစ္ ေငြကုန္ေသာ္လည္း အသက္ မမီလိုက္ေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကြမ္းစား ပါက ေထြးပစ္ရေသာ ''ကြမ္းတံေတြး''၏ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း ဒုကၡက ပိုလာသည္။ ကြမ္းတံေတြးကို အရမ္း ေထြးပစ္၍ မရ။ ကြမ္းစားျခင္း၊ ကြမ္းေထြးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္းႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔က ပညာေပး လ်က္ ရွိပါသည္။
ယခုေခတ္တြင္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားမွ စပ္ၿပီးထံုး၊ ႏွပ္ၿပီးေဆး၊ ယာၿပီးကြမ္းယာ မ်ားက ပလတ္စတစ္ ထုပ္ကေလး ေတြျဖင့္ စားသံုးသူ၊ မွာၾကားသူ အတြက္ အသင့္ အေနအထားမွာ ရွိေနၾကသည္။ ကြမ္းစား၊ ကြမ္းဝါးျခင္းလုပ္ငန္းတြင္ ကြမ္းသီး သီးသန္႔ဝါးၾကသူ၊ ေဆးရြက္ႀကီး ငံုသူ၊ ေဆးရြက္မပါဘဲ ကြမ္းသီး၊ ကြမ္းရြက္၊ ရွားေစးႏွင့္ ထံုးတို႔ျဖင့္ စားတတ္ ၾကသည္။ ဝါးၾကသည္။ ငံုၾကသည္။
အခ်ဳိ႕က ကြမ္းရည္ကို မ်ဳိခ်သည္။ အခ်ဳိ႕က ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးၿပီး ေထြးပစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိအဆိမ့္ ႀကိဳက္သူမ်ားက ကြမ္းယာလွ်င္ အာေမႊး၊ ပ႐ုပ္၊ အုန္းသီးဆန္၊ ေလးညႇင္းႏွင့္ ဖာလာေစ့မ်ားထည့္၍ စားတတ္ၾကသည္။ ကြမ္းစား ရာ၌ ကြမ္းသီးတြင္ပါေသာ ေအရီကိုလင္း (Arecoline) က ခႏၶာကိုယ္ကိုလန္းဆန္း ေစသည္။ တက္ၾကြေစသည္။ စိတ္ကုိၿငိမ္ သက္ေစသည္။ အေၾကာအျခင္ ေျပေစသည္။ ထံုးဓာတ္က တံေတြးကို ပိုထြက္ေစသည္။
သို႔ေသာ္ ကြမ္းယာတြင္ ရွိေသာ အယ္လ္ကာလိြဳက္ (Alkaloia)၊ ေပၚလီဖနယ္ (Polyphenals) မ်ားက ေဘးထြက္ ဆုိးက်ဳိး အေနျဖင့္ လူကိုကင္ ဆာျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္း သည့္ သြားႏွင့္ ခံတြင္းဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ေစသည္။ သြားဖံုးေရာင္ ေရာဂါ၊ မ်ဳိးစံုလွေသာ အပိုဒုကၡ၊ အပိုေရာဂါ၊ အပိုေငြ ကုန္ၾကရမည့္ ဝဋ္ဒုကၡ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာ ေရာဂါဆုိးႀကီး ျဖစ္ေစမည့္ ကြမ္းစားျခင္းကို ယေန႔ပင္ ေရွာင္ရွား လိုက္ၾက ပါစို႔...။
ျမ၀တီ
ေျမ ႀကီးစိုး ေနၾကသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးႏုိင္ေအာင္ ပလတ္စတစ္ထုပ္ ကေလးမ်ားျဖင့္ ထုပ္ထားသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုး မွီဝဲ လိုက္ၾကသည္။
ထုိအရာကား အျခားမဟုတ္ ''ကြမ္းယာ''။
ကြမ္းယာကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း ေနရာတုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္း ေတြ႕ၾကရသည္။ မွီဝဲ စားသံုး ၾကရသည္။ ၿမိဳ႕ေန၊ ေတာေန လူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔က ကြမ္းယာ စားသံုးမႈ အျဖစ္ ေနရာယူ ေနၾကသည္။ လူမႈေရး ေလာကဝတ္တြင္ ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္ ကို႐ိုးရာ ဧည့္ဝတ္ လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ကပင္ ခံယူ ဝတ္ျပဳ ေနၾကသည္ ကေတာ့ မွန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္... အစဥ္အလာ မလုပ္သင့္ပါ။ ''စဥ္'' ထား၍ ''လာ''ၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ အစဥ္အလာ မလုပ္ဘဲ၊ ဝတၱရားဟူ၍ မသတ္မွတ္ ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ ၾကမည္ဆုိလွ်င္ တစ္ေန႔တြင္ ဒီဓေလ့ စ႐ိုက္ဆုိး ကလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေရွးလူႀကီး မင္းမ်ား၊ တုိ႔မိတုိ႔ဖမ်ား၊ တုိ႔ဘိုး တုိ႔ဘြားမ်ားက လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ပယ္သင့္လွ်င္ ပယ္ၾကရမည္။ ေရွာင္သင့္လွ်င္ ေရွာင္ၾကရေပမည္။
''ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္'' ဟူ၍ ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလး လုပ္ခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္ ''ဓေလ့'' အသြင္ ဟန္ေဆာင္၍ လူက ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနေၾကာင္း၊ ေသမင္းကို လက္တြဲ ေခၚခဲ့ေၾကာင္း မသိၾကေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရး အသိ၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ ကိုလည္း သိေအာင္ မလုပ္၊ ရွာမွီးျခင္းလည္း မရွိ၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းကို ႏုိင္ငံႀကီး သားမ်ားက ဖယ္ရွားကုန္ၿပီ။ ယဥ္ေက်းေသာ ႏုိင္ငံသား တုိင္းက လူ႔ဝန္းက်င္တြင္ သန္႔ရွင္းမႈ ကိုလည္း အက်ည္း တန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံ ယံုၾကည္ ၾကပါသည္။ ကြမ္းကိုဝါးျခင္း၊ ၿမံဳျခင္း မဟုတ္ေတာ့။ ထမင္းစား၊ ဟင္းစား သလို ကြမ္းစား ေနၾကသည္။ ပါးစပ္ကို အအားမထား၊ အနားမေန။ ကြမ္းထုပ္ တစ္ထုပ္ၿပီး တစ္ထုပ္ တစ္ေနကုန္ စားမည့္ ကြမ္းထုပ္ကို နံနက္အိပ္ရာမွ ထသည္ႏွင့္ ဝယ္ထား လိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းကို တစ္ေန႔ ကုန္က်စရိတ္ ၅ဝဝ-၁ဝဝဝ က်ပ္စားေသာ လူတန္းစား၊ တစ္ေန႔ ၂ဝဝဝ-၃ဝဝဝ က်ပ္ကုန္ေသာ လူတန္းစား။ ေနရာ အႏွံ႔ ေပါေနေသာ ၿမိဳ႕ျပ၏ ျပယုဂ္ ကြမ္းယာ ဆုိင္မ်ားက ၂၄ နာရီ ျမင္ႏုိင္သည္။ ကြမ္းကို စည္းကမ္းရွိရွိ စားလွ်င္၊ ဝါးလွ်င္၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္၌ ျပႆနာ မရွိ။ ေတြ႕သည့္ ေနရာတြင္ ေထြးခ် လိုက္ၾကသည္။ ''ကြမ္းတံေတြး မေထြးရ'' ဆုိင္းဘုတ္ စာတန္းေပၚ၌ပင္ ကြမ္းတံေတြးမ်ား ရဲရဲနီ သြားၾကၿပီ။ ကြမ္းတံေတြး မ်ားက ၿမိဳ႕၏ အဂၤါရပ္ကို အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိး ေစသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အလွကို ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းယာ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မ်ားတြင္ ကြမ္္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား၊ အိႏၵိယေဆး မ်ဳိးစံုမ်ား ပူးတြဲ ေရာင္းခ်သည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ကြမ္းႏွင့္ အလားတူ Shikhar ေဆးမ်ားက ေနရာယူ လာၾကသည္။ တစ္ထုပ္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၅ဝ ေပးလိုက္ပါက အိႏၵိယ ေဆးတစ္ထုပ္ ရႏုိင္သည္။ ထိုေဆးငံု ၾကသူမ်ားကို ခံတြင္း၌ ေရာဂါ တစ္မ်ဳိးကို ဖန္တီး လိုက္သည္။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ ဝယ္ယူ သံုးစြဲရာမွ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြၾကာလာ ေသာအခါ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ ေသမင္း၏ တမန္ေတာ္ ေရွ႕ေျပး တပ္သား ''ကင္ဆာ'' ေရာဂါက ဖိစီး ဝင္ေရာက္ လာသည္။ ႀကိဳတင္ မသိေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ လိႈင္ဖဲြ႕၍ ႀကီးစိုးေနရာမွ ေရာဂါ ရွိမွန္းသိေသာအခါ၌ အခ်ိန္က လြန္သြားၿပီ။ ''ကင္ဆာ''ဟူ၍ အမည္ တပ္လိုက္ၿပီ။
ကုစား မရႏုိင္ေသာ ေရာဂါဆုိးႀကီး အျဖစ္ ေငြကုန္ေသာ္လည္း အသက္ မမီလိုက္ေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကြမ္းစား ပါက ေထြးပစ္ရေသာ ''ကြမ္းတံေတြး''၏ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း ဒုကၡက ပိုလာသည္။ ကြမ္းတံေတြးကို အရမ္း ေထြးပစ္၍ မရ။ ကြမ္းစားျခင္း၊ ကြမ္းေထြးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္းႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔က ပညာေပး လ်က္ ရွိပါသည္။
ယခုေခတ္တြင္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားမွ စပ္ၿပီးထံုး၊ ႏွပ္ၿပီးေဆး၊ ယာၿပီးကြမ္းယာ မ်ားက ပလတ္စတစ္ ထုပ္ကေလး ေတြျဖင့္ စားသံုးသူ၊ မွာၾကားသူ အတြက္ အသင့္ အေနအထားမွာ ရွိေနၾကသည္။ ကြမ္းစား၊ ကြမ္းဝါးျခင္းလုပ္ငန္းတြင္ ကြမ္းသီး သီးသန္႔ဝါးၾကသူ၊ ေဆးရြက္ႀကီး ငံုသူ၊ ေဆးရြက္မပါဘဲ ကြမ္းသီး၊ ကြမ္းရြက္၊ ရွားေစးႏွင့္ ထံုးတို႔ျဖင့္ စားတတ္ ၾကသည္။ ဝါးၾကသည္။ ငံုၾကသည္။
အခ်ဳိ႕က ကြမ္းရည္ကို မ်ဳိခ်သည္။ အခ်ဳိ႕က ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးၿပီး ေထြးပစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိအဆိမ့္ ႀကိဳက္သူမ်ားက ကြမ္းယာလွ်င္ အာေမႊး၊ ပ႐ုပ္၊ အုန္းသီးဆန္၊ ေလးညႇင္းႏွင့္ ဖာလာေစ့မ်ားထည့္၍ စားတတ္ၾကသည္။ ကြမ္းစား ရာ၌ ကြမ္းသီးတြင္ပါေသာ ေအရီကိုလင္း (Arecoline) က ခႏၶာကိုယ္ကိုလန္းဆန္း ေစသည္။ တက္ၾကြေစသည္။ စိတ္ကုိၿငိမ္ သက္ေစသည္။ အေၾကာအျခင္ ေျပေစသည္။ ထံုးဓာတ္က တံေတြးကို ပိုထြက္ေစသည္။
သို႔ေသာ္ ကြမ္းယာတြင္ ရွိေသာ အယ္လ္ကာလိြဳက္ (Alkaloia)၊ ေပၚလီဖနယ္ (Polyphenals) မ်ားက ေဘးထြက္ ဆုိးက်ဳိး အေနျဖင့္ လူကိုကင္ ဆာျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္း သည့္ သြားႏွင့္ ခံတြင္းဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ေစသည္။ သြားဖံုးေရာင္ ေရာဂါ၊ မ်ဳိးစံုလွေသာ အပိုဒုကၡ၊ အပိုေရာဂါ၊ အပိုေငြ ကုန္ၾကရမည့္ ဝဋ္ဒုကၡ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာ ေရာဂါဆုိးႀကီး ျဖစ္ေစမည့္ ကြမ္းစားျခင္းကို ယေန႔ပင္ ေရွာင္ရွား လိုက္ၾက ပါစို႔...။
ျမ၀တီ
No comments:
Post a Comment