" ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ မ႑ိဳင္မ်ား၏တာဝန္ "

နိဒါန္း

 ျမန္မာ့ေႏြဦး တစ္ႏွစ္ခြဲ ေက်ာ္ အခ်ိန္ကာလသုိ႔  ေရာက္ရွိ လာခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ အတြက္ စိန္ေခၚမႈ မ်ားမွာ တစ္စထက္ တစ္စ ပုိမုိ ထင္ရွား ႐ုပ္လုံး ပီျပင္လာ သည္ကုိ ေတြ႕ရွိ ရသည္။ စာေရးသူ ေနထုိင္ရာ    အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ႐ႈျမင္ ေသာ  သေဘာထား အျမင္မ်ား အျပဳသေဘာ ဘက္သုိ႔ ပုိ၍ ပုိ၍ တုိးပြားလာသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ဤကာလတြင္ အမိေျမႏွင့္ အေဝးတစ္ေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိ ေနေသာ္လည္း ႏုိင္ငံႏွင့္  ျပည္သူမ်ား အက်ဳိးအတြက္  စာေရးသူ တတ္ႏုိင္သည့္ ဘက္မွ အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏုိင္လွ်င္ ေသေပ်ာ္ၿပီ ဟူ၍  ခံယူထားသည္။ ဘက္လုိက္မႈ ကင္း၍  မွ်တေသာ အၾကံျပဳ တုိက္တြန္းခ်က္မ်ား  ျဖစ္ေပၚ လာေစရန္ စာေရးသူ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့သလုိ  မျဖစ္မေန လုိအပ္ မွသာ  ေဆာင္းပါး ေရးသား ေပးပုိ႔ရန္ လည္း စိတ္ပုိင္းျဖတ္ ထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ပဏာမ အေနျဖင့္ တင္ျပ လုိသည္။



ႏုနယ္စ ဒီမုိကေရစီ အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တစ္ရပ္ကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ ခဲ့ျခင္း

မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြား ခဲ့ေသာ ရခုိင္ျပည္နယ္ အေရး ကိစၥသည္ ႏုိင္ငံတကာ အလယ္တြင္ ပုံရိပ္ေကာင္းမ်ား တုိးျမင့္ ရရွိေနေသာ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာ့ ဒီမုိကရက္ တုိက္ေဇးရွင္း အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တစ္ရပ္ အျဖစ္ေပၚထြက္ လာခဲ့သည္။ ယင္းအေရး အခင္းသည္ ႐ႈပ္ေထြးလွေသာ သမုိင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံ မ်ားႏွင့္ ႀကီးႀကီးမားမား ဆက္ႏႊယ္ ပတ္သက္ေနၿပီး အမ်ဳိးသားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး စသည့္ ျပင္း ထန္လွေသာ ဆုိးက်ဳိး မ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚေစ ႏုိင္သည္ အထိ အႏၲရာယ္ ႀကီးမားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရသည္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ၊ တည္ဆဲဥပေဒ တုိ႔ႏွင့္ အညီ စနစ္တက် ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူ ေနထုိင္ရာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆုိင္ရာ ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ား၊ စိတ္ဝင္စား သူမ်ားအားလုံး အေတာ္ကေလးပင္ အံ့ၾသျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္ခဲ့ၾက ရသည္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဌာနမွ အရာရွိမ်ား သည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာအစုိးရ၏ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသြားမႈ ကုိ  အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းရာ ၌ တဖြဖြ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကား ၾကသည့္ အေျခအေန အထိ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။
ယခင္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက  မျမင္မေတြ႕ ဖူးေသာ ဒီမုိကေရစီ နည္းလမ္းက်က် ကုိင္တြယ္ ေျဖရွင္းသြား ပုံမွာ  မည္သူမွ် ထင္မွတ္ မထားေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ဆက္တည္း မွာပဲ ျပည္သူ မ်ား သုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ အျဖစ္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကား သြားခဲ့ေသာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ ေျပာၾကားခ်က္ မ်ား၊  ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ကုိယ္စားလွယ္ အပါအဝင္  ႏုိင္ငံတကာ သံတမန္မ်ားကုိ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲျဖင့္ ရွင္းလင္း ခဲ့ျခင္း၊ တူရကီ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးကုိ ရွင္းလင္းကာ သိသာ ျမင္သာ ေစရန္ ရခုိင္ ျပည္နယ္သုိ႔ သြားေရာက္ ေစခဲ့ျခင္း၊ OIC ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကို ဖိတ္ၾကား ေစခဲ့ျခင္း စသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ အဆင့္ဆင့္ မွာလည္း ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး၏ ႐ုပ္ပုံလႊာကို ပီပီသသ ေဖာ္ေဆာင္ ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း  ေတြ႕ရွိ ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဤျပႆနာ ၿပီးဆုံးသြား ၿပီလား ေမးလွ်င္ မၿပီးစီးေသး ေၾကာင္း၊ ေရရွည္ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ရမည့္စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာက်န္ ရွိေနေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရွိႏိုင္ သည္။ ႏုိင္ငံသားဥပေဒ၊ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒစသည္ တို႔ကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ျခင္း အျပင္ ယင္းဥပေဒ မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ    ဥပေဒ စိုးမိုးေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အေလးထား၍ ဆက္လက္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ ရြက္ ႏုိင္ေရးမွာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအတြက္ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္ အျဖစ္ ေတြ႕ရွိ ရသည္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူသည္   အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ တစ္ခုတည္း သာမက အျခားေသာ မ႑ိဳင္ႀကီး မ်ားမွလည္း ဝိုင္းဝန္း ကူညီ ေဆာင္ရြက္ သြားၾကရမည့္ ေရရွည္ လုပ္ငန္းစဥ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ ေနသည္။ ျပည္တြင္းရွိ ဘာသာေရး အဖဲြ႕ အစည္းမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ မ်ား၊ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္း မ်ား၏ ပံ့ပိုးကူညီမႈ မ်ားလည္း မရွိမျဖစ္ လုိအပ္သည္ ျဖစ္ရာ ႏုိင္ငံသားတုိင္း ၏ တာဝန္ သဖြယ္ျဖစ္ ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိ ႏိုင္သည္။


