ေဒါက္တာဘြဲ႕၊ ရာထူးတိုးျမႇင့္ေရးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ျပႆနာ

လြန္ခဲ့ေသာဆယ္စုႏွစ္တြင္ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္သူတို႔က ျပည္တြင္း၌ ပညာတတ္မ်ားစြာကို တက္သုတ္႐ိုက္ ေမြးထုတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၻာ၌ ပင္ မရွိဖူးေသးေသာ တစ္ရက္တည္းႏွင့္ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေဒါက္တာဘြဲ႕ အေယာက္ ၂၀ နီးပါးကို ဌာနတစ္ခုတည္းမွ ေပး အပ္ခဲ့သည္အထိ ရွိခဲ့သည္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ားက ပိုဆိုးသည္။ သူတို႔ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းေဒါက္တာမ်ားကို လူရာ ၀င္ေရးအတြက္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ဘယ္ကရရ ရာထူးတိုးသည္။ အဆိုပါ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရမ်ားကို သင္ေပးခဲ့ေသာ မဟာဘြဲ႕ရ တကၠသိုလ္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမ ႀကီးမ်ားမွာ အဆိုပါ ခါေတာ္မီ ေဒါက္တာ မ်ားေအာက္တြင္ အမႈထမ္းရသည့္ဘ၀ ေရာက္သြားခဲ့သည္။

ေဒါက္တာဘြဲ႕ ရမွသာ တြဲဖက္ပါေမာကၡႏွင့္ အထက္ ရာထူးမ်ားေပးရန္ သတ္မွတ္လိုက္သျဖင့္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားမွာ ကထိက ရာထူးျဖင့္ ဘ၀ဇာတ္သိမ္းၾကရေလေတာ့သည္။ တစ္ဖန္ ထိုမွတစ္ဆင့္တက္ကာ အဆိုပါေဒါက္တာမ်ားကို အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေက်ာင္းမ်ား၌ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားအျဖစ္ ခန္႔လိုက္ျပန္သည္။

တကၠသိုလ္မ်ား၌ ေနရာျပည့္သြား၍ ထင္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆိုသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာထူးအတြက္ ေဒါက္တာ ဘြဲ႕ႏွင့္ သမၻာရွိမႈ၊ အစဥ္ အလာရွိမႈ၊ ဂုဏ္ သိကၡာရွိမႈ မည္သည္ကပိုအေရးႀကီး သည္ကို သေဘာမေပါက္ သည္ေလာ၊သို႔ တည္းမဟုတ္ အရွင္ေမြးလွ်င္ ေန႔ခ်င္း ႀကီး ရမည္ကို သက္ေသျပလိုသည္ေလာေတာ့ မသိ။

ျပည္တြင္းျဖစ္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ရသည္မွလြဲ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႕ အၾကံဳမရွိေသးေသာ အဆိုပါ ပညာတတ္ ေပါက္စမ်ားကို အေျခခံ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားသို႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ရာထူးျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ျပန္သည္။ သို႔ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ား ၌ အဆိုပါသူတို႔မွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဟူေသာ အေဆာင္အေယာင္ျဖင့္ တစ္သက္လံုး အဆိုပါ ေက်ာင္းမ်ား၌ သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့သည့္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားအေပၚတြင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

ထိုသူမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ႏိုင္နင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ကို တာ၀န္ရွိသူမ်ား မသိေသာ္လည္း (မသိ ေယာင္ေဆာင္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္) မိဘမ်ား၊ ဆရာ၊ ဆရာမႀကီး မ်ား ႏွင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအားလံုးကေတာ့ သိေနၾက သည္။ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ ပထမေရာက္လာေသာ ခါေတာ္မီ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းအုပ္တစ္ဦးမွာ လူမႈေရးကိစၥျဖင့္ အရာမွဖယ္ရွားခံ လိုက္ရသည္။ ဒုတိယ တစ္ေယာက္သည္လည္း အဆိုပါကိစၥမ်ဳိးျဖင့္ ေက်ာင္းအုပ္ရာထူးမွ ဖယ္ရွားခံရၿပီး တကၠသိုလ္ ျပန္ေရာက္သြားသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း အုပ္မ်ားအစား ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ အမ်ဳိးသမီးေက်ာင္းအုပ္ ကို ေစလႊတ္လိုက္ျပန္သည္။ သူကလည္း ေရွ႕ကလူမ်ားႏွင့္ မတူ အစြမ္းျပသည္မွာ ၁၀ တန္းေအာင္၍ ဆရာ ဆရာမမ်ားကို လာကန္ေတာ့ေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ကို နင္တို႔နဲ႔ ဒီေက်ာင္း ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဟုဆိုကာ ေက်ာင္းအတြင္း ၀င္ခြင့္မျပဳ႐ံုမွ်မက ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကိုလည္း ဒီေလာက္ အကန္ေတာ့ခံခ်င္လွ်င္ ေက်ာင္းအျပင္ လမ္းေပၚတြင္ လိုက္အကန္ေတာ့ခံဟု ေျပာရဲ သည္အထိ ေမာက္မာလြန္းလွသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ေပါင္း ၇၃ ႏွစ္ (၁၉၃၉ ခုႏွစ္)က ဆရာသိပၸံေမာင္၀က ေက်ာင္းထားသည္ဆိုရာ၀ယ္ စာတတ္ရန္ လိုရင္း၊ အေျမာ္အျမင္ တိုးပြားရန္ လိုရင္း၊ လိမၼာေရးျခား ရွိရန္လိုရင္းဟု ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ယခုမူ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနသည့္ အဆိုပါ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရဆိုသူမ်ားသည္ သူငယ္တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ ကေလးမ်ားကို ပညာတတ္ရန္၊ အေျမာ္အျမင္တိုးပြားရန္၊ လိမၼာ ေရးျခားရွိရန္ ကိုယ္တိုင္က စံနမူနာျပျဖင့္ ဆိုဆံုးမအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းရွိပါ၏ေလာ။

