~ တို႔ရြာသမိုင္း ~

*ေရးသူ-မင္းသု၀ဏ္*

သူတို႔လာမွ
တို႔ရြာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းသည္
ေတြးတိုင္း တက္ေခါက္မိသတည္း။

ငါတို႔ရြာတြင္
မိုးခါမိုးေလ်ာက္၊ ငါးဖားေလာက္၏၊
ေဆာင္းေလ်ာက္ေဆာင္းခြင္၊ သီးပြင့္ရႊင္၏။
ေႏြလွ်င္စုံေတာ၊ ဟင္းရြက္ေပါ၏။

သူတို႔လာမွ
တို႔ရြာအိုင္အင္း၊ ငါးဖားကင္းခဲ့။
စိုက္ခင္းစင္အုံ၊ သီးပြင့္ကုန္ခဲ့။
ေတာစုံၿမိဳင္ၾကား၊ ဟင္းရြက္ရွားခဲ့။

ငါတို႔ရြာတြင္
ေရွးခါအရွက္၊ အေၾကာက္ဖက္၍
က်င့္ပ်က္အမွဳ၊ မေကာင္းစုကို
ျပဳခဲေျပာခဲ၊ ေတြးၾကံခဲ၏။

သူတို႔လာမွ
ေခ်ာ့ကာတမ်ိဳး၊ ေျခာက္တမ်ိဳးႏွင့္
က်င့္ရုိးပ်က္ေအာင္၊ မွ်ားေသြးေဆာင္၍
ေယာင္ေယာင္မွားမွား၊ က်င့္ပ်က္ျပားခဲ့။

တက္တေခါက္ေခါက္၊ စိတ္ေနာက္ေနာက္ႏွင့္
တေယာက္တမ်ိဳး၊ ထဲၾကံခိုး၍
တိုးတိုးတိတ္တိတ္၊ အတြင္းက်ိတ္လ်က္
စိတ္ခ်င္းညွိကာ၊ ေသြးညွိကာလွ်င္
ညီညာေသာလိုက္၊ အခ်ိန္ဆိုက္ေသာ္
ေကာက္စိုက္စူးတံ၊ ေကာက္ဆြလွံႏွင့္
၀ါးခၽြန္ကိုင္စြဲ၊ ဓားကိုင္ဆြဲ၍
ရြာထဲရြာျပင္၊ ေတာတခြင္၌
(ၿမိဳ႕ထဲၿမိဳ႕ျပင္၊ ျပည္တခြင္၌)
သမင္ကိုက်ား၊ ေခ်ာင္းေသာလားသို႔
ေစာင့္စားထိုးခုတ္၊ ရန္မ်ိဳးျဖဳတ္က
မ်ိဳးယုတ္လူညစ္၊ သူေကာင္ပစ္လ်က္
လစ္သည္လြတ္ရာ၊ လြတ္ေၾကာင္းရွာေသာ္
တို႔ရြာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းမွ
(ျမန္မာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းမွ)
ရွိတိုင္းအမွန္၊ ထြန္းသစ္ျပန္သည္
ေတာ္လွန္ေရး၏ ေက်းဇူးတည္း။ ။