စိတ္မေကာင္း ဖြယ္ရာ ပြတ္တုိက္မႈမ်ား


ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒသည္ ဥပေဒ အားလုံး၏ အေခါင္ အခ်ဳပ္ ဥပေဒ ျဖစ္ေၾကာင္း ဥပေဒ ပညာရွင္တုိင္း အလို အေလ်ာက္ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ႀကီး တစ္ခုခုမွ ယင္းဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈသည့္ သေဘာ ေဆာင္ရြက္လာ ပါက အက်ဳိးဆက္ အားျဖင့္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ျဖစ္ေပၚလာ မည္နည္း။ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အဆင့္ မဟုတ္ေတာ့ သည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိ သြား ႏုိင္သည္။ အာဏာႀကီး (၃)ရပ္ ကုိယ္တုိင္ အေျခခံ ဥပေဒကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီ ဆုိမွေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ သည္ စကၠဴစုတ္သာသာ ဘဝသို႔ သက္ဆင္းသြားၿပီ ျဖစ္၍  ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ပ်က္ျပယ္သြားၿပီ ဟူေသာ သေဘာသုိ႔ ေရာက္ရိွ သြားႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း   ႏုိင္ငံတုိင္းတြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ စနစ္တက် ပုိင္းျခား သတ္မွတ္ ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မ႑ိဳင္ႀကီး တစ္ရပ္ရပ္က ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း (သို႔မဟုတ္) ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) အလားတူ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ ကို ေဆာင္ရြက္ရာ ေရာက္ေစေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုခု လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ ပါလွ်င္  ယင္းမ႑ိဳင္သည္ အႏၲရာယ္ ႀကီးမားလွေသာ အေန အထားသို႔ စတင္ ဦးတည္ေနၿပီဟု မွတ္ယူ ႏုိင္သည္။