ေက်ာင္း အသီးအသီးမွ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အရည္ အခ်င္းျပည့္မီသည္ ဟု ထင္သည္၊ မထင္ပါ။ ေမးခြန္းႏွစ္ခုသာ ျဖည့္ခိုင္းၾကည့္ပါ။ အေျဖမွန္ ထြက္လာပါလိမ့္မည္။ ကေလးမ်ားသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္၀ယ္ ႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ ပင္ျဖစ္ သည္။

သို႔ေသာ္ အဆိုပါ နာမည္ႀကီးေဒါက္တာဘြဲ႕ရမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ ကေလးမ်ားသည္ မူးယစ္ေဆးစြဲျခင္း၊ မေလ်ာ္မကန္ က်င့္ၾကံျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး ေက်ာင္းမွထုတ္ပယ္ေနရသည္မွာ အဆိုပါကေလးမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ မိဘမ်ား အတြက္သာမက ႏိုင္ငံ အတြက္ပါ နစ္နာလွသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာႏွင့္ စာတတ္ျခင္းသည္ သီးျခားျဖစ္သည္။ ေဆး႐ံုမ်ား၌ ေဆးကုသသည့္ သမားေတာ္ မ်ား၊ ပါရဂူ မ်ားသည္ ဘြဲ႕ေတြတသီႀကီးရေသာ္လည္း ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးရာထူး ရယူထားသူမ်ားမွာ အေျခခံ အမ္ဘီဘီအက္စ္ဘြဲ႕သာ ရွိေသာ၊ လုပ္သက္တစ္ေလွ်ာက္လံုး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတြင္ တာ၀န္ယူခဲ့ေသာ သူမ်ားသာျဖစ္သည္ကို သတိမူသင့္သည္။

ေက်ာင္းအုပ္ဆိုသည္မွာ ဆရာ မ်ားကေရာ၊ မိဘမ်ားကေရာ၊ ကေလး မ်ားကပါ စံနမူနာျပ ေလးစားထိုက္ သူမ်ား၊ တစ္နည္းေျပာရ ေသာ္ အေျခခံေက်ာင္းမ်ား၌ စာသင္ၾကားခဲ့သူမ်ား ကေလးမ်ားအေၾကာင္း က မွ အ ထိ သိေန သူမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ကို အဆင့္ ဆင့္ ရယူထားသူမ်ားသာ ျဖစ္သင့္သည္။ ပညာေရးစနစ္ကိုယ္တိုင္က မတည္ၿငိမ္ေသာ ယခုလိုကာလမ်ဳိး၊ အေပ်ာ္အပါးမ်ားေသာ ယေန႔လို ကာလမ်ဳိးတြင္ ကေလးမ်ား လမ္းလြဲမေရာက္ရန္ ႀကီးၾကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရမည့္သူသည္ စံနမူနာ ယူထိုက္သူသာ ျဖစ္သင့္သည္။