ယခုအခါ ျမန္မာ့ေျမသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာ္ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္း သေဘာ သဘာဝကို နားမလည္ျခင္း၊ အေတြ႕ အၾကံဳမရွိ ေသးျခင္း၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္ စည္းမ်ား တိက်ျပတ္သားစြာ မရွိေသးျခင္း သက္ဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္ မ်ား၏ ဥပေဒေရးရာ အရည္အေသြး လိုအပ္ခ်က္ မ်ားရွိေနျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ၾကားဝင္ စြက္ဖက္သည့္ သေဘာသို႔ သက္ေရာက္ ေစႏိုင္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚ လာႏိုင္သည့္ အလားအလာ မ်ားကို စိတ္မေကာင္း ဖြယ္ရာ  ေတြ႕ရွိ ရသည္။ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒသည္ ႏိုင္ငံတကာမွ မည္သုိ႔ပင္ ေဝဖန္ေျပာၾကား ေနၾကေစကာမူ  ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး မူလဗီဇႏွင့္  လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ေသာ  မူေဘာင္ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း  ဥပေဒ ပညာရွင္  အေတာ္မ်ား မ်ားက လက္ခံထား ၾကသည္။ အာဏာႀကီး (၃)ရပ္သည္ ဤဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒအရ အညီအမွ် ပိုင္းျခား ထားေသာ နယ္နိမိတ္ စည္းမ်ားကို ေလးစားၾကရန္ လိုအပ္သလို  မ႑ိဳင္ႀကီး တစ္ခုစီ၏ သီးျခား လြတ္လပ္မႈ၊ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ကင္းရွင္း မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ စသည္တုိ႔ကို ဦးထိပ္ ထားၾကရန္  လိုအပ္သည္။ ထိုသုိ႔  လိုက္နာပါမည့္ အေၾကာင္း ကိုလည္း က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆုိထား ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ က်မ္းက်ိန္ထားသည့္ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို ယင္းပုဂိၢဳလ္ မ်ားက လိုက္နာရန္ ပ်က္ကြက္ လာၿပီဆိုလွ်င္ အေျခခံ ဥပေဒ၏ အာဏာ တည္မႈသည္ ေမးခြန္းထုတ္ ဖြယ္ရာ ျဖစ္လာ ေပမည္။   အလားတူ  မ႑ိဳင္ႀကီး (၃)ရပ္မွ က်မ္းက်ိန္ ထားသူမ်ား ကိုယ္တိုင္ လိုက္နာရန္ ပ်က္ယြင္း ခဲ့ပါလွ်င္ က်န္ႏိုင္ငံ သားမ်ား အေနျဖင့္ မည္သုိ႔ စခန္းသြား ၾကမည္နည္း။ အမွန္တကယ္ ရင္ေလး ဖြယ္ရာ ေကာင္းသလို ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ အနာဂတ္ အတြက္လည္း စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ ဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေသာ ေျခာက္အိပ္မက္ ႀကီးတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနသည္။ ဥပေဒတုိ႔၏ အေခါင္ အခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒကို မ႑ိဳင္ႀကီး တစ္ရပ္ရပ္က စိန္ေခၚသည့္ အေနအထား ေရာက္ရွိလာၿပီ ဆိုလွ်င္  စာေရးသူ အေနျဖင့္ ေျပာစရာစကား တစ္စြန္း တစ္စပင္ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါ။
 
ျပည္ေထာင္စု အဆင့္အဖဲြ႕ အစည္း ဖြင့္ဆုိခ်က္


ႏိုင္ငံေတာ္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံ႐ံုးမွ (၂၈-၃-၂ဝ၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ''လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးက ဖဲြ႕စည္းထားသည့္ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္ႏွင့္ အဖဲြ႕တုိ႔အား ျပည္ေထာင္စု အဆင့္အဖဲြ႕ အစည္းအျဖစ္ ထည့္သြင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ ဆိုျခင္းသည္ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံံ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ျခင္း မရွိေၾကာင္း'' ဆုံးျဖတ္ ခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အေပၚ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက သေဘာတူ လက္ခံျခင္း မရွိဘဲ ခံု႐ံုး ဥကၠ႒ႏွင့္ အဖဲြ႕ဝင္မ်ားအား စြပ္စြဲ ျပစ္တင္မႈ ျပဳလုပ္ရန္ ျပည္သူ႕ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ထံ ႏွစ္ႀကိမ္ တိုင္တိုင္ တင္ျပခဲ့ၿပီး ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က  ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတထံ သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔၍ ေတာင္းဆိုခ်က္ ႏွစ္ရပ္ ေပးပို႔ခဲ့သည့္ သတင္းကို ၾကားသိ လိုက္ရသည္။ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ျခင္း ႀကီးစြာျဖစ္ေပၚ ရသည့္အျပင္  ဝမ္းနည္း ေၾကကဲြ ဖြယ္ရာ အေတြးမ်ားလည္း ေတြးမိသည္။


လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စား လွယ္မ်ား အေနျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုး၏ သေဘာ သဘာဝ၊ လုပ္ငန္း တာဝန္၊ ဖြဲ႕စည္းရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ ခ်က္စသည္ တို႔ကို သတိ လက္လြတ္ ျဖစ္သြား ၾကၿပီလား ဟူေသာ ေမးခြန္းသည္  ပဲ့တင္ထပ္ေနေသာ ေမးခြန္း ျဖစ္လာ ခဲ့သည္။  အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးတို႔ မည္သည္ အေျခခံ ဥပေဒကို ေစာင့္ၾကပ္ ရသူျဖစ္ၿပီး  အေျခခံ ဥပေဒ တစ္ခုတည္း ကိုသာ ကိုင္ေဆာင္ ၾကရသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အျခား ဥပေဒမ်ားတြင္ အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္ ကြဲလြဲေသာ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ား   မည္သို႔ပင္ ပါရွိေနေစကာမူ  အေျခခံ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ား ကိုသာ ေကာက္ယူျခင္း၊ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုျခင္း၊ အေျခခံ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ားကို အေျချပဳ၍ အဆံုးအျဖတ္ ျပဳျခင္းတို႔ ေဆာင္ရြက္ ၾကရသည္။ ဤသည္မွာ ယင္းခံု႐ံုး တုိ႔၏ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းႏွင့္ သေဘာ တရားသာ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒ ျပဳေရး မ႑ိဳင္ကို ဆြဲကိုင္ ထားသူမ်ား အေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ နည္းလမ္း မ်ားစြာ ရွိသည့္ၾကားမွ ဤနည္း လမ္းတစ္ ခုတည္း ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ေဆာင္ရြက္ လာျခင္းသည္  သာမန္ ပြတ္တိုက္မႈ တစ္ရပ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသား တုိ႔၏အနာဂတ္ ကိုပါ  ႀကီးႀကီးမားမား  ထိခိုက္ ေစသည့္ တိုက္ခိုက္မႈ တစ္ရပ္ အသြင္ ေဆာင္လာ သည္ ကို စိတ္မ ေကာင္းဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရသည္။



ျပည္သူ႕ လႊတ္ေတာ္၏ ဤႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ ခ်က္သည္ -


(၁) အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္း ထားေသာ ခုံ႐ံုး၏ လုပ္ပိုင္ ခြင့္ႏွင့္ တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရာ ေရာက္ သြား ေစၿပီး ခံု႐ံုး၏ အခန္း က႑ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ေစလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။


(၂) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္း ထားေသာ ဒီမုိကေရစီ အႏွစ္သာရ သေဘာမ်ား၊ တရား စီရင္ေရး မ႑ိဳင္၏ သီးျခား လြတ္လပ္စြာ တည္ရွိ မႈတို႔ကို ပ်က္သုဥ္း ေစၿပီး အေျခခံ ဥပေဒဆိုင္ရာ အျမင့္ဆံုး တရား႐ံုး ျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးအား Rubber Stamp အမည္ခံ တံဆိပ္တံုး ထုသည့္ အေျခ အေနသို႔ ေရာက္ရွိ ေစျခင္း ျဖစ္သည္။


(၃) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ၏ မူလကိုယ္ထည္ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ေသာ အျပန္ အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈ ယႏၲရားႏွင့္  ညီမွ်ေစေသာ  ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ပ်က္စီး ေစျခင္း ျဖစ္သည္။


(၄) သမုိင္း တြင္မည့္ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္သလို ေႏွာင္းလူတို႔မွ စံနမူနာ ယူဖြယ္ရာ သမိုင္းအမွား တစ္ရပ္ အေမြထား ရစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။


(၅) ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ၏ အနာဂတ္သည္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အဆင့္သာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ သည့္ အဆင့္သို႔ ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိ ေစျခင္းျဖစ္၍  ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္း အဝိုင္း၏  ယံုၾကည္ ေလးစားမႈ၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းေရး ဖတ္စာအသစ္ ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့ ေႏြဦး၏ အနာဂတ္ကို ဖ်က္ဆီး လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။



ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ သာမက ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ သည္ပင္လွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ဆုိင္ရာ  အျငင္းပြားမႈ မ်ားအတြက္  အဆံုးအျဖတ္ ျပဳပုိင္ခြင့္ မရွိပါ။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ားကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိ ပုိင္ခြင့္ မရွိပါ။ အလားတူ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒သည္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဒုတိယ ဥကၠ႒သည္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒၾကမ္း ေကာ္မတီသည္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စား လွယ္မ်ားသည္ လည္းေကာင္း လုပ္ပုိင္ခြင့္ မရွိၾကပါ။ ဤသည္မွာ ယင္းတုိ႔ အားလံုး ေစာင့္ထိန္း လုိက္နာရန္ က်မ္းက်ိန္ ထားေသာ အေျခခံဥပေဒ အရသာ ျဖစ္သည္။  ယင္း တာဝန္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္  အေျခခံ ဥပေဒက  အပ္ႏွင္းထား သည္မွာ အေျခခံ ဥပေဒ ဆုိင္ရာ ခံု႐ံုးတစ္ခု တည္းသာ ရွိသည္။ စာေရးသူ တုိ႔ႏုိင္ငံ၏ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒသည္  စကၠဴစုတ္ သာသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ဘဝကို သက္ဆင္း က်ေရာက္ သြားေတာ့မည့္ အေရးမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ ႏွင့္ ႏုိင္ငံသား မ်ား၏ အနာဂတ္ႏွင့္ တုိက္႐ုိက္ သက္ဆုိင္ ေနသည္ကို လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား  သတိျပဳ သင့္ေပသည္။ အထူးျပဳ တုိက္တြန္း လုိသည့္ အခ်က္မွာ အေျခခံ ဥပေဒကို   ဆန္႕က်င္ေသာ မွားသည္- မွန္သည္ စံုကန္ ျငင္းဆန္ ေနျခင္းထက္ လုပ္ေဆာင္ သင့္သည့္ နည္းလမ္းကို အေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္ အညီ  မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ ႏုိင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။



ေရြးခ်ယ္ စရာ အျခား နည္းလမ္း မရွိေတာ့ၿပီလား

 ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ သည္ အေျခခံ ဥပေဒ ခံု႐ံုး ဥကၠ႒ ႏွင့္ ခံု႐ုံး အဖြဲ႕ဝင္ မ်ားကို စြပ္စြဲ ျပစ္တင္မႈ ျပဳလုပ္ရန္ သံုးပံု ႏွစ္ပံုကို ေက်ာ္လြန္ ေသာ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ (၃ဝ၁) ဦးက  လက္မွတ္ ေရးထုိး  ေထာက္ခံ ထားသည္ဟု သိရွိရသည္။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ ယင္းတုိ႔ လုိလားေသာ  ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ ရရွိေရး ရည္မွန္းခ်က္ ကိုရရွိ ထားေသာ ကုိယ္စားလွယ္ အင္အားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း သုိ႔မဟုတ္  ျဖည့္ စြက္ျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္လွ်င္ ေကာမရႏုိင္ ဘူးလား။ ဤသည္မွာ စာေရးသူ၏  ဥပေဒ ဆုိင္ရာ ႐ႈျမင္ ခ်က္ျဖစ္၍ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ မ်ားက လက္ခံ- လက္မခံ ဟူသည္မွာ လည္း အတိအက် မသိရွိ ႏုိင္ပါ။ ထုိသုိ႔ အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ႏုိင္ ၿပီဆုိလွ်င္ အေျခခံ ဥပေဒ ဆုိင္ရာ ခံု႐ံုးသည္ အေျခခံ ဥပေဒ အတုိင္း ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္ ဆံုးျဖတ္ ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသုိ႔ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါလွ်င္ ခံု႐ံုး တစ္ဖြဲ႕လံုး ႏုတ္ထြက္ သြားစရာေကာ လုိအပ္ ပါမည္လား၊ အေျဖမွာ ရွင္းေန ေပသည္။


 ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ အေနျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ လုိခ်င္႐ံု သက္သက္ ပဲလား၊ (ဥပေဒ ျပဳေရး မ႑ိဳင္၏ စည္းလံုး ညီညြတ္မႈ ႏွင့္  လူအမ်ားစုကို အေၾကာင္း ျပဳ၍) က်န္မ႑ိဳင္ မ်ားအေပၚ လႊမ္းမုိး လုိသည္လား ဤသည္ကို လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ မ်ား ကုိယ္တုိင္သာ  သိရွိ နားလည္ ၾကေပ လိမ့္မည္။ စာေရးသူ သည္ ဥပေဒ ပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္၍ ဥပေဒ ႐ႈေထာင့္ မွသာ စဥ္းစား ေတြးေတာ ျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာက္ခံမႈ ဤမွ် ရရွိထား ေသာ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ ႏိုင္သည့္ လံုေလာက္ေသာ အင္အားကို ရရွိထား သည္ဟု ယူဆႏိုင္ေသာ လႊတ္ေတာ္သည္ အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျဖည့္စြက္ျခင္း ျပဳလုပ္ ႐ုံျဖင့္ ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္ ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းကို မည္သည့္ အတြက္ ေၾကာင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳၾက ပါသနည္း။


တစ္ဖန္ ယင္းတို႔၏ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ေထာက္ခံမႈ ရရွိေရး စည္း႐ံုး စုစည္း ထားေသာ လက္မွတ္ ေရးထိုး ထားျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လည္းမည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ ျဖစ္ပါ သနည္း ဟူသည္ကုိ ဆက္လက္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ ၾကည့္ေသာ အခါ  အထူး ပင္ဝမ္းနည္း ေၾကကဲြ ဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ အေျဖ တစ္ရပ္ကို ရရွိလာ သည္။ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံသည္ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြ(၁) ေဒၚလာ ေအာက္ ရရွိေသာ ျပည္သူ အမ်ားစု၊ အလြန္အမင္း ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသူမ်ား ဟုသတ္မွတ္ ႏိုင္ေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အနည္းဆံုး DLC ႏိုင္ငံ အဆင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြား ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ေကာ္မတီမ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြား မည္သည္ကုိ အေလးထား၍ ေဆာင္ရြက္ ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရ ေသာအခါ အထူးပင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ ေပသည္။


စာေရးသူ ေနထိုင္ရာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏  ေငြေၾကး ဘ႑ာ၊ အခြန္ အေကာက္၊ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြ၊ စီးပြားေရး အေျခအေန စသည္ တို႔ႏွင့္ စာေရးသူတု႔ိ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္လွ်င္ အစစ အရာရာ ကြာျခား ေနသည္မွာ အားလုံး အသိပင္ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒ ျပဳေရး တြင္ လႊတ္ေတာ္က အခြင့္ အာဏာ ရယူထားသည္ ဆိုေသာ္ ျငားလည္း စာေရးသူတို႔ အေျခခံ ဥပေဒႏွင့္ ကြာျခား သည္မွာ အေမရိကန္ သမၼတ သည္ ဥပေဒ ျပဳေရး၌  ဗီတိုအာဏာ Veto ႏွင့္ အိတ္ေဆာင္ ဗီတို Pocket Veto  အပ္ႏွင္း ထားသည္ကို ေတြ႕ရွိ ႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အတုယူဖြယ္ရာ ေကာင္းသည္မွာ   သမိုင္း ေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္  မည္သည့္ အေမရိကန္ သမၼတ ကမွ  ဗီတို အာဏာကို အသုံးျပဳ ခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။  အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈ အတြက္ စံထား ဖြယ္ရာ သင္ခန္းစာ လည္းျဖစ္သည္။