ေက်ာင္း ၀င္ခြင့္ေနရာကို ေငြေၾကးႏွင့္လဲလွယ္ေနသူ၊ ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းသူမ်ားကို အဆိုပါေနရာမ်ား တြင္ ခန္႔ထားျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္အတြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားသာ ျဖစ္ေပၚ လာမည္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔မွ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အေနျဖင့္လည္း လႊတ္ေတာ္အတြင္း ယခုကိစၥကို အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခု အျဖစ္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာ သင့္ခ်ိန္ ေရာက္ေန ၿပီျဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိန္က လူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဤဘြဲ႕ရွိမွ ရာထူးေပး၊ ဤဘြဲ႕ရွိသူမ်ားကို အေျခခံ ပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ခန္႔ဟု တစ္ခ်က္လႊတ္သတ္မွတ္ခဲ့သည္မ်ားကို ယခုအခ်ိန္ တြင္ ျပန္လည္သံုးသပ္အေျဖ ရွာခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခါ အေျခခံ ပညာေက်ာင္းသားမ်ား အေနျဖင့္ သပိတ္ေမွာက္ျခင္းႏွင့္ သဏၭာန္တူေသာ ဆန္႔က်င္မႈမ်ားကို စတင္ လုပ္ေဆာင္လာေနၾကၿပီျဖစ္ သည္။

အနီးဆံုးဥပမာျပရလွ်င္ နာမည္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက အခ်စ္ဆံုး၊ အေတာ္ဆံုးဟု သတ္မွတ္ထား ေသာ ဆရာမႀကီးႏွစ္ဦးကို က်ဴရွင္သင္သည္ဟု အေၾကာင္းျပ ကာ ေက်ာင္းေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ျခင္း အတြက္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ မ်ားက ေက်ာင္း၏အမိန္႔ကို သူတို႔တတ္ႏိုင္သည့္နည္းျဖင့္ မေက်နပ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အစိုးရ၀န္ထမ္း ဆရာ၀န္မ်ားပင္လွ်င္ ျပင္ပတြင္ ေဆးခန္းထိုင္ခြင့္ရေနေသာ ယခုကာလ၀ယ္ က်ဴရွင္မသင္ဘဲ မည္သည့္ဆရာသည္ ဘ၀ကိုရပ္တည္ေနႏိုင္ပါမည္နည္း။ ႏွစ္ဖက္မွ်တစြာ စဥ္းစားရန္ လိုသည္။ ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္၊ ေရပါတာ သာလိုခ်င္သည္ ဟူ ေသာ အယူအဆေၾကာင့္ တိုင္းျပည္သည္ သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀ပါလ်က္နဲ႔ မည္သည့္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့သည္ကို အားလံုးအသိျဖစ္ သည္။

စာေရးသူ၏ သားႏွင့္သမီးသည္ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၿပီး တစ္ေယာက္က နည္းပညာတကၠသိုလ္ တက္ကာ၊ တစ္ေယာက္က ေဆးေက်ာင္းတက္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ ရွိသည္။ သားျဖစ္သူ ေက်ာင္းတက္စဥ္ ၎ေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီးမွာ သေႏၶဟုေခၚ ရမည့္ ေက်ာင္းဆရာမ ဘ၀မွ အဆင့္ဆင့္ ရာထူးတက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ႔လက္ထက္တြင္ ႀကီးမားေသာ ျပႆနာဟူ၍ မၾကားခဲ့ဖူးဘဲ ခါေတာ္မီ ေဒါက္တာမ်ား ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္မွ ျပႆနာမ်ဳိးစံု ၾကားရေတာ့သည္။

စာေရးသူ၏ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးေက်ာင္းမွ ဆရာဆရာမမ်ားထံက က်ဴရွင္မယူပါ။ ထိုသို႔ မယူသည့္အတြက္ဟုဆိုကာ ျငဴစူ ေစာင္းေျမာင္းမ်ဳိးလည္း မရွိခဲ့ပါ။ အမွန္မွာ ပညာေရးစနစ္ကိုသာ အားလံုးယံုၾကည္ကိုးစားႏိုင္သည့္စနစ္ ျဖစ္ေအာင္ အရင္ျပဳျပင္ ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ပညာေရးဌာနတြင္ ရာထူး ခန္႔အပ္မႈမ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ သင့္ခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ မီဒီယာမ်ားက အျဖစ္မွန္ကိုေထာက္ျပ ေနပါလ်က္ မည္သို႔မွ အေရးယူေဆာင္ ရြက္ျခင္းမရွိခဲ့လွ်င္၊ ထိုအေရးယူေဆာင္ ရြက္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ပိုမိုႀကီးေလး ေသာ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့လွ်င္၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏အနာဂတ္ကို အပ္ႏွံရမည့္ကေလးမ်ား အရည္ အေသြးနိမ့္ပါးသြားခဲ႕လွ်င္ ယခု အခ်ိန္တြင္ တာ၀န္ရွိသူတို႔သည္ သမိုင္းတရားခံအျဖစ္ လက္ညႇိဳးထိုးခံရမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးေရးသား လိုက္ရသည္။