အေမရိကန္ တြင္ ဆီနိတ္တာ၊ ကြန္ဂရက္ လူႀကီးမင္း တို႔မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဘက္မွ ဝန္ႀကီးမ်ား၊ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိမ်ား နည္းတူ အေဆာင္ အေယာင္မ်ား၊ ခံစားခြင့္မ်ား ရရွိ ခံစားခြင့္ ေပးအပ္ ထားသည္။ သို႔ေသာ္ တန္းတူ ရည္တူ သတ္မွတ္ျခင္း မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အဓိက က်ေသာ အခ်က္မွာ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံရွိ အမတ္မင္းမ်ား အေရ အတြက္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အေျခအေန ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ ေလ့လာရသေလာက္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္ ေပါင္းတြင္ ဖဲြ႕စည္းထား ေသာ(၄ဝ) ေက်ာ္ ၌ ေကာ္မတီဝင္/ ေကာ္မရွင္ အဖဲြ႕ဝင္ စုစုေပါင္း (၆ဝဝ) ေက်ာ္ရွိ ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိ ရသည္။ ဤအခ်က္ အရ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီး အဆင့္ရွိ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေပါင္း (၆ဝဝ) ေက်ာ္ ရွိလာမည္ ဆိုသည့္ သေဘာကိုေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္တြင္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဘက္၌ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးဌာန (၃ဝ) ေက်ာ္ ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးအဆင့္ (၃ဝ) ေက်ာ္ရွိ ေနသည္ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့့္ေသာ အခါ ပိုမို၍ပင္ ရင္ေမာ မိေပသည္။ စာေရးသူ ျမင္ေယာင္မိ သည္မွာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ျခင္း မရွိေသးေသာ၊ ဆင္းရဲတြင္းက ယခု ထက္တိုင္ ႐ုန္းမထြက္ ႏိုင္ေသးေသာ၊ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စား လွယ္မ်ား မိမိတုိ႔ အက်ဳိးကုိ လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိလွ်င္  ျပန္လည္ ေခၚယူ ျဖဳတ္ခ် ႏိုင္ေသာ (မူလမဲ ဆႏၵရွင္ စုစုေပါင္း၏ တစ္ရာ ခိုင္ႏႈန္းသာ လိုသည္) အခြင့္ အာဏာ ရွိသည္ကုိပင္ မသိ ရွိၾက ေသးေသာ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။


နိဂံုး
အသြင္ ကူးေျပာင္းစ  ဒီမိုကေရစီ၏ လက္ရွိ အေနအထားတြင္ အခြင့္အေရး ႏွင့္ လုပ္ငန္း တာဝန္ မည္သည္ကုိ  ေရြးခ်ယ္ ေဆာင္ရြက္ သင့္သည္ ဟူသည္မွာ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပ စရာ မလိုေသာ အေနအထား ျဖစ္သည္။ တစ္ဖန္  သိပၸံပညာ နယ္ပယ္တြင္  အရာ ဝတၳဳတို႔၏ ေရြ႕ၿမဲ ေရြ႕ေနလိုေသာ အင္နားရွား သေဘာတရား သည္ ႏိုင္ငံေရး သိပၸံ နယ္ပယ္၌ လည္း မွန္ကန္ ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိလာရ သျဖင့္ ႏိုင္ငံျပဳ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထားရွိ အပ္ေသာ လူမႈက်င့္ဝတ္ မ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ရန္ လိုအပ္ ပါမည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူ အက်ဳိးႏွင့္ မိမိကိုယ္ပိုင္ အက်ဳိး ယွဥ္လာလွ်င္ မည္သည္ကုိ အေလးေပး ရမည္ ဟူသည္မွာ အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ပါဝင္ျခင္း မရွိေသာ လူမႈပဋိညာဥ္ Social Contract သာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လိုက္နာရန္ ဥပေဒမ်ား၊ စည္းမ်ဥ္း မ်ားျဖင့္ ျပ႒ာန္း ထားျခင္း မဟုတ္သျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာရ သည္မွာ လည္း ခက္ခဲ ႏုိင္သည္။


လႊတ္ေတာ္မ်ား အားေကာင္းရန္ လိုအပ္ေသာ္ လည္းႏိုင္ငံ ႏွင့္ျပည္သူ အက်ဳိးအတြက္ အားေကာင္းျခင္း သာျဖစ္သင့္ၿပီး အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈမ်ား က်င့္သံုး ရာတြင္ မိမိတို႔ မ႑ိဳင္ တစ္ရပ္ရပ္ ကိုယ္တိုင္ သည္လည္း အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္း ခံႏုိင္ရမည္ ဟူေသာ ခံယူခ်က္ မ်ားရွိရန္ လိုအပ္ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ ပါက ဥပေဒ ျပဳေရး မ႑ိဳင္ အေနျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ ထားေသာ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း  ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာ ခဲ့ပါက ဤသည္ပင္ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသား တို႔၏ ကံၾကမၼာသာ ျဖစ္သည္ဟု စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ မွတ္ယူ ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေပသည္။  ။

.

ref:Min Myat's FB